Nadat de tiener Valerie Taylor verdween op weg van huis naar school, was er geen enkel spoor van een dader en het meisje leek van de aardbodem weggevaagd. Maar twee jaar, drie maanden en twee dagen na de mysterieuze verdwijning besluit iemand om verrassend nieuw bewijs voor de zaak te leveren.

ISBN: 9789026174124 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 304 – Thriller

3 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Net zo kunstig en spannend als het eerste deel, maar eindigt niet zoals je denkt.’

Hoofdpersonages

Morse krijgt samen met Lewis van hoofdinspecteur Strange de opdracht een oude zaak te onderzoeken. Valerie Taylor verdween meer dan twee jaar terug spoorloos zonder enige aanknopingspunten, maar na al die tijd wordt bij haar ouders een brief bezorgd waarin Valerie zegt dat het goed met haar gaat. Morse is allesbehalve optimistisch en is ervan overtuigd dat Valerie dood is. Terwijl Lewis alles systematisch via het boekje wil doen om te bewijzen dat Valerie nog leeft, pakt Morse op eigenzinnige wijze het onderzoek op en weigert koppig naar suggesties van Lewis te luisteren.
— Frederique

Sfeer

Signalement houd je constant in het ongewisse. Je hebt geen idee hoe het gaat eindigen en je wordt constant heen en weer geslingerd over wat er nu precies gebeurd is. Het lot van Valerie wordt in allerlei theorieën onderzocht en uitgemeten, de spanning neemt dat ook flink toe naarmate je verder komt in het boek. Het einde vond ik een klein beetje tegenvallen, maar ik zal niet verklappen waarom.
— Frederique

Schrijfstijl

Colin Dexters schrijfstijl is net zo sterk als in het eerste deel en Signalement heeft echt de feeling van een old school English detective. De spanning van het speurwerk, maar met de rust van Oxford op de achtergrond. Doordat je de scènes voor je ziet tijdens het lezen is het boek onmogelijk weg te leggen en zeker een aanrader deze herfst.
— Frederique

Passage uit het boek

‘‘Jíj zei het, niet ik. Ainley zat ernaast. Hij zat ernaast omdat Valerie Taylor springlevend is!’ Hij liep naar een dossierkast, deed hem van het slot, haalde er een klein rechthoekig vel goedkoop schrijfpapier uit, waaraan met een paperclip een eveneens goedkope, bruine envelop zat vastgeklemd, en gaf ze beiden aan Morse. ‘Je kunt ze gewoon aanpakken, geen vingerafdrukken. Ze heeft eindelijk naar huis geschreven.’
Morse keek diepongelukkig naar de drie korte, clichématige zinnen in een onbenullig, kriebelig handschrift:
Lieve mama en papa,
Ik wil jullie alleen even laten weten dat alles in orde met me is en jullie je dus niet ongerust hoeven te maken. Het spijt me dat ik niet eerder heb geschreven, maar alles is in orde met me. Veel liefs, Valerie.
Er stond geen adres op de brief.
Morse haalde de paperclip van de envelop. De postzegel was afgestempeld op dinsdag, 2 september, Londen, postcode EC4.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Colin Dexter – Dwaalspoor (Inspecteur Morse #1)

Recensie: Charlotte Link - Wraak