In ruil voor een zak zilveren munten moet meneer Hapsnurk een UBO (Uiterst Belangrijk Object) in het geheim naar een eiland zien te brengen. Maar er zijn kapers op de kust. En op zee trouwens ook.

Wie of wat is die UBO eigenlijk? Wie is die razendsnelle vrouw in een rolstoel? En wie zijn Max en Martha die om de haverklap hun snor ruilen? Zelfs de kapitein is niet te vertrouwen!

Sunny, Mimi en de olifant Tingel hebben er hun handen en slurf aan vol. En pas op! Met een olifant aan boord ga je zomaar koppie-onder!

ISBN: 9789021476759 – Uitgeverij Volt – Aantal pagina’s: 312 – Kinderboek

4 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een grappig verhaal waar je je gedachten bij moet houden.’

Verhaallijn

De Hapsnurkers koppie – onder begint vrij abrupt. Er mist, wat mij betreft, een korte inleiding waarin je de familie Hapsnurk leert kennen. Gaandeweg het verhaal leer je ze wel kennen, hoewel ik zou adviseren om eerst deel 1 van De Hapsnurkers te lezen.
De manier waarop het eerste hoofdstuk begint, zo abrupt, is typisch voor het verdere verloop van het boek. Je moet je gedachten er goed bij houden, omdat je anders de draad kwijtraakt.
De familie Hapsnurk heeft een speciale missie en de familie Hapsnurk zou de familie Hapsnurk niet zijn, als dat allemaal zou lukken.
Een olifant, een man in een ton, een bijzondere kapitein en natuurlijk de familie Hapsnurk zelf, dé ingrediënten voor een heel grappig verhaal.
— Eline

Illustraties

De Hapsnurkers koppie – onder is doorspekt met kleine en grotere illustraties. Op elke pagina is wel iets te zien. Sommige pagina’s zijn vies gemaakt met vlekken of vingerafdrukken, op een andere pagina zie je een grotere illustratie die het verhaal extra kracht geeft. Ze zijn gemaakt in grijswaarden, waardoor er voor jou als lezer nog genoeg ruimte is om je fantasie te gebruiken. Daarnaast zijn in de tekst sommige woorden dikgedrukt en in hoofdletters geschreven. Hierdoor leg je hier als lezer automatisch nadruk op.
— Eline

Stukje uit het boek

‘’Nieuwe regel. We mogen elkaar alleen nog maar uitschelden met woorden die we kunnen spellen.’
‘Dat heb je nog maar net verzonnen,’ protesteerde mevrouw Hapsnurk.
‘Nou en. Dan is het nog steeds een regel.’
‘Ja. Een stomme regel.’
‘Regels zijn regels, of je ze nou leuk vindt of niet. FORELLENZAK!’
‘En wie bepaalt dat?’ vroeg mevrouw Hapsnurk geïrriteerd.
‘Ik,’ zei meneer Hapsnurk. ‘Ik ben groter dan jij en ik draag een pyjama. Dus gebeurt er wat ik zeg.’
‘Dan kan je zelf voortaan ook niet veel meer zeggen, hè,’ hoonde mevrouw Hapsnurk.
‘Hoezo niet?’
‘Als je die woorden zelf ook moet kunnen spellen…’
‘HA!’ deed meneer Hapsnurk. ‘H-A,’ spelde hij er behulpzaam achteraan.
Mevrouw Hapsnurk kneep haar bloeddoorlopen ogen tot twee nijdige spleetjes en piekerde zich suf hoe ze ganzenkop moest spellen. Het begon in elk geval met een G. Maar de rest…
‘Ik doe niet meer mee met die stomme spelletjes, jij OUWE LAARS!’ snauwede ze ten slotte. Haar geel en groene tanden ratelden als slangen in haar indrukwekkend lelijke hoofd.
‘Beter. Dit is geen goed moment om te bekvechten.’ Meneer Hapsnurk stak zijn armen als een slaapwandelaar voor zich uit. ‘We moeten eerst uitzoeken wie de lampen heeft gestolen.’
‘Heb je dat nou nog niet in de gaten?’ gniffelde mevrouw Hapsnurk.
‘Welke gaten?’ vroeg meneer Hapsnurk, want hij snapte er echt niks van.’’

Voor wie is het boek?

De Hapsnurkers koppie – onder is geschikt voor kinderen vanaf acht jaar die van grappige boeken houden.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Philip Ardagh & Axel Scheffler – De…

Winactie: Michael Reefs - Het verdwenen eiland…