Recensie: Emma Cline – De meisjes

Recensie: Emma Cline – De meisjes


De meisjes speelt zich vooral af in de zomer van 1969. De 14-jarige Emma heeft slechts één goede vriendin Conny, met wie ze heel veel tijd samen doorbrengt. Op het moment dat Conny haar laat vallen voor een ander meisje voelt Evie zich eenzaam en verloren. Ze is dan ook heel blij met de aandacht die ze krijgt van de vrijgevochten Suzanne, die ze toevallig ontmoette. Suzanne zet het leven van Evie totaal op zijn kop. Evie doet er alles aan om een ‘goede’ vriendin te zijn voor Suzanne. Ze is onder de indruk van de vrije levensstijl van deze nieuwe vriendin en van de manier waarop deze naar de maatschappij kijkt. Door dit meisje wordt Evie ertoe aangezet om mee te gaan naar Russell, de charismatische leider van de commune waar Suzanne lid van is. Stilaan voelt zij zich een volwaardig lid van deze groep mensen, voor wie vrije seks en drugs hun dagelijkse activiteiten zijn. Ze dragen liefde voor alles en iedereen hoog in het vaandel.
Evie kon dan ook totaal niet vermoeden tot welke gruwelijke daden de leden van deze commune in staat zouden zijn.

ISBN: 9789041713575 – Uitgeverij Rainbow – Aantal pagina’s: 303 – Roman


*****

4 van de 5 sterren – Marita


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘De meisjes is een meeslepend verhaal dat je nieuwsgierig maakt naar wat er nu echt gebeurde in het verleden.’

Hoofdpersonages

*****

Het hoofdpersonage in De meisjes is Evie, een 14-jarig meisje dat zich alleen en eenzaam voelt en dat vooral geliefd wil zijn. Suzanne is een iets ouder meisje, dat in Evie het perfecte slachtoffer ziet om aan geld en eten te komen voor de commune waar ze lid van is. Evie laat zich volledig inpalmen door Suzanne en de rest van de communleden. Russell is de charismatische, maar meedogenloze commune leider. Hij laat de anderen de gruwelijke taak uitvoeren, maar zorgt ervoor dat hij zelf de vermoorde onschuld kan spelen.
— Marita

Sfeer

*****

De meisjes neemt je mee naar de leefwereld van een 14-jarig meisje gedurende de flowerpower periode, waar jongeren zich verzetten tegen de gevestigde maatschappij. Aanvankelijk lijkt het boek nogal langdradig, maar eens je echt in het verhaal zit wil je alleen maar verder lezen.
— Marita

Schrijfstijl

*****

De meisjes is geschreven in de ‘ik’-vorm. Emma Clinevertelt als, de nu volwassen Evie, over de gebeurtenissen in de zomer van 1969, die ertoe leidden dat een aantal mensen op een gruwelijke manier werden afgeslacht. Het verhaal speelt zich deels af in het heden en deels in het verleden. Toch blijft het begrijpelijk omdat de Cline telkens duidelijk aangeeft over welke periode ze het heeft.
— Marita

Passage uit het boek

‘Ik stookte mijn eigen verontwaardiging op: ik stond aan de kant van de waarheid. Ik liep achter haar aan naar de open plek achter het huis, naar het kampvuurgeroezemoes. Het geld zat met een elastiekje omwikkeld in mijn broekzak en ik wilde steeds tegen Suzanne zeggen dat ik het bij me had, maar elke keer krabbelde ik terug, bang dat het een te schamel bedrag was. Uiteindelijk hield ik haar met mijn hand op haar schouder tegen, vlak voordat we bij de anderen gingen zitten. ‘Ik kan aan nog meer komen,’ zei ik gejaagd. Ik wilde alleen dat ze wist dat ik het geld bij me had, want ik had me voorgesteld dat ik het persoonlijk aan Russell zou overhandigen. Maar Suzanne maakte snel een eind aan die gedachte. Ik probeerde me niet te ergeren aan de gretigheid waarmee ze de briefjes uit mijn hand griste, ze tellend met haar ogen. Ik zag dat ze verrast was door het bedrag. ‘Braaf zo.’’

Leesvoorschrift

Een zonnige, koude winterdag, in een gemakkelijke zetel met een kopje warme dampende soep.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

303 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.