Kazumasa Yuuki werkt al jaren als verslaggever bij de North Kanto Times. Dan stort er honderd kilometer van Tokio opeens een Boeing van Japan Airlines neer…

Het is de grootste vliegtuigcrash ooit. Ruim vijfhonderd mensen komen om. De redactie staat voor een once-in-a-lifetime scoop en Yuuki wordt tot coördinator van het vliegtuignieuws benoemd. Maar niet iedereen is het eens met die keuze.

De complexe verhoudingen tussen de medewerkers, afdelingen, politieke macht en politie worden door Yokoyama op fantastische wijze ontsponnen.

ISBN: 9789401608688 – Xander uitgeverij – Aantal pagina’s: 372 – Roman

4 van de 5 sterren – Janet

Recensie in één zin

‘Een intelligente fictie gecombineerd met de waargebeurde vliegtuigramp in 1985.’

Hoofdpersonages

Er komen in dit verhaal een flink aantal goed ontwikkelde personages voor, die grote rollen voor hun rekening nemen. De belangrijkste is Kazumasa Yuuki, een verslaggever die door sommige van zijn collega’s wordt gezien als probleemgeval omdat hij na een tragische ervaring niet de ambitie had verder te willen groeien in het vak. Yuuki is getrouwd met de begripvolle Yumiko. Samen hebben ze twee kinderen, een lieve dochter genaamd Yuka en een sombere tienerzoon Jun.
Hoewel bergbeklimmer en collega Kyoichiro Anzai zelf maar een kleine actieve rol heeft, is zijn band met Yuuki van groot belang in dit verhaal. Anzai’s zoon Rintaro is een 13-jarige jongen ten tijde van de vliegtuigramp. We ontmoeten hem ook weer als 30-jarige fervente bergbeklimmer.
Yuuki heeft in zijn rol als chef en coördinator van de verslaggeving van de ramp te maken met verschillende belangen, die worden uitgesproken en soms ook worden uitgevochten met Ito, chef van de afdeling Distributie en met wie hij een verleden deelt, Todoroki, hoofd van het katern plaatselijk nieuws en adjunct-hoofdredacteur Oimura die een erg kort lontje heeft en daarnaast loyaal aan de akelige en machtige directeur Shirakawa is. Het is aan hoofdredacteur Kasuya, die bekend staat als de Bemiddelaar, om overeenstemming te vinden.
Andere belangrijke personages zijn groentje verslaggever Hanazawa, politieverslaggever Sayama, de voor zijn functie als timide omschreven politieverslaggever Wajima en Tamaki, die als enige verslaggever een technische opleiding heeft genoten en daarom het onderzoeksteam van de ramp nauwlettend volgt.
— Janet

Sfeer

De vliegtuigramp, wat mij in eerste instantie aantrok in dit verhaal, wordt belicht vanuit de (Japanse) media en is daardoor onderhevig aan het wel en wee van de verslaggevers, leidinggevenden en collega’s van andere afdelingen.
Er worden zonder uitleg een hoop termen in het verhaal gegooid – prefectuur, zelfverdedigingstroepen, maar ook Japanse locaties – die het wat lastig maakten om er goed in te komen en dit soms wat zware leeskost maakte voor mij, een leek op het gebied van de Japanse maatschappij.
De sfeer is bij tijden grimmig, explosief en de hiërarchie binnen de media wordt glashelder gemaakt.
De ramp vond plaats in 1985 en het grootste deel van het verhaal vindt dan ook hier plaats. Er zijn ook een aantal hoofdstukken tussendoor die het leven 17 jaar later beschrijven, wat het verhaal compleet maakt.
— Janet

Schrijfstijl

Hoewel ik er soms best wat doorheen moest worstelen, ben ik wel onder de indruk van hoe het verhaal uiteindelijk tot het slot samenkomt. Er gebeurt heel veel en niet alle motieven van de hoofdrolspelers zijn even duidelijk, maar daar staat tegenover dat ze alsnog geloofwaardig zijn. Het is duidelijk dat de schrijver zeer nauw betrokken is geweest bij de daadwerkelijke ramp en dat dit boek is voortgekomen uit zijn gevoel dit alles een plekje te geven.
— Janet

Passage uit het boek

Yuuki spreidde de proeven uit op tafel.
“Kunt u dit uitleggen? Ik had bepaald dat dit het hoofdartikel moest worden, maar er is een vergissing gemaakt en nu staat het hier, diep weggestopt in de krant.”
Hij hoopte dat Oimura in aanwezigheid van de directeur zijn ware bedoelingen zou prijsgeven, maar de adjunct bleef kalm.
“Het is geen vergissing. Dit was mijn beslissing.”
“Waarom?”
“Dat lijkt me duidelijk. Een krant hoeft toch zeker geen pr te doen voor de Zelfverdedigingstroepen? Dat mogen ze zelf opknappen.”
Yuuki boog voorover. “Er komt toevallig een soldaat voor in het artikel. Daarom is het nog niet meteen een advertentie.”
“Maar dat is het wel, als je het leest. Wat vindt u ervan, meneer?”
“Wat is dat?”
Shirakwa’s haar werd gekamd door Manami. Yuuki boog zich naar Oimura toe en fluisterde in zijn oor.
“Zou ik buiten met u mogen spreken?”
Het kantoor was niet de geschikte plek voor dit gesprek.
“Buiten? Het besluit staat vast. Verdere discussie is overbodig.”
“Dat ben ik niet met u eens. Ik wil dat u het opnieuw in overweging neemt.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Max Chafkin – De dwarsdenker

Recensie: Robin Broos - Do you speak Disney?