Recensie: Jan Buruma – Het zwarte handboek | Boekiewoogie

De excentrieke professor Von Falkensteyn wordt gecontacteerd door president Bertrand van Haïti. De president heeft een bijzondere opdracht voor de professor.

In Haïti heerst er veel armoede en corruptie. President Bertrand wil het land moderniseren en welvarender maken. Hierbij wordt hij gedwarsboomd door de heksenbeweging Mouvement Occultaire. De opdracht van de president aan de professor luidt dat hij een document moet opsporen waaruit blijkt waarom deze heksenbeweging wil beletten dat het land welvarender wordt. De professor wordt in zijn zoektocht bijgestaan door de heks Austin Flowers. Het is zaak om het document tijdig te vinden om Haïti voor een nieuwe catastrofe te vrijwaren.

ISBN: 9789493230224 – Uitgeverij Gopher – Aantal pagina’s: 159 – Roman

*****

3 van de 5 sterren – Marita

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Het zwarte handboek is een boek rond een interessant thema, dat niet tot zijn recht komt door het zwaar op hand liggende taalgebruik.’

Hoofdpersonages

*****

Het hoofdpersonage in Het zwarte handboek is de excentrieke professor Von Falkensteyn. Hij is gespecialiseerd in het opsporen van documenten die men liefst verborgen wil houden. Hij hecht bijzonder veel belang aan traditie, aan een perfect voorkomen en aan vaste gewoontes. Hij is gepassioneerd door klassieke muziek. Hij wordt gecontacteerd door de Haïtiaanse president Bertrand om een belangrijk document op te sporen. Von Falckensteyn wordt in zijn speurtocht bijgestaan door de aantrekkelijke moderne heks Austin Flowers.
— Marita

Sfeer

*****

Het zwarte handboek is een boek dat mij maar matig kon boeien. Het verhaal vordert maar traag, waardoor men vlug de interesse verliest. Het idee van het verhaal op zich is wel intrigerend, maar komt niet helemaal tot zijn recht.
— Marita

Schrijfstijl

*****

Voor mij persoonlijk is de schrijfstijl van Jan Buruma in Het zwarte handboek nogal stroef, waardoor het boek niet zo vlot leest. Er wordt regelmatig een massa informatie toegevoegd die niet relevant is voor het verhaal, waardoor de verhaallijn nogal overspoeld wordt en niet echt tot zijn recht komt.
— Marita

Passage uit het boek

‘Von Falckensteyn keek bewonderend naar haar: ‘Ik constateerde reeds dat president Bertrand en diens ambassadeur te Brussel zeer goed op de hoogte waren van mijn verrichtingen. Me dunkt dat u daar niet voor onder doet.’
‘Dan begrijp ik niet waarom u deze opdracht zo vreemd vindt.’
‘Ziet u, het is de heksencontext die het merkwaardig maakt.’
‘Raakt u daar zo langzamerhand niet aan gewend?’
‘Dat punt is voor u, mevrouw Flowers.’ Hij zweeg even en zei dan: ‘Weet u, ik vind immer bemoediging in het Planetarium.’
‘Het levenswerk van Eise Eisinga?’
‘Voorwaar, zijn roem is zelfs tot de Cariben doorgedrongen.’

Leesvoorschrift