Antoine Verlaque en Marine Bonnet lijken elkaar weer te hebben gevonden en verheugen zich op een ontspannen vakantie in de Locanda Sordou, een oud hotel op een van de zonovergoten eilandjes voor de kust van Marseille. Om de grote heropening van het luxueuze hotel te vieren melden zich naast Verlaque en Bonnet nog enkele bevoorrechte gasten. En dan is er nog het hotelpersoneel, onder wie de aanstormende jonge topkok Émile en de sexy hotelmanager Niki. Wanneer een van de gasten vermoord wordt, breekt paniek uit. Het gaat van kwaad tot erger wanneer noodweer alle communicatie met het vasteland onmogelijk maakt. Zal de moordenaar opnieuw toeslaan?

ISBN: 9789022339664 – Uitgeverij Manteau – Aantal pagina’s: 330 – Detective, thriller, cosycrime

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Zomerse cosycrime waardoor je meteen zin krijgt in vakantie.’

Hoofdpersonages

Wraak op île Sordou heeft behoorlijk meer personages dan de voorgaande delen van de serie. Antoine Verlaque en Marine Bonnet gaan een week op vakantie naar een hotel op het ietwat afgelegen eiland Sordou. Ze willen bijkomen van al hun werk in Aix en volop genieten van het luxe hotel met een uitstekend restaurant.
Tijdens deze week zijn er tal van andere hotelgasten: een filmster die over zijn hoogtijdagen heen is, een enorm enthousiast Amerikaans echtpaar, een gepensioneerd docent, een oud-studiegenoot van Antoine Verlaque en Marine Bonnet’s beste vriendin Sylvie.
Ook het hotelpersoneel van het nieuwe hotel is talrijk: hotelmanager Niki heeft een duister verleden, chef-kok Émile is behoorlijk perfectionistisch als het om eten gaat en manusje-van-alles Thérèse heeft misschien niet veel ervaring, maar ziet alles.
— Frederique

Sfeer

Je waant je tijdens het lezen van Wraak op île Sordou meteen heerlijk op een Frans vakantie-eiland. Het leest heerlijk weg, maar de spanning komt eigenlijk pas vrij laat op gang. Wraak op île Sordou is vrij traag voor een detective en eigenlijk nog meer een cosycrime dan de voorgaande delen.
— Frederique

Schrijfstijl

Hoewel het dus wel even duurt voordat de spanning in Wraak op île Sordou op gang komt, leest het boek net als eerdere delen lekker vlot. Longworth schrijft op zo’n manier dat, ondanks de langzame start, het boek echt op geen enkel moment verveelt. Daar komt nog bij dat de setting van het verhaal echt superzomers is.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Ze houdt de fles boven bij het wijnglas van de man – een met de hand geblazen Oostenrijks glas dat, zo is haar geleerd, tot ’s werelds beste glazen behoort. Volgens Serge zijn ze zo fragiel dat ze al breken als je er onaardig naar kijkt. Ze weet dat hij er een hekel aan heeft, en dat geldt ook voor haar. Bibberend schenkt ze een bodempje in. Net op dat moment ziet ze haar baas, meneer
Lebon, binnenkomen. Émile houdt haar ook in de gaten door zijn patrijspoorten, dat weet ze zeker. Opeens slaat ze op tilt. Ze loopt rood aan terwijl ze zich probeert te herinneren wat ze nu ook alweer moet doen. O ja, dat was het: ‘Eerst schenken we een klein beetje wijn in het glas en dan proeven we,’ hoort ze Émile vriendelijk uitleggen.
Thérèse herhaalt de zin in haar hoofd. En voordat Antoine Verlaque de kans krijgt het glas te pakken, grijpt ze het zelf, zet het aan haar mond en proeft de Nuragus. ‘Ja hoor, deze is helemaal prima!’ Vol zelfvertrouwen zet ze het lege glas neer.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: M.L. Longworth – Bloedspoor in de…

Recensie: M.L. Longworth – Dood op kasteel Brémont…