Sorry, the old Perci can’t come to the phone right now.

There’s nothing like experiencing the most humiliating break-up in history for a serious wake-up call. After getting dumped over the radio, with millions of listeners tuning in, my life is in serious need of a do-over.

Trying to please everyone else isn’t working, so it’s time to focus on me. Cue my anti New Year’s resolutions that even I can’t fail at:
Stop dating. (Men are the worst.)
Stop trying to lose weight. (I’m never giving up chocolate!)
Stop working so hard. (Selling mortgages is not my dream career.)
Stop trying to live up to unrealistic expectations. (Start living my best life!)

But not everyone is on board with the new Perci—my overbearing mother is still dreaming about me walking down the aisle with my awful ex. To keep her far away from my love life I made up an imaginary boyfriend, but in a moment of panic I accidentally blurted out my not-so-imaginary neighbor’s name instead!

Nate, the bad boy next door with gorgeous hazel eyes, a razor-sharp jawline and mysterious scar, might be hot, but he’s definitely not my boyfriend. Now all I need to do is stick to my resolutions while also keeping my interfering family away from my non-existent lover who has no idea that we’re fake dating. What could possibly go wrong?

ISBN: 9781803146379 – Uitgeverij Bookouture – Aantal pagina’s: 328 – Roman

4 van de 5 sterren – Nienke

Recensie in één zin

‘Heerlijk om in dit boek te verdwalen!’

Hoofdpersonages

Perci, oftewel Persephone, heeft het niet makkelijk. Ze heeft een baan waar ze niet gelukkig van wordt, haar vriendje dumpt haar voor concerttickets tijdens een radiostunt, en haar moeder lijkt haar op alle fronten af te keuren.
Om haar moeder te pleasen, zegt ze per ongeluk dat ze met haar buurman Nate aan het daten is. Nate komt over als een bad boy met veel geheimen. Wanneer ze met elkaar fake daten, komen ze er allebei achter dat de ander misschien toch wel leuker is dan dat ze dachten.
— Nienke

Sfeer

De sfeer was erg gemoedelijk. Natuurlijk zijn Perci’s onzekerheden niet leuk om te lezen en is het ook wel schrijnend om te lezen hoe haar moeder haar afkeurt. Je gunt haar op dat moment zoveel meer.
Uiteindelijk zijn de momenten die ze met Nate beleeft erg fijn om te lezen. Hier bloeit Perci op. Perci leert langzaamaan van zichzelf te houden en ook dat merk je in de sfeer. De lading wordt minder zwaar en de verhaallijn wordt vrolijker.
— Nienke

Schrijfstijl

Peterson schrijft erg vlot en maakt het verhaal makkelijk te volgen. Alle personages krijgen een karakterontwikkeling waar ik erg blij mee ben. Vaak blijven personages een beetje hetzelfde door het verhaal heen, maar je kon hier duidelijk verschil merken.
Ook vind ik dat Peterson van Perci een erg fijn personage heeft gemaakt. De manier waarop Perci praat is hilarisch om te lezen en het is erg herkenbaar. Daarnaast is het ook fijn dat de hoofdpersoon plussize is en dat dit ook goed gerepresenteerd wordt.
Kortom, een erg fijn boek om zo doorheen te vliegen en het laat perfect zien dat het soms wel even goed is om je kijk op de wereld, en vooral op jezelf, te veranderen.
— Nienke

Passage uit het boek

‘“Mom won’t return any of my calls and it’s almost Thanksgiving.” I sniffled. “I guess I’m not invited to dinner. She must hate me.”
“She doesn’t hate you.” She patted my knee. “I’ll take care of her. You won’t be alone on Thanksgiving, I’ll guarantee that. But it’s time for you to take care of you. Is this how you want the rest of your life to go? You, in your pajamas, eating ice cream in the dark? Alone?”
“It’s not all that bad. I have Sal.”
“Honey, I think even he would agree you need actual people too. Going back to the way things were is not the answer. You weren’t happy then, and you aren’t happy now. But for a while, you were, and you can be happy again. Just because bad things happen, it doesn’t mean you’re on the wrong path, it just means you can’t give up. You understand?”’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Filip Raes – Morgen stop ik met piekeren

Recensie: Laura Bradbury – Unlikely Match