Recensie: Fernanda Melchor - Orkaanseizoen | Boekiewoogie

Aan de oever van een bevloeiingskanaal van een suikerrietplantage vlakbij het Mexicaanse dorp La Matosa vinden enkele kinderen een lichaam dat al in vergaande staat van ontbinding verkeert, getuige de stank en de groene vliegen die van het lichaam af komen. Het blijkt het vermoorde lichaam te zijn van de Heks, die geheel in het zwart gekleed consulten aan vrouwen gaf en allerlei drankjes bereidde om dorpsgenoten van hun kwalen te genezen. Over de Heks gaan de wildste verhalen de ronde. De Heks zou een pact hebben gesloten met de duivel, zichzelf lange tijd opsluiten in de woning en in deze woning zou zich een geheime kamer bevinden waar een schat zou liggen. Wat is er gebeurd? En waarom?

ISBN: 9789028427792 – Uitgeverij Wereldbibliotheek – Aantal pagina’s: 304 – Roman

*****

5 van de 5 sterren – Antoine

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een oprechte roman waarin op shockerende wijze een stem wordt gegeven aan de behoeftige bevolking van Latijns-Amerika.’

Hoofdpersonages

*****

In deze roman komen verschillende personages aan bod die allemaal met elkaar verbonden zijn. Door het bespreken van de hoofdpersonages zou ik meteen al te veel weggeven, dus ik schets hier enkele personages die je in de roman zult tegenkomen.

Je maakt onder andere kennis met Munra, een man die mank loopt vanwege een auto-ongeluk, en die nu een relatie heeft met Chabela, die de kost verdient als prostituee in club Excalibur. Ze heeft een zoon, Luismi, die regelmatig zuipt, drugs gebruikt en geen enkele baan op wil pakken, omdat hij tegen beter weten in blijft geloven dat hij wordt gevraagd voor een goede baan bij een oliemaatschappij. Luismi moet wel werk gaan zoeken om voor zijn vriendinnetje Norma te kunnen zorgen, die recent het ouderlijk huis heeft ontvlucht. Chabela figureert als moederfiguur voor Norma en zij probeert Norma te behoeden voor overspelige mannen. En dan is er ook nog de negentienjarige Brando, een vriend van Luismi, die een grote ontdekking doet en wil vluchten naar Cancún om daar een ander bestaan op te bouwen.

Laat ik op deze plaats nog vermelden dat in deze roman ‘niets is wat het lijkt’ en dat elk personage wel te maken heeft gehad met de Heks.
— Antoine

Sfeer

*****

Fernanda Melchor heeft in Orkaanseizoen een mysterieuze sfeer neergezet, waarin de lezer wordt meegenomen in de reconstructie van de moord op de Heks. Tegelijk is de sfeer broeierig, neigend naar apocalyptisch. De thema’s in de roman hangen samen met de sfeer in de roman, dus daarover nog een korte toelichting. Een belangrijk (en terugkerend) thema is het bestaan van illusies en het hebben van illusies. Verder is overleven in een – in sociaaleconomisch opzicht – arme omgeving een thema, dat wil zeggen een omgeving waar het ontbreekt aan gezondheidszorg en een sociaal stelsel. Als laatste, en dat thema vloeit voort uit die slechte sociaaleconomische situatie, het ontbreken van een seksuele moraal in Midden- en Zuid-Amerika en de benarde positie van vrouwen.
— Antoine

Schrijfstijl

*****

De schrijfstijl van Orkaanseizoen is beslist onderscheidend te noemen. Om te beginnen heeft Fernanda Melchor extreem lange zinnen gemaakt, die dikwijls anderhalve bladzijde of meer bestrijken, en die gekenmerkt worden door tientallen bijzinnen. De roman bevat geen alineastructuur, dus het verhaal binnen het hoofdstuk is doorlopend geschreven, en ook nog eens zijn hier en daar meerdere vertelperspectieven te ontdekken. Het verhaal wordt retrospectief weergegeven. Het bijzondere is dat de roman goed leesbaar blijft.

Inhoudelijk gezien is het verhaal niet anders te omschrijven dan een onophoudelijk geraaskal van de verteller, waarin tevens scheldkanonnades, vloekwoorden, lugubere details en tientallen expliciete seksscènes worden weergegeven, die eerder ranzig dan erotisch zijn. Zo wordt beschreven dat Brando enorm geil wordt van een fragment uit een pornofilm waarin een meisje seks heeft met een hond.

Fernanda Melchor is met deze schrijfstijl geslaagd om de gedachten en de belevingswereld van de personages meer dan duidelijk te maken aan de lezer. Belangrijker is om te bedenken dat deze gedachten en belevingswereld ook in werkelijkheid aansluiten bij de huidige bevolking in arme gedeelten van Latijns-Amerika. Zij hebben immers dagelijks te dealen met een belabberde sociale omgeving. In dat opzicht is deze roman te beschouwen als middel om hun positie aan de wereld te verduidelijken. Het maakt de positie van de huidige bevolking zichtbaar aan de lezer.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Dat kwam door de drugs, uiteraard, door de coke, vooral door de coke, die zijn geest en lichaam bedwelmde, en ook door die stommelingen die achter hem zaten te lachen, en vooral door dat fucking stomme wijf, bij wie hij nauwelijks de kans had gekregen hem erin te steken, omdat die verdomde pik van hem niet omhoog was gekomen, wat een aanfluiting, maar dat kwam allemaal door de coke en de alcohol en omdat ze die nacht niet geslapen hadden, (…)’

Leesvoorschrift

Je bevindt je voor een stage in een klein dorp in Mexico, dat afgesloten is van de buitenwereld, en je gaat in de middagpauze even zitten op een boomstam langs de weg, terwijl je in de verte een suikerrietplantage ziet en je een ijskoud biertje drinkt onder de ziedend hete zon, en – al luisterend naar Mexicaanse ‘rancheras’ die uit de luidsprekers van de plaatselijke bar knallen – je even wordt afgeleid door een persoon die, gekleed in een zwarte jurk en zwarte sluier, langzaam aan je voorbij trekt.

Huh? Leesvoorschrift? »

Voor vrouwen of mannen?