Recensie: Kate Quinn – De vrouwen van Bletchley Park
Engeland, 1940. Drie heel verschillende vrouwen melden zich bij Bletchley Park, waar de knapste koppen van Groot-Brittannië werken om Duitse militaire codes te breken. Debutante en socialite Osla, de Londense Mab en plattelandsmeisje Beth worden beste vriendinnen – tot een onvergeeflijke ruzie een einde maakt aan hun vriendschap…
Engeland, 1947. Drie vrouwen die ooit elkaars beste vriendinnen waren worden samengebracht door een mysterieuze gecodeerde brief. Osla, Mab en Beth moeten elkaar vergeven en samen nog een laatste code kraken om de verrader te vinden die hun naar het leven staat. Maar elke stap dichter bij het breken van de code brengt het gevaar dichterbij…
ISBN: 9789026161292 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 560 – Roman, historisch
4 van de 5 sterren – Isolde
Recensie in één zin
‘Oorlogsvoering vindt op meer plekken plaats dan alleen op het slagveld.’
Hoofdpersonages
Drie totaal verschillende, jonge vrouwen spelen de hoofdrol in De vrouwen van Bletchley Park: Osla, Mab en Beth. Ze ontmoeten elkaar bij toeval, ze raken bevriend en hun levens zijn voor altijd met elkaar vervlochten. Ze werken alle drie op Bletchley Park, de plek waar de inlichtingendiensten in Engeland tijdens de Tweede Wereldoorlogen de codes van de Enigma-machines van de Asmogendheden probeerden te ontcijferen. Op Bletchley Park werkten aan het einde van de oorlog duizenden mannen en vrouwen, met een paar van hen maken we nader kennis in dit boek.
Ook tijdens de oorlog was er sprake van liefde. Zo heeft Osla een affaire met Philip van Griekenland, de man die in 1947 is getrouwd met Queen Elizabeth. Mab ontmoet een man met wie ze al na een paar ontmoetingen trouwt en die ze niet lang daarna tijdens een noodlottig bombardement weer verliest. Beth wordt verliefd op een getrouwde man, maar gaat vooral heel erg op in haar taak om de codes te kraken.
— Isolde
Sfeer
De vrouwen van Bletchley Park heeft een korte verhaallijn in 1947 die zich afspeelt in de dagen voor het koninklijk huwelijk in Londen. De uitgebreide verhaallijn speelt zich tijdens de Tweede Wereldoorlog af.
In beide verhaallijnen is, meermaals, sprake van een race tegen de klok. Je voelt de rush en de noodzaak om snel een oplossing te vinden. Een aantal scènes speelt zich af tijdens bombardementen in Londen en in Coventry. Op dit soort momenten brengt de auteur een soort versnelling aan, die maakt dat je door wilt lezen en zelf bijna buiten adem raakt omdat je wilt weten wat er gebeurt.
Het boek is boeiend van begin tot eind. Ik had nog geen twee bladzijden gelezen en ik was al feiten aan het opzoeken en checken op internet…
— Isolde
Schrijfstijl
Kate Quinn heeft meer, sterke, romans die zich grotendeels afspelen tijdens de Tweede Wereldoorlog geschreven, Het Alice netwerk en De jaagster. Die hebben zo’n indruk gemaakt, dat ik De vrouwen van Bletchley Park zonder enige twijfel ook wilde lezen. Het boek heeft me geen moment teleurgesteld.
Kate Quinn schrijft meeslepend en trekt je direct het verhaal in. Ze weet feiten en fictie op een geloofwaardige manier met elkaar te combineren. In haar nawoord beschrijft ze ook op wie haar hoofdpersonen zijn gebaseerd. Sommige van hen zijn fictief, sommige van hen ook juist niet. De verhaallijn over Philip en Osla is natuurlijk geromantiseerd, maar de feiten zijn waargebeurd.
— Isolde
Passage uit het boek
‘‘Zolang die grietjes aan de andere kant van de wereld zitten, kan ik daar wel mee leven,’ zei Osla. ‘Maar voor wie is die brief?’
‘Mijn nicht Lilibet. En ze zit nog op school, dus je hoeft niet groen te worden van jaloezie.
‘Prinses Elizabeth, bedoel je? Die nicht?’
Ze kon hem bijna zijn schouders horen ophalen. ‘Ze schrijft me al sinds ze dertien was. Ik stuur soms een briefje terug. Ze is een leuk, klein ding.’
Zo af en toe werd Osla opnieuw met haar neus op het feit gedrukt dat Philip echt een prins was. Ze wist wel dat hij een afstammeling van koningin Victoria was en dat hij soms op bezoek kwam in Windsor Castle. Blijkbaar was bij ook de penvriend van de toekomstige koningin van Engeland, die hij Lilibet mocht noemen. Toch was het moeilijk te accepteren dat die prins en de oneerbiedige marineofficier met zijn wilde haardos die veel te hard reed en haar bedwelmde met zijn kussen een en dezelfde persoon waren.’
Leesvoorschrift
Zorg dat je voldoende tijd hebt om dit boek snel uit te lezen en realiseer je daarbij dat een paar uurtjes onvoldoende zijn. In de ochtend heb je een beker cappuccino nodig, in de middag een glas thee en ’s avonds frisse, witte wijn.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen