***** 5/5

Dat zinnetje van zomaar een voorbijganger, het achtergebleven kledingstuk in de berm, de wankele beweging van een man op skeelers. Flarden van het leven van elke dag, flarden die tot de verbeelding spreken en die onherroepelijk onderdeel zijn van een verhaal.

Met haar ogen en oren open dicht Merel Morre de flarden weer heel in Vers gevangen. Een bundel van gedichten die het kleine, alledaagse verbeelden en vertellen. Herkenning en vervreemding wisselen elkaar af – alsof je door een stad vol tafereeltjes loopt die stuk voor stuk een beroep doen op je verbeelding. Steeds vormt zich een nieuw beeld, een nieuw, klein verhaal. En soms ontdek je daarin iets groters.