Ruby is een razendpopulaire vlogger. Sinds een aantal jaar blogt ze ook over cold cases waarbij ze de hulp van haar volgers inroept. Haar nieuwste zaak is de verdwijning van een baby die dertig jaar geleden uit de kinderwagen werd gestolen. Dan krijgt ze opeens een vreemde reactie: ‘Ze is niet dood’.
Ruby kan het bericht niet loslaten en duikt dieper in het onderzoek. Maar de zaak lijkt zich meer en meer te verstrengelen met haar eigen verleden.

ISBN: 9789461096319 – Uitgeverij De Crime Compagnie – Aantal pagina’s: 300 – Thriller

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een onwijs spannend verhaal over een misdaad.’

Hoofdpersonages

In Zwarte leugens volg je het verhaal van Ruby. Een succesvolle truecrime vlogger die cold cases onderzoekt en probeert op te lossen. Ze is gestuit op het verhaal van een baby die dertig jaar geleden werd ontvoerd, op klaarlichte dag, vanuit een kinderwagen. Ruby wil alles op alles zetten om dit mysterie op te lossen. Samen met haar vrienden Tristan en Annika probeert ze tot het uiterste te gaan. Al snel blijkt Ruby tegengewerkt te worden: ze wordt bedreigd via een briefje, iemand volgt haar en op een dag staat zelfs iemand bij haar huis. Het is voor iemand heel belangrijk dat dit geheim niet zal worden opgelost. Lukt het Ruby om het toch op te lossen?
— Eline

Sfeer

Zwarte leugens bevat spannende passages. Er zijn echter ook delen in dit boek die wat mij betreft iets te voor de hand liggend zijn. Wat wel mooi is, is dat het als lezer lijkt alsof je kijkt naar de vlogs van Ruby.
— Eline

Schrijfstijl

Zwarte leugens is in de verleden tijd geschreven. Dit vind ik persoonlijk jammer. Ik denk dat het verhaal nog meer zou gaan leven, wanneer dit was geschreven in de tegenwoordige tijd.
Wat ik sterk vind, is dat de delen die Ruby vlogt in een ander lettertype zijn getypt. Hierdoor ga je dit als lezer anders lezen en zo leeft dit thema extra.
— Eline

Passage uit het boek

‘Terwijl ze haar auto afsloot en naar de voordeur liep, hoorde ze Pip al blaffen. Waarom ging hij zo tekeer? Meestal blafte hij pas als ze binnenkwam, of op zijn vroegst als ze de deur opende. Met een ruk bleef ze staan; haar adem stokte.
Was die indringer er soms weer?
Aarzelend liep ze verder. Nee, dat was echt niet waarschijnlijk. Iemand die ongeoorloofd binnen was gedrongen zou niet Pip blaffend en wel in de hal laten, toch? Desondanks kon ze maar beter voorzichtig zijn.
Ze haalde haar sleutel uit haar tas en stak hem voorzichtig in het slot. Net toen ze hem wilde omdraaien, zag ze vanuit de schaduw naast haar huis iemand op zich afkomen. Ze draaide zich een halve slag, maar ze was te laat om iets te doen. Ze werd beetgepakt en met haar rug tegen haar belager getrokken. Ze wilde gillen, maar een grote hand drukte tegen haar mond en het enige wat ze kon uitbrengen was een zacht gemompel.
‘Waarom ben je toch altijd zo eigenwijs?’ fluisterde een hese stem in haar oor. ‘Je zou inmiddels beter moeten weten.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ragnar Jónasson – Poolnacht

Recensie: Linda van Rijn – Terschelling