Wanneer haar vriend het uitmaakt, stort Anne’s wereld in. Ze krijgt veel steun van haar ouders en vindt troost in het bakken van appeltaarten, waarbij ze oude passie nieuw leven inblaast. Dit helpt haar bovendien te ontspannen.

Na een tijdje weet Anne zich te herpakken, tijd voor een nieuwe start. Ze vindt een leuke benedenwoning in de binnenstad en ze vindt ook een andere baan.

Anne heeft het prima naar haar zin bij de nieuwe koffiezaak aan de overkant en haar zelfgebakken taarten vinden gretig aftrek, maar er gebeuren vreemde dingen. Waarom mogen ze bijvoorbeeld het assortiment niet uitbreiden? Wat verbergt John, de mysterieuze eigenaar, in zijn kantoortje? Waarom zit de deur altijd op slot? En wie is toch die man die de hele tijd pakketjes komt brengen?

Steeds vaker vraag Anne zich af of het wel zuivere koffie is…

ISBN: 9789047207870 – Uitgeverij Loft Books – Aantal pagina’s: 182 – Feelgood roman

4 van de 5 sterren – Sandra

Recensie in één zin

‘Geen zuivere koffie is echte feelgood-roman, waarbij je even aan de werkelijkheid kunt ontsnappen met de belevenissen van Anne en daarna vanzelf zin krijgt om een lekkere appeltaart te bakken.’

Hoofdpersonages

Anne heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel, waar ze op haar werk bij een callcenter maar al te graag gebruik van weten te maken, want ze kan moeilijk nee zeggen. Haar grote passie is het bakken van appeltaarten, waarvan ze de receptuur steeds weer uitbreidt. Ze is een tijd terug gedumpt door Ricardo, haar ex, waardoor ze erg onzeker is geworden. Wanneer ze een nieuwe woning betrekt, is dit het begin van een nieuwe start.
Sheila is Annes bovenbuurvrouw met wie ze het goed kan vinden. Ze zijn regelmatig elkaars steun en toeverlaat. Sheila woont daar met haar zoon Timo. Daniël is loodgieter en repareert Sheila’s wasmachine. Anne valt als een blok voor hem en voor de geadopteerde labrador.
— Sandra

Sfeer

Een prima boek om in je vakantie te lezen, lekker ontspannend al wordt de spanning ook opgevoerd gedurende het verhaal. Oké, een klein beetje voorspelbaar was het ook, maar wanneer het echt allemaal goed afloopt, komt die grijns op je gezicht vanzelf.
— Sandra

Schrijfstijl

Ik heb het boek in één dag uitgelezen, dat zegt wel iets over de schrijfstijl! Het is vlot en boeiend geschreven, waardoor je snel in het verhaal zit. De gebeurtenissen volgen elkaar in een lekker tempo op, waardoor je het boek maar moeilijk kunt wegleggen. Het moet gewoon uit!
— Sandra

Passage uit het boek

‘’Dus, jouw zoontje heeft er nogal een potje van gemaakt begrijp ik?’ De loodgieter stapt de hal in en loopt linea recta naar de badkamer alsof hij hier dagelijks over de vloer komt. Zou hij een soort ingebouwd kompas hebben dat hem naar de dichtstbijzijnde waterleiding of gootsteen trekt?
‘Nee’, begin ik weer. Dan weet ik niet meer wat ik wilde zeggen. Een halfjaar vrijgezel en ik weet niet eens meer hoe ik met mannen van mijn eigen leeftijd moet praten. Die datingapp kan ik beter nog even laten zitten.
De jongen kijkt op zijn telefoon en fronst. ‘Dus je hebt zélf speelgoeddino’s in de afvoer van je toilet gestopt?’
Ik sla mijn armen over elkaar heen en ben me plotseling bewust van mijn borsten, die zonder vangnet onder mijn trui zitten. ‘Ik ben de onderbuurvrouw,’ leg ik uit als mijn spraakvermogen teruggekeerd is.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Anne Berest – De ansichtkaart

Recensie: Gill Hornby – Godmersham Park