Een reis vol hoogtepunten maar ook zeker dieptepunten. Zo kun je het afgelopen jaar van Gwen van Poorten het best beschrijven. Van paddoceremonies tot botox, van met je partner naar Burning Man en je daar verloven tot het verbreken van die verloving, en tijdens het verhuizen naar je nieuwe woning ál je spullen kwijtraken.

Wat begon als een zoektocht naar zingeving en het onderzoeken van vraagstukken die je als dertiger hebt – wie ben ik, wat wil ik, kinderwens, trouwen, vriendschappen, zelfontwikkeling – eindigde in het opnieuw inrichten van een leven, zonder bezittingen, maar met een hond en een traplift.

ISBN: 9789400517653 – Lev Boeken – Aantal pagina’s: 311 – Non-fictie

3 van de 5 sterren – Kaylee

Recensie in één zin

‘Respect voor de rollercoaster waarin Gwen gezeten heeft.’

Hoofdpersonages

Gwen van Poorten beschrijft haar 33^e levensjaar in haar boek 33. Ze woont samen met haar vriend en hond en is druk met haar werk. Voor haar werk, onder andere het maken van het programma Spuiten en slikken, experimenteert ze veel met drugs. Gwen probeert naast haar werk zichzelf te vinden en gaat geregeld naar Bali voor cursussen rondom meditaties en verschillende ceremonies.  Ondanks deze zoektocht blijft ze erg onrustig. Wanneer haar vriend haar tijdens Burning Man ten huwelijk vraagt zegt ze volmondig ja. Echter, ze begint naar thuiskomt te twijfelen en vlucht naar Bali om na te denken. Wanneer ze thuiskomt, neemt ze het besluit te stoppen met haar relatie en hierdoor wordt haar hele leven op zijn kop gezet, want ze verliest hierbij letterlijk vrijwel alles in haar leven.
— Kaylee

Sfeer

Ondanks alle lovende recensies en woorden over het boek in de media en online, kan ik me hier niet helemaal in vinden. Allereerst, ontzettend veel respect voor Gwen, zij heeft een gigantisch bewogen jaar gehad en heeft dit vol goede moed en positiviteit overleefd. Ik vind het erg moedig dat Gwen je als lezer meeneemt in haar leven, zowel in de gebeurtenissen als haar gedachten. Deze gedachten zijn puur en ontzettend eerlijk. Ik denk dat menig lezer van het boek zal beamen dat haar verhaal je even met beide benen op de grond zet. Het leven kan soms echt niet leuk zijn, ongeacht wat er gebeurt en hoe je dit ervaart. Maar Gwen geeft de boodschap mee dat wat er ook gebeurt, je er altijd sterk(er) uit zal komen. En zij kan het weten, want ik had niet graag met haar geruild.

Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik niet erg gegrepen ben door 33. Gwen kent veel onrust en de drang om nieuwe dingen te proberen. De onrust die ze hierbij voelt en ervaart, weet ze goed op papier over te brengen. Het verhaal is een opsomming van meditaties, paddo’s en ceremonies waarbij ze probeert antwoorden te krijgen op haar vragen. Nogmaals, ik heb enorm veel respect voor iedereen die aan zichzelf werkt en zichzelf wil leren kennen, maar het verhaal van Gwen heeft mij niet weten te grijpen.
— Kaylee

Schrijfstijl

Het is duidelijk dat Gwen een schrijfster is. Ze heeft haar gevoelens en gedachten heel helder verwoord. Ze heeft hierbij niet geschroomd om eerlijke en intieme persoonlijke dingen te delen. Ze heeft haar 33^e levensjaar heel beeldend weten te beschrijven, zo beschrijft ze bijvoorbeeld exact wat ze heeft meegemaakt tijdens Burning Man. Het boek leest door de openheid van Gwen heel goed weg.
— Kaylee

Passage uit het boek

‘Ik was niet meer in de ruimte waar ik me fysiek bevond. Ik voelde mijn lichaam niet meer en de yurt bestond niet meer. Kleuren en patronen volgden elkaar in hoog tempo op. En in plaats van de paniek die ik ooit eerder voelde, voelde dit heerlijk. Ik kreeg er kriebels van in mijn buik. Alsof het de leukste achtbaan was waar ik ooit in had gezeten. Dit was fantastisch. Af en toe kwamen er gedachten omhoog en op die gedachten kreeg ik direct antwoord van de stem die ik oh zo goed kende uit mijn meditaties en mijn dagelijks leven. Ik noem het mijn intuïtie. De stem was glashelder.
‘Doe ik iets geks nu?’
‘Nee, je hoeft je nergens zorgen over te maken. Dit is precies waar je moet zijn.’
Ik vloog met kriebels in mijn buik op een plek die ik het beste kan beschrijven als tussen hemel en aarde. Ik zag planeten en het sterrenstelsel. Het was er allemaal. De ruimte leek oneindig groot. Dit was de plek die ik kende uit mijn meditaties. Daar had ik hem een aantal keer aangetikt. Het voelde als thuiskomen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Bente van de Wouw – Notities van een introvert

Recensie: Charlotte Link - Wraak