Donna Haraway verenigt in Een Cyborg Manifest radicaal engagement, kritisch feminisme, onrustbarende ideeën en verstand van moderne technologiestudies. Dit boek bevat een vertaling van Haraways bekendste essay, bewerkt, ingeleid en vertaald door Karin Spaink. In het essay toont Haraway aan dat allerlei oude tweedelingen achterhaald zijn en doet ze een voorzet voor een nieuw politiek perspectief. Ze gebruikt daarvoor de cyborg, een kruising tussen mens en machine.

Een moderne klassieker die nog altijd de actualiteit scherp duidt.

ISBN: 9789083121512 – ISVW uitgevers – Aantal pagina’s: 198 – Manifest

3 van de 5 sterren — Frederique

Recensie in één zin

‘Interessant om te zien hoe Haraways essay na al die tijd nog steeds actueel is in de huidige samenleving.’

Wat heb ik aan dit boek?

Een Cyborg Manifest is een (feministisch) essay over hoe de bestaande dichotomieën tussen verschillende kanten niet meer kloppen. Haraway gebruikt hiervoor het figuur van de cyborg omdat deze op geen enkele manier binnen het binaire denken dat ons wordt aangeleerd past. De tweedelingen die we als vanzelfsprekend beschouwen, worden actief ondermijnd door de cyborg en hierdoor ontstaat ruimte voor nieuwe inzichten.
— Frederique

Schrijfstijl

De essay-inleiding van Karin Spainks is helder en duidelijk, ze zet globaal uiteen wat er in Haraways essay staat. Je hebt als lezer dan ook veel houvast aan Spainks inleiding en het zorgt ervoor dat je al ongeveer weet wat je kan verwachten in Haraways essay.
Haraways essay is behoorlijk lastig qua taalgebruik, ze gebruikt termen en constructies waar je van tevoren al kennis van moet hebben om het essay te begrijpen (en zelfs met voorkennis is het moeilijk). Je moet als lezer duidelijk voorkennis hebben van het onderwerp en de daarmee samengaande discours ervan. Donna Haraways essay is nog steeds enorm actueel en spreekt absoluut tot de verbeelding, maar de manier waarop het geschreven is maakt dat het praktisch onleesbaar is voor het brede publiek.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Anders dan het monster van Frankenstein verwacht de cyborg niet dat zijn vader hem zal redden. Evenmin zoekt de cyborg naar het paradijs; de cyborg verlangt met andere woorden niet naar de fabricatie van een heteroseksuele partner of naar deel worden van een grotere eenheid. De cyborg droomt niet van een samenleving gemodelleerd naar de organische familie, zelfs niet naar een familie vrij van oedipale structuren. De cyborg zou de Hof van Eden niet eens herkennen; de cyborg is niet uit modder geschapen en kan niet terugkeren naar stof.
Daarom wil ik nagaan of cyborgs in staat zijn de apocalyps te weerstreven, de terugkeer tot nucleair stof als gevolg van de manische dwang om de Vijand te benoemen. Cyborgs kennen geen eerbied; ze herinneren zich de kosmos niet noch maken ze daarvan deel uit. Ze hoeden zich voor holisme maar haken naar verbintenissen – ze lijken een natuurlijke hang te hebben naar alliantiepolitiek, maar dan wel zonder voorhoedepartijen. Het grootste nadeel van cyborgs is uiteraard dat ze de bastaardkinderen zijn van militarisme en patriarchaal kapitalisme, om maar niet te spreken van staatssocialisme. Gelukkig zijn bastaards hun ouders doorgaans uiterst ontrouw. Hun vaders doen er namelijk niet toe.’

Voor wie is dit boek?

Een Cyborg Manifest is uitermate geschikt voor mensen die interesse hebben in feministische essays, mensen die al bekend zijn met feministische essays en graag hun kennis uit willen breiden of mensen die graag moeilijke teksten lezen.
— Frederique

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Susan Muskee – Donna (Het Magnoliahof 1)

Recensie: Stine Jensen – De beste 50 van Stine…