Een jonge moeder en haar zoon reizen in een kleine boot de machtig stromende Atrato-rivier in Colombia af. Zij is wit, hij is zwart. De twee zijn op weg om zijn biologische moeder te ontmoeten. Tijdens de reis leren we hun gemeenschappelijke verhaal kennen, hoe de kleine jongen op een hete ochtend in haar leven kwam. Het verhaal stroomt als de rivier die hen draagt, de ader van het landschap. Er is een jungle vol fruit, dieren en geuren. Als de jongen beslist met wie hij wil samenleven, neemt het lot een onverwachte wending…

ISBN: 9789056727338 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 184 – Roman

5 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Krachtig en overtuigend debuut.’

Hoofdpersonages

De hoofdpersoon in het boek is een jonge vrouw, met een blanke huid, die de zorg heeft gekregen voor een kleuter, met een donkere huidskleur. Ze verdient de kost met het maken van lijsten voor schilderijen en foto’s en het maken van kunstbloemen en boeketten en kan daardoor net het hoofd boven water houden. Samen met de jongen maakt ze een bootreis over de machtige Atrato-rivier om de biologische moeder van de jongen, Gina, in Bellavista te bezoeken.
— Antoine

Sfeer

In het verhaal overheerst in eerste instantie de tederheid waarmee de hoofdpersoon de opvoeding van de kleine jongen voor haar rekening heeft genomen. De relatie tussen de twee is innig te noemen. Naarmate het einde van het verhaal vordert, is het naderende afscheid van de jongen steeds meer invoelbaar, waarbij de auteur de kwellende gedachte om de jongen definitief te verliezen op overtuigende manier weergeeft. Het einde van het verhaal is tragisch en abrupt.
— Antoine

Schrijfstijl

De roman behelst het waargebeurde verhaal van een jonge vrouw, die een boottocht van twee dagen door de jungle van Colombia onderneemt om een kleuter, die zij opvoedt, te laten kennismaken met zijn biologische moeder. Het verhaal bevat tevens de herinneringen van de jonge vrouw zelf aan haar eigen kindertijd. De auteur laat ons kennismaken met diverse aspecten van de Colombiaanse samenleving, zoals specifieke rituelen bij rouw, het gebruikmaken van medicijnmannen en heksen bij lichamelijke en psychische klachten en een wankele politieke situatie in het land in combinatie met geweld.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Bij het licht van de kerkkleurige kaars trek ik hem zijn schoenen en kleren uit, ik maak het muskietennet los en drapeer het rond zijn bed. Ik zal niet toelaten dat Gina hem van me afneemt. Zij heeft nog meer kinderen, ik alleen de jongen. Ze zal zeggen dat ik nog jong ben en een eigen kind kan krijgen. Maar ik wil geen ander kind, ik wil dit kind dat bloemenoren weet te vinden. Een kind dat op mij lijkt? Hoef ik niet. Wat is moeilijk muggen vangen bij dit licht. Ik wrijf de jongen met Menticol in en licht met de kaars de hoeken van het bed bij, terwijl ik zachtjes op het laken klop om de muggen op te jagen. Zonder er erg in te hebben brand ik een gaatje zo groot als een druif in het muskietennet, waar een heleboel muggen doorheen kunnen. Het laatste wat ik kan gebruiken, is dat de jongen door een malariamug wordt geprikt, nog een reden voor zijn moeder om hem van me af te pakken.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: James Norbury – De reis van Grote Panda &…

Recensie: Tracey Turner & Andrew Wightman –…