Recensie: Karen Rose – Niets te vrezen
Dana runt in Chicago een opvanghuis voor vrouwen. Wanneer ze onderdak biedt aan Sue kan ze niet vermoeden welk onheil ze binnenhaalt. Sue is net vrijgekomen en vastbesloten wraak te nemen op iedereen die verantwoordelijk is voor haar gevangenisstraf. Het ontvoeren van een 11-jarige jongen is daarin nog maar de eerste stap.
Dana krijgt steeds meer achterdocht bij Sue’s verhaal en zodra er in haar buurt gruwelijke moorden worden gepleegd, weet Dana dat dit nog slechts het begin is…
ISBN: 9789026143700 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 433 – Thriller
4 van de 5 sterren – Nastassia
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Doordrenkt met spanning, romantiek en moord.’
Hoofdpersonages
Dana is een lieve en sterke vrouw. Ze biedt onderdak aan vrouwen die mishandeld worden.
Sue heeft er net een gevangenisstraf opzitten en is op zoek naar wraak. Ze ontvoert een doof kind, Alec, en doet zich voor als Jane Smith, een alleenstaande moeder die vlucht voor een gewelddadige relatie. Hierdoor komt ze in contact met Dana.
Ethan Buchanan trekt naar Chicago om zijn verloren petekind, Alec, terug te vinden.
— Nastassia
Sfeer
In de proloog word je direct al meegezogen in de wraakactie van Sue. In tegenstelling tot de meeste thriller weet je in dit boek direct wie de slechterik is. Er blijft steeds een spannende sfeer behouden door het boek heen, afgewisseld met erotische scenes en daarnaast gecombineerd met plotwendingen die je nooit had zien aankomen.
— Nastassia
Schrijfstijl
Het verhaal komt moeilijk op gang door de verschillende verhaallijnen, maar geef het zeker niet op. Na de eerste hoofdstukken zit je volledig in het verhaal. Karen Rose heeft een mooie en duidelijke schrijfstijl en weet als geen ander hoe ze spanning en opwinding moet creëren.
— Nastassia
Passage uit het boek
‘Sue’s handpalmen deden pijn toen de nagels van haar gebalde vuisten in haar huid drongen. De pijn vormde een welkome afleiding. Het zou zo’n genoegen zijn geweest als ze tegen die twee bemoeizuchtige trutten had kunnen zeggen wat ze met hun hulp konden doen. Het zou een nog veel groter genoegen zijn geweest om die glimlach van hun gezicht te vegen. Permanent. Maar dat kon niet. Niet vandaag. Vandaag had ze hen nog nodig, hoe akelig ze het ook vond om dat toe te geven. Het maakte niet uit hoe erg zij de pest aan hen had.’
Leesvoorschrift
Lees dit boek ‘s avonds in de zetel met een glaasje rode wijn. Zorg maar voor wat privacy, want de aantrekkingskracht die in dit boek voorkomt is bedwelmend!
Voor vrouwen of mannen?
70%
30%
Hoe dik is de pil?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen