Een bootongeval in de Venetiaanse laguna, waarbij twee Amerikaanse toeristen gewond raakten, trekt commissaris Brunetti’s aandacht als blijkt dat de twee mede-opvarenden de slachtoffers voor de deur van het ziekenhuis achterlieten en er vervolgens vandoor gingen. Waarom vluchtten deze twee Italiaanse jongens? Wat hebben ze te verbergen?
Tijdens zijn onderzoek hiernaar stuit commissaris Brunetti op een netwerk van illegale praktijken. En blijkt er een link te zijn tussen het ordinaire bootongelukje en het meedogenloze criminele netwerk.

ISBN: 9789403136912 – Uitgeverij Cargo – Aantal pagina’s: 319 – Thriller

3 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Vluchtig verlangen is een langdradige thriller met amper spannende gebeurtenissen.’

Hoofdpersonages

Commissaris Brunetti werkt bij de politie van Venetië. Hij is getrouwd en is vader van twee tieners. Als twee meisjes gewond achtergelaten worden aan de deur van het ziekenhuis moet hij samen met commissaris Claudia Griffoni uitzoeken wat er exact gebeurd is.  Brunetti en Griffoni kennen elkaar al heel lang en hebben een goede verstandhouding.
— Marita

Sfeer

Vluchtig verlangen van Donna Leon kon mij niet echt boeien. Er gebeurt weinig in het verhaal en alles wordt heel lang uitgesponnen met een overvloed aan plaatsbeschrijvingen die niets bijdragen aan het verhaal. Er gebeurde op geen enkel moment iets in het verhaal dat mij verraste.
— Marita

Schrijfstijl

In Vluchtig verlangen doet Donna Leon er heel lang over om tot de plot van het verhaal te komen. Het begin van het verhaal verloopt heel erg traag. Ze voegt heel veel plaatsbeschrijvingen toe, wat na een tijdje begint te vervelen.
Ze beschrijft commissaris Brunetti wel levensecht, zodat je het gevoel hebt dat je hem kan aanvoelen.
— Marita

Passage uit het boek

‘Hij volgde de borden, liep door de tuin met de zuilen op de begane grond en nadat hij een paar keer de weg had gevraagd, vond hij de afdeling. Hij stopte bij de zusterpost, waar hij werd herkend door een verpleegkundige, aan wie hij uitlegde dat hij Marcello Vio wilde bezoeken. Hij werd naar de derde deur rechts gebracht en trof Vio aan in een kamer met twee bedden. Hij lag bij het raam en had zijn aandacht gericht op zijn telefoon, oordopjes op hun plaats. Hij zat rechtop en leunde tegen een paar kussens. De andere patiënt, een oude man die zich al dagen niet had geschoren, sliep in het bed ernaast. Hij had één oog dat werd afgeschermd door een plastic oogschelp die met verband op zijn plaats werd gehouden.
Brunetti bleef bij de deur staan en sloeg Vio gade. Hij zag er magerder uit dan toen Brunetti hem voor het laatst had gezien, magerder en bleker.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Toni Coppers – Jacht

Recensie: Paul De Bruyn – De laatste stap