Donnie gaat lekker: hij is de Keizer van het Donderplein, hij heeft verkering met Daria en samen met zijn beste vrienden Moustafa en Spicky bouwt hij een eigen muziekstudio. Maar toch knaagt er iets: Donnie heeft in geen maanden een nieuw nummer geschreven. Bijna alles wat hij probeert mislukt. En dan is er nog Snake, die dankzij Donnie opgepakt is door de politie, maar nu weer vrij rondloopt.
Ineens krijgt Donnie de kans van zijn leven. Zijn grote held Empa-T vraagt hem of hij iets wil rappen op zijn nieuwe track. Dat brengt Donnie voor een moeilijke keuze… gaat hij voor zijn broeders of de roem?

ISBN: 9789020624670 – Uitgeverij Kluitman – Aantal pagina’s: 128 – Jeugdboek

3 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Het vervolg in de serie In het hart van de beat, wederom met Donnie in de hoofdrol.’

Verhaal

Broeders begint met een korte terugblik naar het vorige verhaal van de serie In het hart van de beat. Deze terugblik is als lezer prettig, zeker als er langere tijd tussen de delen zit. Deze terugblik is geschreven vanuit de ik-vorm, door Donnie zelf. De rest van het boek is ook geschreven vanuit de ik-vorm, waardoor het lijkt alsof Donnie dit verhaal rechtstreeks aan de lezer vertelt.
Broeders bevat flink wat meer choquerende scenes dan het vorige deel in deze serie. Zo vond ik het bijzonder heftig om de scene te lezen waarin Donnie op het graf van zijn moeder staat en wordt aangevallen door Snake. Daarnaast vond ik het verhaal vaak erg ongeloofwaardig over komen, zoals wanneer je leest dat het idool van Donnie opeens voor hem staat op het Donderplein.
— Eline

Het boek

Broeders is het tweede deel in de serie Doe of sterf. Het is nodig om het eerste deel te lezen voordat je aan dit deel begint.
De cover is wat donker, dit zal de doelgroep aanspreken verwacht ik. Verder bevat dit boek geen illustraties.
— Eline

Schrijfstijl

Broeders is geschreven voor de jeugd en dit is duidelijk terug te lezen in de schrijfstijl van dit boek. Het taalgebruik dat is te lezen wanneer Donnie en zijn vrienden met elkaar praten, is hetzelfde taalgebruik als de jeugd heeft. Hierdoor zal de doelgroep zich aangesproken voelen door dit verhaal.
Wat ik daarentegen minder sterk vond, was dat het verhaal wat mij betreft best langdradig was en moeilijk op gang kwam. Hierdoor verloor ik snel mijn interesse in het verhaal.
— Eline

Passage uit het boek

‘Ik ben zo geconcentreerd bezig met rappen en skaten dat het even duurt voordat ik doorheb dat er iemand naar me staat te kijken. Is het de vader van Moustafa weer? Wil hij nog meer met me kletsen? Ik doe net alsof ik niks zie, dan gaat hij misschien vanzelf weer weg en kan ik lekker hardop mee blijven zingen. De persoon staat er nu al een tijdje. Ik twijfel. Is dit wel de vader van Mous? Voorzichtig kijk ik op. Daar staat hij, met een glimlach van oor tot oor.
Empa-T.
Ik schrik zo dat ik van mijn board stuiter. Met een klap kom ik neer. Het volgende moment voel ik hoe twee stevige handen me weer rechtop zetten.
‘Gaat het?’ vraagt Empa-T.
Mijn knie doet loeiveel pijn, maar dat wil ik niet laten blijken. ‘J..ja,’ zeg ik. En meteen daarna: ‘Jij bent Empa-T!’
Ik klink als de eerste de beste domme fan. Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan. Maar Empa-T lach alleen maar. ‘Klopt,’ zegt hij. ‘Dat was een mooi melodietje dat je net zong.’
‘Echt? Wauw…’ zeg ik als een gapende ezel en ik haat mezelf opnieuw.
‘Ja, man. Je hebt een dikke flow.’
Ik heb een dikke flow. Empa-T zegt dat ik een dikke flow heb.
Het duizelt me. Ik vergeet hem te bedanken. Ik zou het ook niet kunnen, want mijn tong lijkt wel van rubber en ik ben bang dat ik alleen nog maar het geluid van een ezel kan maken.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Wendy de Liefde – Ho-ho-hopeloos verliefd

Recensie: Nicci French – Wie niet horen wil