In de nabije toekomst krijgt een ambtenaar het salaris van haar dromen aangeboden en hoort kort daarna aan welk project ze gaat werken. Een onlangs opgericht ministerie verzamelt in de eenentwintigste eeuw ‘expats’ uit de hele geschiedenis.

Ze krijgt de taak om als ‘brug’ te werken: samenwonen met, assisteren bij en toezicht houden op de expat die bekendstaat als ‘Achttienzevenenveertig’, oftewel luitenant Graham Gore. Hij is een beetje gedesoriënteerd nu hij moet samenwonen met een ongetrouwde vrouw die regelmatig haar kuiten laat zien, omgeven door bizarre concepten als ‘wasmachines’, ‘Spotify’ en ‘de ineenstorting van het Britse Rijk’. Met een honger naar ontdekkingen, altijd een pakje sigaretten binnen handbereik en de steun van een charmante en chaotische groep mede-expats probeert hij zich al snel aan te passen.

In het jaar dat volgt ontwikkelt wat de brug aanvankelijk had beschouwd als een ongemakkelijke situatie met een nieuwe huisgenoot zich tot iets veel diepers. Als de ware aard van het project van het ministerie aan het licht komt, worden ze gedwongen de werkelijkheid onder ogen te zien. Kan liefde de obstakels van tijd en geschiedenis overwinnen?

ISBN: 9789044654486 – Uitgeverij Prometheus – Aantal pagina’s: 368 – Science fiction, historische fictie, speculatieve fictie, roman

5 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Wervelend debuut dat allerlei verschillende genres moeiteloos samenvoegt tot een ijzersterk verhaal vol tijdreisgrappen.’

Hoofdpersonages

Een vrouwelijke ambtenaar, waarvan we de naam nooit leren, wordt aangenomen bij het ministerie van Tijd. Ze wordt een zogeheten brug voor een jaar voor een van de (niet-vrijwillige) reizigers: Graham Gore uit 1847. De ambtenaar doet heel erg haar best om hem alles uit te leggen, maar heeft constant het idee dat ze tekortschiet omdat Gore zich anders gedraagt dan de andere tijdreizigers.
Graham Gore bekijkt de eenentwintigste eeuw met argusogen en een flinke dosis sarcasme. Hij haalt dingen uit elkaar om te kijken hoe ze werken, vertrouwt laptops voor geen meter en gebruikt Spotify eigenlijk alleen voor klassieke muziek uit zijn tijd. Gore is sympathiek en weet eigenlijk altijd precies wat hij tegen mensen moet zeggen. Ondanks dat hij het niet helemaal eens is met zijn situatie gebruikt hij humor om alles te relativeren. Gore sluit ook makkelijk vriendschappen met de andere expats.
— Frederique

Sfeer

Aan het begin is de sfeer van Het ministerie van Tijd redelijk gemoedelijk en zit je vol vragen over wat precies het doel is van het tijdreisexperiment en waar het verhaal heengaat. Langzaamaan wordt het steeds meer een sfeer van spanning, raadsels en intriges. Je vraagt je af wie er nog te vertrouwen is en wie niet, en dit weet het boek heel kunstig vast te houden tot op het einde.
— Frederique

Schrijfstijl

Kaliana Bradley schrijft mooi en vol humor waardoor het echt een feest was om Het ministerie van Tijd te lezen. Tijdens het lezen heb ik meerdere keren hardop gelachten. Het boek leest echt enorm vlot en voordat je het weet heb je het uit, ook al wens je stiekem halverwege dat het boek niet eindigt.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Graham Gore (luitenant, Royal Navy; ca. 1809-ca. 1847) was al vijf weken in de eenentwintigste eeuw, hoewel hij, net als de andere expats, maar een paar van die dagen helder was geweest. Het extractieproces had een ziekenhuisopname van twee weken gerechtvaardigd. Twee van de oorspronkelijk zeven expats waren erdoor overleden en er waren er nog maar vijf over. Hij was behandeld voor longontsteking, voor ernstige bevriezingsverschijnselen, voor de vroege stadia van scheurbuik en twee gebroken tenen waarop hij vrolijk had doorgelopen. Snijwonden ook, van een taser – hij had geschoten op twee van de teamleden die hem kwamen expatriëren en een derde was gedwongen geweest om te schieten.
Hij had drie keer geprobeerd de afdelingen van het ministerie te ontvluchten en moest verdoofd worden. Nadat hij zijn strijd had opgegeven had hij met psychologen en de victorianisten een groundzero-oriëntatie doorlopen. Om de overgang te vergemakkelijken, krijgen de expats alleen direct toepasbare kennis. Toen hij bij me kwam kende hij de beginselen van het elektriciteitsnet, de verbrandingsmotor en het sanitaire systeem. Hij wist niets over de wereldoorlogen of de Koude Oorlog, de seksuele bevrijding van de jaren zestig of de oorlogen tegen het terrorisme. Ze waren begonnen hem te vertellen over de ontmanteling van het Britse Rijk en dat was niet goed gevallen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Dustin Thao – Hallo, met Sam

Recensie: Anneleen de Lille – Minder werken, meer doen