Martin Hill is tien jaar als hij meedoet aan een auditie voor de rol van Harry Potter. Hij doet het uitmuntend en is er zo goed als van overtuigd dat hij de rol zal krijgen. Hij verslindt het eerste boek van Harry Potter en voelt zichzelf al Harry Potter. Hij droomt van een mooie toekomst.
Dan komt het bewuste gesprek. Hij is net niet gekozen voor de rol, een zekere Daniel Radcliffe mag de hoofdrol in de eerste film van Harry Potter spelen. Dat ze getwijfeld hebben tussen hem en Daniël maakt het voor Martin alleen maar moeilijker.
Het nummer twee zijn is een mokerslag voor Martin. Hij wil niks meer te maken hebben met Harry Potter, er niets meer over horen. Maar dat is onmogelijk als de hele wereld dweept met de boeken en films van deze jonge tovenaar.

ISBN: 9789463938365 – Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts – Aantal pagina’s: 246 – Roman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Nummer twee is een meeslepend en ontroerend verhaal.’

Hoofdpersonages

Het hoofdpersonage in Nummer twee is Martin Hill. Als hij een jong kind is scheiden zijn ouders. Zijn vader John blijft in Londen wonen, zijn moeder Jeanne verhuist naar Parijs. Martin blijft bij zijn vader wonen en reist regelmatig naar Parijs om et weekend bij zijn moeder door te brengen.
Als hij tien jaar is neemt hij deel aan een auditie voor de hoofdrol in de eerste Harry-Potter film. De auditie verloopt uitstekend en iedereen verwacht dat de jongen de rol van Harry Potter zal krijgen. Tot hij de rol op het laatste moment net niet krijgt. Er wacht Martin een lange weg om te leren om te gaan met deze teleurstelling.
— Marita

Sfeer

Nummer twee is een heel menselijk verhaal. Het is een verhaal over omgaan met tegenslag, twijfelen aan jezelf, er niet meer in geloven dat je gelukkig kan zijn of mag worden. Het is een boek dat boeit en dat je het liefst in een keer zou uitlezen. Je voelt als het ware de negatieve spiraal waarin het hoofdpersonage terecht komt.
Het thema, net de nummer twee zijn, is een universeel gegeven waardoor iedereen zich wel een beetje herkent in het verhaal.
— Marita

Schrijfstijl

David Foenkinos schrijft alsof hij naast je zit en je het verhaal vertelt. Een verhaal waar je naar wilt blijven luisteren. Door de eenvoudige en directe schrijfstijl is Nummer twee een boek dat beklijft. Het verhaal in Nummer twee is een mengeling van fictie en waargebeurde feiten. De schrijver weet ze moeiteloos in elkaar te verweven.
— Marita

Passage uit het boek

‘Martin keek het meest op tegen periodes waarin hij onmogelijk tussen de druppels kon laveren. Het eerste deel had hij nog enthousiast gelezen, daarna had hij geen Harry Potter meer aangeraakt. Hij wist heel goed dat iedereen in zijn omgeving het nieuwe boek zou verslinden. Ze zouden hem om z’n mening vragen, hij zou moeten toegeven dat hij het niet had gelezen en hij zou onverschillig proberen te lijken. Maar daar zou de kwelling niet ophouden. Ze zouden eerst nog proberen om hem te overtuigen, motiveren of beschuldigen; ‘Wat? Je hebt het niet gelezen? Kan toch niet! Ik zal het je uitlenen…’ Constant zouden ze hem zijn ergste nachtmerrie aanprijzen. Goed, er was ook een positieve kant: het deed minder pijn wanneer een van de boeken uitkwam dan wanneer een van de films uitkwam. Er was een soort hiërarchie tussen de kwellingen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tom Felton – Beyond the wand

Recensie: Olivier van Gierdeghom – Happy Potter Kookboek