Recensie: M.L. Longworth – Moord in de rue Dumas (Verlaque & Bonnet #2)

Recensie: M.L. Longworth – Moord in de rue Dumas (Verlaque & Bonnet #2)


Professor Moutte, decaan van de gerenommeerde faculteit Theologie aan de universiteit van Aix-en-Provence, wordt vermoord teruggevonden in zijn kantoor. Hij had net aangekondigd nog niet met pensioen te zullen gaan, en vooral voor de drie collega’s die uit waren op zijn prestigieuze baan, was dat geen goed nieuws. De spanning tussen de verschillende facties binnen de faculteit Theologie zijn om te snijden. Als een paar dagen later de secretaresse van de professor omkomt bij een ongeval lopen de spanningen nog veel verder op. Is het toeval of moord?
Geholpen door zijn vriendin, de elegante docente rechtsgeschiedenis Marine Bonnet, keert de eigenzinnige onderzoeksrechter Antoine Verlaque de intrigerende en gesloten universiteitswereld van Aix ondersteboven, om de moordenaar te vinden voordat het te laat is.

ISBN: 9789022338605 – Uitgeverij Manteau – Aantal pagina’s: 316 – Detective, Mystery, Thriller


*****

4 van de 5 sterren – Frederique


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Je waant in je in Zuid-Frankrijk met dit heerlijke vervolg vol Provençaals genieten en speurwerk.’

Hoofdpersonages

*****

Antoine Verlaque, onderzoeksrechter in Aix-en-Provence, mengt zich graag in politieonderzoek. Verlaque heeft een goede verstandshouding met mensen die zich interesseren in dezelfde dingen als hij, zoals geschiedenis, bepaalde muziek en eten. Hierom werkt hij goed samen met Bruno Paulik, commissaris. Voor bijna alle anderen is Verlaque een onuitstaanbare snob.
De sfeer tussen Antoine Verlaque en Marine Bonnet is in dit tweede deel gelukkig een heel stuk beter dan in het eerste deel. Marine Bonnet, professor rechtsgeschiedenis, staat hem wederom bij in de speurtocht naar de moordenaar. Ze kent de faculteit en weet hoe het eraan toegaat.
Op de faculteit Theologie zitten drie professoren met de handen in het haar na de moord op faculteitsvoorzitter professor Georges Moutte. Annie Leonetti, Bernard Rodier en Giuseppe Rocchhia zijn op elk mogelijke manier elkaars tegenpolen én allemaal verdacht in het moordonderzoek. Immers hadden ze ieder veel te winnen bij de pensionering van professor Moutte…
— Frederique

Sfeer

*****

De sfeer in Moord op de rue Dumas is vergelijkbaar met die van het eerste deel, Dood op kasteel Brémont. Het is een spannende én gemoedelijke sfeer, maar met een stuk meer speurwerk dan het eerste deel. Deze moord tegen de achtergrond van het idyllische Zuid-Frankrijk vraagt meer van de hoofdpersonages dan die in het eerste deel, en ze zijn dan ook duidelijk beter op elkaar ingespeeld.
— Frederique

Schrijfstijl

*****

In vergelijking met het eerste deel leest Moord in de rue Dumas een heel stuk makkelijker weg. Longworth heeft het verhaal anders opgetuigd dan het vorige boek en daardoor kom je beter in het verhaal. Het boek leest vlotter, is intrigerender en houdt je op het puntje van je stoel, zelfs als je al geraden hebt wie de dader is.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Volgens Verlaque had mademoiselle Zacharie gehoopt snel weer te kunnen vertrekken. Maar het kan ook zijn dat ze nerveus is voor het gesprek. Hij loopt naar het kantoortje aan de andere kant van de gang dat vermoedelijk door studenten of voor kleine vergaderingen wordt gebruikt. Het metalen bureau dateert uit de jaren zestig en zal binnen een paar jaar wel in een antiekzaakje in het zesde arrondissement van Parijs te vinden zijn. Er staan drie verschillende stoelen en op het bureau liggen een stapel papier en twee potloden. Extra kantoorbenodigdheden, waarvan de meeste dozen geopend zijn, liggen opeengestapeld in een hoek van de kamer. En verder ontwaart hij stoffige onderdelen van een koffiezetapparaat.
Paulik komt binnen en gaat tegenover Verlaque zitten. ‘Zaten er eigenlijk mensen in de zaal die elkaar wel mogen?’
‘Ik dacht precies hetzelfde, maar het waren voortdurend dezelfde drie die zich lieten horen.’
Agent Cazal steekt haar blonde hoofd om de deur. ‘De eerste op de lijst is klaar. U ook?’
Verlaque knikt. Een vrouw van achter in de zestig met een ouderwetse metalen bril en kort kastanjebruin haar verschijnt in het deurgat en kijkt eerst Paulik en vervolgens Verlaque aan.
‘Dag, meneer de rechter. Eh… Aangezien het hier om een formeel gesprek gaat, zal ik maar niets zeggen over uw gewoonte om het hart van mijn dochter te breken.’
Antoine Verlaque kijkt over zijn leesbril naar een glimlachende madame Florence Bonnet.
‘Blijkbaar ben ik verdacht vanwege het simpele feit dat ik als semi-gepensioneerde docent theologie beschik over een sleutel van het gebouw. Daar komt bij dat ik altijd een reusachtige hekel heb gehad aan Georges Moutte, maar tot op heden wist niemand dat.’’

Leesvoorschrift

Voor de optimale leessetting moet je eigenlijk net zoals bij het eerste deel in Zuid-Frankrijk zijn, maar je kan natuurlijk ook gewoon doen alsof je in Zuid-Frankrijk bent in de tuin of op het balkon. Een zomerstorm met wat onweer zou eigenlijk nog veel beter zijn voor dit boek, maar stormen zijn nou eenmaal niet te bestellen…

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

316 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.