Recensie: Karin Smirnoff – De schreeuw van de zeearend | Boekiewoogie

In een dorp in het noorden van Zweden, Gasskas, verdwijnen regelmatig mensen. De politie en de overheid lijken hier niet zoveel belang aan te hechten.
In het dorp is een strijd aan de gang tussen de voorstanders van het plaatsen van een reuzegroot windmolenpark om internationale bedrijven aan te trekken en de tegenstanders ervan die de mooie natuur willen behouden zoals die is. Voor de voorstanders is er een groot probleem: twee families willen hun grond niet afstaan ten voordele van hen. Ze schuwen geen enkel middel om de families toch te verplichten om hun grond af te staan.Mikael Blomkvist is op weg naar Gasskas voor het huwelijk van zijn dochter met Henry Salo. Salo is een vooraanstaand politicus in Gasskas en wordt onder druk gezet om toestemming te geven voor het plaatsen van de windmolens. Blomkvist vertrouwt de verloofde van zijn dochter niet.
Lisbeth Salander gaat ook naar Gasskas. Van haar wordt verwacht dat ze zal zorgen voor Svala, de dertienjarige dochter van haar overleden halfbroer. Märta, de moeder van Svala is spoorloos verdwenen en onlangs is haar grootmoeder, die voor haar zorgde, overleden.
Als de familie van Mikael bedreigd wordt, rekent hij op de steun van Lisbeth om hem te helpen om hen te beschermen.

ISBN: 9789056727505 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 424 – thriller

*****

4 van de 5 sterren – Marita

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘De schreeuw van de zeearend is een goed opgebouwde en spannende thriller.’

Hoofdpersonages

*****

Mikael Blomkvist is een journalist. In het verleden bracht hij al menig schandaal naar boven. Hij is gescheiden en heeft een dochter, Pernilla. Pernilla gaat trouwen met Henry Salo. Blomkvist gaat naar het Zweedse dorp Gasskas waar zijn dochter woont om haar huwelijk bij te wonen. Daar ontmoet hij voor het eerst zijn toekomstige schoonzoon. Van meet af aan vertrouwt Blomkvist Salo niet.
Lisbeth Salander woont en werkt in Stockholm. Ze werkt in de beveiligingsbranche en is een befaamd hacker. Als haar nichtje, de dertienjarige Svala, alleen in het leven komt te staan wordt er aan Lisbeth gevraagd om voor haar te zorgen. Dit is een opdracht die niet evident is voor de eigengereide Lisbeth die liever haar leven op haar eentje leidt. Lisbeth heeft het moeilijk met sociale contacten.
Svala heeft een moeilijke jeugd achter de rug. Haar biologische vader kent ze niet, haar stiefvader Peder Sandberg mishandelde haar. Ze is een zeer intelligent meisje en heeft een speciaal gevoel voor cijfers. Sinds haar moeder Märta spoorloos verdween, is ze erdoor bezeten om haar terug te vinden.
— Marita

Sfeer

*****

De schreeuw van de zeearend is het zevende deel in de succesvolle Millenium-serie die Stieg Larsson begon.
Ik vond het begin van De schreeuw van de zeearend nogal verwarrend. Maar na een aantal bladzijden werd alles een stuk duidelijker en werd ik meegesleurd in het verhaal. Het helpt om de oorspronkelijke Millenium-serie gelezen te hebben. Op die manier ben je reeds vertrouwd met de personages Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist en dit bepaalt toch voor een stuk je gevoelens terwijl je dit boek leest.
— Marita

Schrijfstijl

*****

Karin Smirnoff weet in De schreeuw van de zeearend een interessant en spannend verhaal op te bouwen. Ze respecteert de personages en elementen die Stieg Larsson aanbracht in de oorspronkelijke Millenium-serie, wat het verhaal een meerwaarde geeft. Verder vermengt ze de actualiteit op een grootse wijze in het verhaal, zonder daarbij te overdrijven.
Ik had het er soms moeilijk mee dat er sprongen in de tijd gemaakt worden of gedachtegangen van de personages tussen het verhaal geplaatst worden, zonder dat dat altijd echt duidelijk is. Dit maakt het geheel soms wat verwarrend. Ondanks dat blijft het een pracht van een verhaal.
— Marita

Passage uit het boek

‘Mikael doet zoals de meeste anderen. Hij gaat bij de bar staan en probeert een biertje te bestellen.
In een mum van tijd is het geluidsniveau van een beleefd geroezemoes veranderd in stemmen die door elkaar heen schreeuwen. Dat is fijn. In het kabaal kan niemand van hem verwachten dat hij meedoet. In plaats daarvan kan hij het gezelschap vanaf de zijlijn bekijken. Er zijn geen vaste plaatsen meer. Mensen die elkaar kennen vormen groepjes. Door de manier waarop ze zich kleden, zich uitdrukken en zich gedragen trekken ze de scheidingslijnen tussen elkaar. De gemeenteambtenaren, de politici en de ondernemers bij elkaar. De jagers en arbeiders bij elkaar, en anderen in kleinere groepen die moeilijker te definiëren zijn. Vrienden van Pernilla misschien, en familie, zoals zijn eigen zus en haar gezin, die veiligheid bij elkaar vinden. Hij ziet Annika door het gedrang heen. Ze krijgt een telefoontje en beweegt zich naar de uitgang.’

Leesvoorschrift