Margot en Will ontmoeten elkaar bij het plaatselijke asiel, waar ze dankzij een reeks misverstanden allebei dezelfde hond komen adopteren: de schuwe maar lieve Blossom. Geen van beiden willen ze de adoptie opgeven, dus ze besluiten de hond te delen. Hoewel ze allebei dol zijn op Blossom, kunnen ze elkaar niet uitstaan, en dat maken ze elkaar duidelijk ook – tot ze ontdekken dat Blossom er alleen maar onrustiger van wordt. Voor hun hond doen ze alles, zélfs netjes met elkaar omgaan – en wanneer ze ophouden continu op elkaar te vitten, ontdekken ze al snel dat er ook heel veel wél leuk is aan de ander…

ISBN: 9789026156595 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 384 – Roman

4 van de 5 sterren – Nienke

Recensie in één zin

‘Grappig, realistisch en een erg fijne manier om Londen tijdens het uitlaten van Blossom te ontdekken.’

Hoofdpersonages

Will is 39 jaar en heeft na jaren hard werken de harde, brute wereld van het bankieren achter zich gelaten en is wegens mentale problemen teruggekeerd naar Londen. Hier helpt hij in het familiebedrijf en leert hij zijn leven weer op de rit te krijgen.
Margot is 36 jaar en na een pijnlijke break-up gooit ze het roer volledig om. Ze is toe aan kinderen, maar heeft daar wel een partner voor nodig, en, zoals ze zelf aangeeft, is haar biologische klok aan het tikken. Ze besluit een hond te adopteren en stuit op Blossom. Een schichtige Staffy waar ze op slag verliefd op raakt. Echter is Margot niet de enige die Blossom wil adopteren… Zo ontstaat het plan om samen met Will deelbaasjes van Blossom te worden, ook al kunnen ze elkaar in het begin niet uitstaan. Uiteindelijk merken ze dat de ander toch wel leuk is.
— Nienke

Sfeer

De sfeer is zo enorm herkenbaar. Will dealt met paniekaanvallen en de enorme werkdruk die hij heeft ervaren in Amerika. Margot is een paar keer zeer gekwetst in de liefde en – omdat ze zo graag kinderen wil – heeft ze het idee dat ze maar moet settelen voor iemand die oké is en die dezelfde familiewensen heeft.
Het boek laat de realistische kant van het leven zien en geeft aan dat het leven niet alleen maar over rozen gaat, dat het vaak hard werken is. Ik vond het fijn om te lezen dat paniekaanvallen eindelijk eens werden aangekaart en dat het niet geromantiseerd werd.
— Nienke

Schrijfstijl

Manning schrijft erg fijn. De pijnpunten worden aangekaart en deze onderwerpen worden niet zomaar ontweken. Het is niet een typische ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Het laat zien dat mensen worstelen, maar dat ze er ook voor werken, dat het leven toch mooi is en dat het hebben van een hond niet altijd makkelijk is. Ook maakt Manning gebruik van de nodige humor en sarcastische opmerkingen die ik erg kon waarderen.
— Nienke

Passage uit het boek

‘’Je bent verliefd op hem,’ zei Tracy bijna beschuldigend, alsof ze het verschrikkelijk vond.
‘Ik ben niet op hem!’ Margot wilde al voor de zoveelste keer uitleggen dat het niets blijvends was met Will, maar een laatste uitspatting voordat ze serieus met haar datingapps aan de slag ging en genoegen zou nemen met de eerste de beste man die iets in haar zag. Of voordat ze op zoek ging naar een spermadonor. Als dat haar toekomst was, waarom zou ze dan niet nog even mogen genieten van een knappe, grappige man als Will, met wie de seks bovendien geweldig was? Op dat punt aangekomen besefte ze dat ze niet eerlijk was tegenover zichzelf. Dat ze had bezig was verliefd op hem te worden… ‘Ik ben niet verliefd op hem. Echt niet!’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sophie Green – De yogaclub van Orange…

Recensie: Maureen du Toit – Happy hond kookboek