Recensie: Goossens & Van Mileghem – Paradise City
Hiroshima, Port-au-Prince en New Orleans. Enkele voorbeelden van steden waar zich ooit een ramp heeft voltrokken. Recent of wat verder terug in de tijd. Door menselijk toedoen of door Moeder Natuur. In dit boek komen direct betrokkenen aan het woord. Zij vertellen hoe muziek hen helpt om de draad weer op te pakken na het voltrekken van de traumatische gebeurtenis in hun stad. En hoe muziek hen helpt om de gemeenschap waartoe zij behoren weer op te bouwen.
ISBN: 9789401464963 – Lannoo – Aantal pagina’s: 192 – Informatief
5 van de 5 sterren — Antoine
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Indrukwekkende reportage met portretten van mensen die hun leven en hun eigen community door middel van muziek een positieve boost willen geven.’
Wat heb ik aan dit boek?
Het boek onderstreept het belang van muziek om ‘emotional balance’ te herstellen. Muziek heeft kracht, draagt een boodschap uit en brengt nieuwe energie. Het boek zelf maakt je bewust van de wereld – en de mensen – om je heen. De geportretteerde betrokkenen zijn stuk voor stuk paradijsvogels; ze hebben het hart op de goede plaats en zetten zich belangeloos in voor hun eigen en andermans bestaan.
— Antoine
Schrijfstijl
De achtergrondinformatie en de portretten van de inwoners zijn in het Engels geschreven. Een algemene kennis van het Engels is dus wel vereist. Elk hoofdstuk wordt ingeleid met korte (achtergrond)informatie, die in neutrale stijl is geschreven. Daarmee krijg je een duidelijker beeld van de feitelijke situatie, waarin zich de rampzalige gebeurtenis heeft gemanifesteerd. De portretten van de individuele stadsbewoners zijn aangrijpend, maar hun verhaal is oprecht en met respect opgetekend, zonder onnodig drama. De talrijke foto’s, die in het boek zijn opgenomen, illustreren de tekst en zijn veelzeggend.
— Antoine
Passage uit het boek
‘Yves-Marie was home with his three-year-old daughter, who died under the rubble. The damage was so great that her body was never found. “I lost control of myself. The streets were littered with the dead. I saw one truck after another pass by, loaded with bodies. At one irrational moment, I jumped into the road intending to throw myself under the wheels of one of those trucks, but fortunately I stopped myself in the nick of time.” Yves-Marie sat crying in a corner for an entire year before he found the energy to get hold of himself. He began to write songs to comfort and lift up his community. The profits from the concerts performed by Raram went to the people of Bel Air.’
Voor wie is dit boek?
Uitermate geschikt voor liefhebbers van human interest. Verder noemen wij musici, mensen in de zorg/hulpverleners, muziekliefhebbers en ook geïnteresseerden in moderne geschiedenis.
— Antoine
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen