Katy valt tegen beter weten in steeds meer voor Daemon, terwijl het juist van het grootste belang is dat niemand weet dat zij met elkaar verbonden zijn. Dat zou namelijk haar dood worden. En die van Daemon net zo goed, trouwens. Ze moet tegen hem liegen om bij hem uit de buurt te blijven, hoe zwaar haar dat ook valt.

ISBN: 9789401913720 – Uitgeverij Zomer & Keuning – Aantal pagina’s: 475 – Young Adult

3 van de 5 sterren – Nienke

Recensie in één zin

‘Vertrouwen wordt op de proef gesteld wanneer blijkt dat iedereen het op je gemunt heeft.’

Hoofdpersonages

Katy begint vreemde gaven bij haarzelf te ontdekken. Doordat Daemon haar heeft geheeld, zijn de twee onlosmakelijk met elkaar verbonden. Katy kan Daemon niet uitstaan, maar vindt hem op hetzelfde moment woest aantrekkelijk. Als later Blake – een nieuwe leerling – in het spel komt, lijkt alles net iets te gemakkelijk te gaan. Blake stelt voor om Katy te trainen met haar nieuwe gaven, maar Daemon blijft wantrouwig. Blake is geheimzinnig en weet net iets te veel over de Luxen, wat bij Daemon de alarmbellen doen afgaan.
Katy, och, Katy. Wat moest ik toch met je aan? Ik vond Katy ditmaal storender. Ze schoot om de paar seconden van de ene emotie in de andere. Het leek net alsof ze bloemblaadjes plukte: ‘ik vind Daemon wel leuk, ik vind Daemon niet leuk…’ Ook praatte ze zo vaak haar eigen domme acties goed, waarbij ik echt zoiets had van: ‘hoe dan?’ Daarnaast worden Daemon en Katy neergezet als een stereotype. De woest aantrekkelijke, onbereikbare jongen wordt verliefd op het girl-next-door, boeken liefhebbende meisje. Ik vond het jammer dat ik me zo aan Katy irriteerde. Ik wilde haar echt wel leuk vinden, alleen lukte dat vaak niet.
Uiteindelijk ontdekken we ook meer over Dawson en Beth. Dawson, de broer van Daemon en Dee, is samen met zijn vriendin Beth plotseling verdwenen. Er werd door het Ministerie van Defensie verteld dat ze dood zijn, maar dingen blijken toch anders in elkaar te steken.
— Nienke

Sfeer

De sfeer wordt intenser en grimmiger. Ik denk dat dit de reden was dat ik bleef lezen, aangezien ik het interessanter vond worden. We ontdekken namelijk langzaam meer over het Ministerie van Defensie en over Beth en Dawson. Wat ik minder vond, was het gekibbel tussen Daemon en Katy. Het ene moment ging het goed en het volgende moment sloeg Katy ineens helemaal om. Hier kon ik mij flink aan ergeren. Dit was jammer.
— Nienke

Schrijfstijl

Armentrout heeft een makkelijke schrijfstijl en neigt soms wat naar het kinderlijke toe. Hierdoor vond ik het vaak wat lastig om me te kunnen identificeren met de personages. Soms kwamen ze namelijk wat kinderlijk over. Gelukkig is de wereld van de Luxen wel erg interessant om te ontdekken en ik vond dat ze dit goed uitgewerkt heeft. Om deze reden blijf ik ook doorlezen, want ik wil weten hoe het afloopt.
— Nienke

Passage uit het boek

‘Het begon met een licht geknetter – een klein lichtje brandde achter mijn oogleden. Er trok een vreemd gevoel omlaag door mijn arm, gloeiendheet. Het licht achter mijn ogen was rood-wit; de bron van dit vermogen was uiterst destructief, verbijsterend ingewikkeld.
Ik kon het door mijn aderen voelen branden, terwijl me honderd fluisterende beloften werden gedaan. Het riep naar me, verwelkomde me. Het had gewacht en zich afgevraagd wanneer ik aan zijn roep gehoor zou geven.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Dustin Thao – Hallo, met Sam

Recensie: Kerri Maniscalco – De prins van Toorn…