FBI-agent Gideon en zijn zus Mercy zijn ooit ontsnapt aan de Eden-sekte van Ephraim Burton, die zijn volgelingen geïsoleerd houdt van de buitenwereld, voor persoonlijk en seksueel gewin. Ze hebben gezworen niet te zullen rusten voordat ze de sekte hebben ontmanteld en de volgelingen hebben bevrijd. Met gevaar voor eigen leven zetten ze alles op alles om Ephraim ten val te brengen, daarbij geholpen door Gideons collega Tom Hunter en zijn nieuwe liefde, ex-legerarts Liza. Binnen de sekte woedt ondertussen een machtsstrijd tussen de leider en diens zoon, en de missie van Gideon en Mercy wordt met de dag grimmiger en gevaarlijker…

ISBN: 9789026164811 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 592 – Thriller

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Karen Rose heeft weer een spannend verhaal geschreven dat je soms op het puntje van je stoel doet zitten.’

Hoofdpersonages

Zonder angst is het derde deel van de Sacramento-reeks van Karen Rose. De eerste twee delen zijn Op de vlucht en Genoeg gezegd.
Zoals gebruikelijk spelen veel bekende personages een rol in het verhaal, soms wat groter, soms wat bescheidener, maar zijn de belangrijkste rollen voor twee personages die niet eerder op de voorgrond hebben gestaan. In Zonder angst zijn dat Tom en Liza. Misschien dat Tom je bekend voorkomt als je al andere boeken van Karen Rose hebt gelezen…
Tom is een voormalig basketballer die bij de recherche is gaan werken, Liza was legerarts en werkt nu in de zorg. Ze zijn lid van de vriendenkring rond de Sokolovs, een groep mensen die je in de vorige delen (maar ook in andere series) hebt leren kennen.
Het klinkt ontzettend ingewikkeld en verwarrend, maar deze veelheid aan personages en de, soms onverwachte, connecties zijn waarom ik hou van de boeken van Karen Rose.
— Isolde

Sfeer

De Eden-sekte wordt geleid door een groepje mannen die, om het rechtstreeks te zeggen, compleet gestoord zijn. Er zijn overigens steeds minder leiders over, niet iedereen heeft de vorige delen overleefd.
De mannen zijn dusdanig gestoord, dat ze levensgevaarlijk zijn. Om zelf te overleven, gaan ze nietsontziend door het leven en aarzelen niet om iedereen die ze in de weg loopt overhoop te schieten.
Dit maakt dat er sprake is van een voortdurende dreiging en niemand zich veilig voelt. Er gebeuren gruwelijke dingen in het verhaal, maar er is ook gelukkig genoeg ruimte voor vriendschap, liefde en lekker eten.
— Isolde

Schrijfstijl

Karen Rose heeft een prettige en vlotte schrijfstijl. Je hoeft niet op te zien tegen een boek van ruim 600 pagina’s, je bent snel geboeid en hebt het boek weer uit voor je het door hebt. Ze beschrijft gruwelijke details, maar gelukkig niet te gruwelijk waardoor je er niet wakker van ligt.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Een beetje,’ loog Tom. Hij had de hele nacht geen oog dichtgedaan, omdat Liza’s woorden als voorhamers nadreunden in zijn hoofd. Ik heb meer nodig dan dat.
Hij had uren achter zijn toetsenbord gezeten, daarna had hij op de loopband gerend. Hij had zelfs Pebbles in bad gedaan en een cake gebakken, maar niets had geholpen.
Ik heb meer nodig dan dat. Op een bepaald moment hoorde hij niet langer haar stem die de woorden zei, maar die van hemzelf. Ik heb meer nodig dan dat.
Maar gold dat ook voor hem? Hij had geen flauw idee.
‘Ik heb voornamelijk de software het werk laten doen,’ ging hij verder. ‘Dat ik zijn initialen kende en dat hij een zoontje van zes heeft, heeft geholpen het zoeken te beperken.’
‘Dus dit is Kowalski,’ peinsde Raeburn terwijl hij elke foto bekeek.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Karen Rose – Genoeg gezegd

Recensie: Karen Rose – Op de vlucht