Op de eerste dinsdag van oktober keert Rosa Hartung terug op haar post als minister van Sociale Zaken.

Op de eerste dinsdag van oktober keert Rosa Hartung terug op haar post als minister van Sociale Zaken. Na de dramatische verdwijning van haar twaalfjarige dochter heeft ze een jaar verlof genomen. Een psychisch gestoorde man heeft de moord op Hartungs dochter bekend, maar het lichaam is nooit gevonden.

Op dezelfde dag dat Hartung terugkeert in het parlement, wordt een jonge vrouw op brute wijze vermoord in haar huis in een buitenwijk van Kopenhagen. Een van haar handen is eraf gehakt.
Wanneer de rechercheurs Thulin en Hess arriveren op de plaats delict treffen ze een kastanjemannetje aan, dat een sinister geheim bij zich blijkt te dragen. En dan wordt er nog een vrouw vermoord. Het heeft er alle schijn van dat de missie van de moordenaar nog niet voorbij is…

ISBN: 9789400510340 – A.W. Bruna – Aantal pagina’s: 544 – Thriller

5 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Oktober houdt je meer dan 500 pagina’s op het puntje van je stoel.’

Hoofdpersonages

Rosa Hartung is minister van Sociale Zaken en heeft een jaar verlof gehad om de verdwijning en moord van haar dochter te verwerken. Op de dag dat ze terugkeert, wordt een vrouw op brute wijze vermoord en teruggevonden met een geamputeerde hand. Rechercheur Naia Thulin bijt zich vast in het onderzoek en krijgt – tegen haar zin – hulp van Mark Hess, een agent van Europol die teruggestuurd is naar Denemarken. Als bij het lichaam van de vermoorde vrouw een kastanjemannetje wordt gevonden met daarop een vingerafdruk van Kristine Hartung – de vermoorde dochter van Rosa Hartung, komt het onderzoek in een stroomversnelling terecht. Wat het boek zo sterk maakt, is dat de personages niet perfect zijn. Thulin is een geweldige rechercheur, maar een verschrikkelijke slechte moeder voor haar dochter Le. Hess heeft iets uitgevreten in Den Haag, waardoor Europol hem liever kwijt dan rijk is. Dit maakt de personages menselijk en daardoor des te interessanter.
— Ies

Sfeer

Vanaf de eerste bladzijde sleurt Oktober je mee. Het boek begint met een zinderende proloog die zich afspeelt in 1989. Gedurende het boek krijg je steeds meer kleine stukjes informatie die de proloog met het heden verbinden. Toch is de ontknoping verrassend en word je constant op het verkeerde been gezet. Als lezer voel je mee met Rosa Hartung die het verlies van haar dochter nog steeds niet verwerkt heeft, je ergert je soms rot aan Naia en haar gebrek aan talent voor het moederschap en je bijt je nagels stuk als er weer een lichaam met geamputeerde ledematen opduikt. Kortom, het is onmogelijk om dit boek weg te leggen, je móet doorlezen.
— Ies

Schrijfstijl

Sveistrup is een van de bedenkers van de Netflix-serie The Killing en met Oktober levert hij zijn eerste thrillerroman. Sveistrup weet de spanning perfect op te bouwen, de verhaallijnen vloeien naadloos in elkaar over en elke keer als je denkt: nu weet ik hoe het zit, komt er een nieuwe wending in het verhaal. Het boek heeft meer dan 500 pagina’s, maar het verhaal is zo bloedspannend dat je erdoorheen vliegt en je het liefst nog 100 pagina’s meer had gehad. In 2021 is het verhaal van Oktober bewerkt tot een serie en Kastanjemanden is net zo bloedstollend als het boek (als je Netflix hebt: ga het nú kijken). Én, de serie volgt tot in detail de verhaallijn van het boek, dus geen ergernissen dat het boek anders was en de serie belangrijke details weglaat of verandert.
— Ies

Passage uit het boek

‘‘Wat is dat?’ ‘Wat?’ ‘Daar.’ Thulin zit nog steeds op haar hurken bij het lijk en wijst ergens naar. Genz moet zich omdraaien om het te zien. Achter de dode vrouw, aan de balk boven de veranda van het speelhuis, hangt iets in de wind dat in het touw verwikkeld is geraakt. Genz steekt zijn hand uit en maakt het voorwerp los zodat het vrij heen en weer zwaait. Het bestaat uit twee donkerbruine kastanjes die boven elkaar zijn geplaatst. De bovenste is het kleinst, de onderste het grootst. In de bovenste kastanje zijn in de schil twee gaten geboord die ogen moeten voorstellen. In de onderste zijn bij wijze van armen en benen lucifers gestoken. Het is een eenvoudig poppetje dat bestaat uit twee bollen en vier stokjes, maar Thulins hart slaat een slag over zonder dat ze kan verklaren waarom. ‘Een kastanjemannetje.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Diney Costeloe – Het gestolen kind

Recensie: Charlotte Link – Moordenaar