Titus Crown is de eerste zwarte sheriff van Charon County. In de afgelopen decennia hebben in Charon slechts twee moorden plaatsgevonden. Maar met jaren ervaring als FBI-agent op zak weet Titus als geen ander dat geheimen altijd onder de oppervlakte etteren, ook in het schijnbaar rustige Charon, een land van illegaal gestookte whiskey, maisbrood en kamperfoelie.

Een jaar na de aanstelling van Titus wordt een onderwijzer vermoord. De dader, een zwarte oud-leerling, wordt ter plekke doodgeschoten door de hulpsheriffs voordat Titus kan ingrijpen. Die etterende geheimen liggen nu open en bloot, klaar om het dorp uit elkaar te scheuren…

ISBN: 9789044367348 – Uitgeverij The House of Books – Aantal pagina’s: 368 – Thriller

4 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Een in rauwe stijl geschreven thriller over seriemoorden en geweld in een ogenschijnlijk rustige county in Amerika.’

Hoofdpersonages

De hoofdrol in deze thriller is weggelegd voor Titus Crown, een 36-jarige zwarte sheriff, geboren in Charon County. Hij heeft een vriendin Darlene en woont nog bij zijn vader Albert. Crown werkte eerst bij de FBI als gedragsspecialist en later op de afdeling Binnenlands terrorisme, maar heeft daarna gekozen om de sheriff te worden in Charon County. Crown maakt naar buiten toe een beheerste indruk, hij treedt kordaat op en is vakkundig, consequent en onverstoorbaar. Anderzijds gaat Crown te veel op in zijn werk en verliest daardoor zijn geliefde Darlene uit het oog.
— Antoine

Sfeer

In de thriller ontstaat het beeld van plotselinge chaos in de ogenschijnlijk rustige Charon County. Naar aanleiding van een schietpartij op een middelbare school ontstaat een broeierige en dreigende sfeer, een sfeer die vaker terugkomt in de thrillers van Cosby. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op in het verhaal, waardoor een duidelijke ‘rush’ merkbaar wordt, die Crown en zijn team nopen tot snel handelen en snelle acties.
Het verhaal bevat echter niet slechts een opsomming van doorlopende acties en een schets van het professionele leven van Crown, want het verhaal schenkt ook voldoende aandacht aan de persoon achter de sheriff. Zo raken we bekend met het feit dat Crown zijn overleden moeder nog altijd mist; verder zien we de tederheid in zijn relatie met Darlene en het zorgzame karakter van zijn vader Albert, die op handen wordt gedragen door Crown. Personages krijgen op die manier meer kleur. Cosby heeft tevens het verhaal kleur gegeven door het leven in Crown’s county, haar bevolking, hun gebruiken en het landschap beeldend te omschrijven.
Een punt van kritiek is er ook. De ontknoping is nogal abrupt en lijkt wat afgeraffeld qua uitwerking.
— Antoine

Schrijfstijl

De schrijfstijl van S.A. Cosby is vlot en aantrekkelijk, maar de stijl is ook rauw, zelfs wat te rauw en tegen de kwalificatie ‘horror’ aan, vanwege talrijke gruwelijkheden (in de manier waarop mensen om het leven komen) en bloederige gebeurtenissen. De lichaamsdelen spatten geregeld in het rond. Het verhaal heeft voldoende tempo en zakt qua spanning op geen enkel moment in. Ondanks het opvallend hoge aantal gebeurtenissen – in een relatief kort tijdsbestek, in de rustige en slaperige county – blijft de thriller geloofwaardig en overtuigend. Cosby voert een veelheid aan personages ten tonele, die niet allemaal heel uitvoerig zijn uitgewerkt, maar waarvan je wel een goed beeld krijgt.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Titus liep de verhoorkamer in en nam plaats tegenover Darnell Posey. Darnell lag met zijn hoofd op de tafel.
Titus gaf met zijn platte hand een klap op de tafel.
Darnell schoot overeind, probeerde op te staan, realiseerde zich dat zijn handboeien vastzaten aan de tafel en liet zich weer op de stalen stoel zakken. Titus legde een map op tafel.
‘Hoe gaat het met je, Darnell?’
‘Ik heb niks gedaan, man.’
‘Nou, dat is niet helemaal waar. Je hebt die schoenendoos bij ons op de stoep gezet en daarna heb je geprobeerd naar het bos te vluchten. Hoe zou je dat noemen?’
Darnell ging met zijn tong over zijn lippen. ‘Ik weet het niet, man. Een grap? Zat er poep in of zo?’ Op zijn huid lag een dof grijzig laagje waardoor hij er uitgedroogd uitzag, alsof hij een gigantische woestijn was overgestoken.
‘Nee, geen grap, Darnell. Dit,’ zei Titus. Hij pakte een foto van de inhoud van het bewijszakje, een uitvergroting van twintig bij dertig.
Darnell wierp een blik op de foto en deed toen opnieuw een poging om op te staan. ‘Fokking shit, man. Wat is dat? Is dat een fokking gezicht?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Piotr Socha – Monika Utnik- Strugata – Het…

Recensie: S.A. Cosby – Vlijmscherpe tranen