Tuesday Mooney woont fijn in haar eentje in Boston en ze is prima tevreden met haar leven. Ze werkt in een ziekenhuis als ‘online fondsenwerver’. Haar tijd besteedt ze liever aan puzzels dan aan mensen.
Als de excentrieke miljardair Vincent Price op een benefietgala van háár ziekenhuis overlijdt, blijkt dat hij zijn geld nalaat aan de eerste persoon die zijn postume speurtocht tot een goed einde brengt. Tuesday gaat de uitdaging aan. Maar al snel begint ze zich af te vragen of ze deze intrigerende speurtocht wel tot een goed einde zal brengen. Want om de puzzels van Vincent Price op te kunnen lossen, moet ze eerst het raadsel van haar eigen verleden onder ogen zien.

ISBN: 97890216155888 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 416 – Roman

3 van de 5 sterren – Joke

Recensie in één zin

‘Een speurtocht die je tot aan het eind van het boek vasthoudt.’

Hoofdpersonages

Tuesday Mooney werkt bij het fondsenwervingsbureau van het Boston General Hospital. Haar taak is om informatie en connecties te vinden over vooral dankbare, rijke mensen wier leven in het ziekenhuis was gered of verlengd of vredig afgerond.
Tuesday Mooney is een einzelgänger en gaat altijd gekleed in het zwart. Haar oud-collega Dex noemt haar een wereldverbeterende non-profitstalker.

Dex Howard, oud-collega en (enige) goede vriend van Tuesday Mooney, is afgestudeerd in muziektheater maar hij slaagt er niet in om daar succesvol in te zijn. Hij keert terug naar de veiligheid van zijn bijvak, accountancy, en vindt daarin een baan. Hij mist wel het artistieke gevoel in de financiële wereld, maar de veiligheid van zijn salaris wil hij niet opgeven.
— Joke

Sfeer

Het eerste gedeelte van het boek komt nogal chaotisch over, waardoor je niet echt in het verhaal komt.
Ruim over de helft van het boek komen de verschillende lijnen bij elkaar, waardoor je al lezend uitkijkt naar de oplossing van deze speurtocht.
— Joke

Schrijfstijl

De schrijfstijl voelt wat afstandelijk waardoor je weinig met de personages kan meeleven. Je leest het verhaal vanuit verschillende personages, waartussen soms best snel en niet altijd duidelijk wordt geschakeld. De verwarring met sommige namen, die veel op elkaar lijken, is storend bij het lezen.
De schrijfster gebruikt vaak lange zinnen met veel bijvoeglijke naamwoorden.
Het verhaal klopt wel en alles komt aan het einde goed bij elkaar.
— Joke

Passage uit het boek

‘Aan de overkant van het spoor, druipend op het vuile witgrijze pleisterwerk van de muur, was een zwarte vogel gesprayd. Stram met de kop rechtop. Vleugels dichtgevouwen. Het silhouet van een raaf als die, zeg maar, op een buste van Pallas boven iemands kamerdeur zat. Een bevend handschrift in wit krijt zweefde boven de kop van de raaf. Ze moest dichterbij gaan om het te lezen: De vorst der Duisternis is een edelman! ‘Nou.’ Tuesdays hartslag versnelde. Ze stelde zich het platonische ideaal van een notaris voor, in een driedelig pak met een leren attachékoffertje, die over de rails sprong met een krijtje en een raafsjabloon en met een spuitbus met verf schudde alsof het een sambabal was: Pryce’ helper. Die aanwijzingen achterliet in de stad.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: René van Berk & Nienke Denekamp - De Grote Vincent…

Recensie: Camilla Grebe – Iedereen liegt