Recensie: Melinda Salisbury – De vergiftigde gave

Recensie: Melinda Salisbury – De vergiftigde gave


Twylla is uitverkoren. Ze is niet van koninklijken bloede, maar de goden hebben haar gezegend met een bijzondere gave. Hierdoor zal ze later de prins huwen en met hem heersen over het koninkrijk Lormere. Maar voorlopig beschouwt Twylla haar gave vooral als een vloek: door dageraadschade te drinken wordt haar huid giftig. Zo kan ze landgenoten die van verraad beschuldigd worden met een simpele aanraking om het leven brengen. Twylla beseft dat ze geen vrije keus heeft en het werktuig is van de goden en de koningin. Bovendien raakt ze zonder het te beseffen verstrikt in een web van intriges.

ISBN: 9789044828740 – Uitgeverij Clavis – Aantal pagina’s: 350 – Young Adult


*****

4 van de 5 sterren – Fien


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘De vergiftigde gave is een YA-fantasy met een verrassend historisch tintje en een romance die doet denken aan Romeo en Julia.’

Hoofdpersonages

*****

Twylla heeft rode haren en een prachtige stem, door die kenmerken wordt ze al snel aangeduid als de Incarnatie van Daunen. Daunen was de dochter van de goden Daeg en Naeht, ze zou terugkeren naar de aarde wanneer het volk haar het hardst nodig heeft. Twylla werd weggehaald bij haar familie en groeide op als de beschermelinge van de koningin. Als Incarnatie van Daunen heeft Twylla nog een taak: iedere maand moet ze verraders doden door hen aan te raken, haar huid kan namelijk een gif opnemen. Wanneer Twylla een nieuwe wachter toegewezen krijgt, brengt die al snel haar hoofd op hol en ontrafelt hij geheimen die zelfs haar verbeelding te boven gaan.
— Fien

Sfeer

*****

Doordat de koningin de hovelingen zowat terroriseert met haar wreedheid en het hele verhaal zich afspeelt in een donker kasteel, doet het geheel een beetje terugdenken aan de duistere middeleeuwen. Die sfeer kan je in alle details terugvinden: van de toortsen aan de muur tot de prachtige gewaden die Twylla draagt.
— Fien

Schrijfstijl

*****

Melinda Salisbury heeft een heel aangename schrijfstijl. Ze heeft het universum op een prachtige manier vorm gegeven en bovendien is het ook nog eens een manier waarop het makkelijk te begrijpen is. Zelfs de woorden dragen bij aan de sfeer die ze creëert, zo gebruikt ze ‘weefsel’ in plaats van ‘jurk’ en daar ben ik erg van onder de indruk.
— Fien

Passage uit het boek

‘Carac en Cedany is een strijdlied, geschreven voor de grootouders van de koningin. In de periode die we nu de Gouden Eeuw van Lormere noemen, toen de laatste Incarnatie van Daunen nog onder ons was, waren zij aan de macht. Carac en Cedany is het favoriete lied van de koningin. Ze vindt het heerlijk om het verhaal te horen hoe wij Lormerianen de binnenvallende Tregellianen terugdreven, hun volk – zelfs nadat ze zich hadden overgegeven – grotendeels afslachtten en hun goudopslag tijdelijk leeghaalden.
Koning Carac en koningin Cedany wilden dat Tregellië zijn alchemisten aan ons overdroeg zodat wij, net zoals zij, ons eigen goud konden maken, maar Tregellië weigerde en dreigde zijn alchemisten om te brengen om zijn geheimen te beschermen. Omdat Carac en Cedany niet al het goud wilden verliezen, namen ze er genoegen mee dat er alchemistisch goud voor hoge bedragen naar ons werd gestuurd, vandaar de ‘Gouden Eeuw’.’

Leesvoorschrift

Op een regenachtige avond, lekker weggekropen onder een dekentje op de bank met een heerlijk geurende kaars: meer heb je niet nodig voor een prettig avondje lezen met dit boek!

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

60%

40%

Hoe dik is de pil?

350 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.