Mot heet eigenlijk Vlinder. Maar zo noemt alleen haar moeder haar nog. Die wil het liefst een opgeruimd, luchtig kind in een jurkje. Mot is zo niet. Mot houdt van zwarte kleren en van de oude, rommelige stad waarin ze opgroeit. Uit opstandigheid koopt ze van haar spaargeld een magneet om mee te vissen in het oude kanaal. Ze vindt een kleine, roestige duikboot. Die duikboot is het begin van een groots avontuur, waarbij Mot de punk-acrobaten van De Werf ontmoet, ze het tegen een machtige miljardair opneemt en ze haar moeder beter leert kennen.

ISBN: 9789000381371 – Uitgeverij Van Goor – Aantal pagina’s: 336 – Kinderboek

4 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een verrassend verhaal dat je zal blijven verbazen.’

Verhaallijn

Mot en de metaalvissers vertelt het verhaal van een meisje, Mot. Eigenlijk heet zij Vlinder, maar Mot is passender. Mot houdt niet van gefladder en van vrolijke kleuren. Ze heeft liever zwart. Mot kan niet zo goed opschieten met haar moeder. De moeder van Mot houdt van netjes, Mot juist niet. In de vakantie loopt Mot wat rond door de stad. Dan ontmoet zij mensen die aan het metaalvissen zijn, met zo’n grote magneet. Mot is hier direct door gegrepen en is vastberaden om zelf ook metaalvisser te worden. Wanneer het haar eindelijk lukt om een magneet te bemachtigen, vist Mot iets heel bijzonders op. Een kleine duikboot die de sleutel blijkt te zijn naar een heel bijzondere wereld.
Ik vind het sterk dat Mot en de metaalvissers meerdere spanningsbogen heeft. Af en toe dacht ik mijn interesse in het verhaal te gaan verliezen, maar toen gebeurde er toch weer iets spannends. Hierdoor blijft het boek interessant en blijft het je verbazen. Ook mooi om te lezen hoe de personages gedurende het verhaal ouder en wijzer worden.
— Eline

Illustraties

Mot en de metaalvissers bevat een, wat mij betreft, rommelige cover. Mijn interesse werd niet gewekt door deze cover. Toen ik eenmaal aan het lezen was, kon ik de cover beter plaatsen en hem ook beter waarderen. De illustraties in het boek zijn gemaakt met zwart en roestkleur. Dit is passend bij het verhaal. Wel vind ik ze persoonlijk te rommelig.
— Eline

Stukje uit het boek

‘’Het lijkt me heerlijk als er dan overal roestige dingen staan,’ zei Mot. ‘Dat ze hun sierlijke loopje houden tussen de koplampen en fietswielen. Eigenlijk wil ik het liefst het hele huis vol zetten.’
‘Zoiets zei je al bij Rosie. Die zei dat je je moeder wil pesten.’
Mot haalde haar schouders op. ‘Ik wil haar laten zien dat niet alles altijd hoeft te glanzen of netjes en perfect hoeft te zijn.’ Ze raapte haar hengel van de grond. Vincent moest zich niet bemoeien met haar schatten. En ook niet met haar moeder. ‘Jij snapt dat niet. Jij hebt ouders die je geld geven. Ik heb een moeder die bang is dat het slecht is voor haar reputatie als klanten me zien’. Ze gooide haar magneet het water in.
‘Je weet helemaal niks van mijn ou…’ begon Vincent.
Toen vielen ze allebei stil. Want vanuit het water, vanaf de boden van het kanaal, klonk een geluid. Geen zachte tik van een sleutel.
Geen tak van een koplamp of een pijp.
Maar een hard, metalig geluid.
Het metalige geluid van een magneet die op iets heel groots was gebotst.’

Voor wie is het boek?

Mot en de metaalvissers is geschikt om voor te lezen aan kinderen vanaf negen jaar. Oudere kinderen kunnen dit boek zelf lezen.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lorena Salazar Masso – De rivier is een…

Recensie: Judith Eiselin & Aye de Kuijer – De losse teugel