Recensie: Aimie K. Runyan – Stemmen aan het front

Recensie: Aimie K. Runyan – Stemmen aan het front


Het is december 1917 en Europa staat in brand. Ruby Wagner is 24 en woont in Philadelphia. Ze wordt geacht zich te richten op haar aankomende societyhuwelijk met Nathaniel. Ze werkt, tegen de zin van haar moeder, als centralist bij de telefoonmaatschappij en Ruby besluit zich aan te melden bij de verbindingsdienst van het Amerikaanse leger – de vrouwen die aan het front de telefoonlijnen bedienen. Als vrouwen in het leger worden zij en haar collega’s continu gekleineerd en onderschat, maar hun werk is van levensbelang. Als Ruby de hospik Andrew Carrigan leert kennen, bloeit er al snel meer op – maar dat dwingt Ruby tot een keuze tussen haar comfortabele oude leven, of een onzekere toekomst…

ISBN: 9789026150982 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 383 – Roman


*****

4 van de 5 sterren – Isolde


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een indrukwekkende roman over de essentiële rol die een groep vrouwen speelde tijdens de Eerste Wereldoorlog.’

Hoofdpersonages

*****

Ruby Wagner is een jonge vrouw die een evenwicht probeert te vinden tussen het voldoen aan de wensen van haar moeder en het opbouwen van een zelfstandig eigen leven. Het is 1917 en de familie Wagner is een gegoed gezin in Maine Line, een rijke voorstad van Philadelphia. Ruby werkt als centralist bij de telefoonmaatschappij, maar haar moeder vindt dat niet nodig. Als ze straks getrouwd is, moet ze ook gewoon stoppen met werken.
Steeds meer Amerikaanse jongens melden zich om mee te vechten in Europa, ook Francis, de broer van Ruby. Als het bericht komt dat hij is gesneuveld, bekruipt Ruby steeds meer het gevoel dat ze iets moet doen om bij te dragen. Ze meldt zich aan en wordt geselecteerd om uitgezonden te worden als centralist in Europa. Ze komt te werken in Frankrijk, steeds dichter bij de frontlinie. Met een kleine hechte groep centralisten werkt ze hard om te zorgen voor de juiste telefoonverbindingen. Zo dragen de vrouwen bij aan de communicatie tussen de legerleiding en het front en aan de overwinning.

Ruby’s ouders hebben een huwelijk gearrangeerd met Nathaniel Morgan. Maar in Frankrijk ontmoet Ruby hospik Andrew Carrigan en de twee worden verliefd. Ruby sluit vriendschap met Margot, haar collega uit Canada. Thuis is ze bevriend met Evangeline, de hulp in de huishouding van de familie Wagner.
— Isolde

Sfeer

*****

Aimie Runyan weet zonder uitgebreide beschrijvingen goed de sfeer van de situatie neer te zetten. De beklemmende druk van de familie, de onderlinge verhoudingen binnen een groep vrouwen die op elkaar zijn aangewezen en de dreiging van de oorlog.
De dreiging van oorlog is vrij universeel. Natuurlijk zijn er herkenbare elementen waaraan je merkt dat het Stemmen aan het front zich tijdens de Eerste Wereldoorlog afspeelt en niet tijdens de Tweede Wereldoorlog, zoals de loopgraven en de afwezigheid van treinen naar kampen in het oosten.
Je realiseert je ook hoe snel de ontwikkelingen zijn gegaan. 1917 en 1918 zijn nog maar iets meer dan een eeuw geleden. Tegenwoordig leggen we razendsnel verbindingen met elkaar via onze smartphones, zonder erbij stil te staan dat het nog maar honderd jaar geleden was dat hier veel mensen voor nodig waren die in centrales letterlijk twee telefoonlijnen via kabels en schakelborden met elkaar verbonden.
Saillant detail: in Stemmen in het front doet zich een uitbraak van de Spaanse Griep voor. In de huidige coronopandemie zijn de isolatie, quarantaine en het gebruik van mondkapjes eng herkenbaar.
— Isolde

Schrijfstijl

*****

Stemmen aan het front leest prettig. De hoofdpersonen zijn sympathiek en Runyan maakt het makkelijk om met ze mee te leven. Hun verhalen en ervaringen zijn gebaseerd op de dagboeken en verhalen van vrouwen die echt dit werk hebben gedaan.
In het laatste hoofdstuk van het boek en in de epiloog komen opeens twee belangrijke ontwikkelingen in beeld: de invoering van het vrouwenkiesrecht en het gebrek aan erkenning voor het werk van deze vrouwen (pas in 1979 werd geregeld dat zij in aanmerking kwamen voor een militair pensioen, van de 228 vrouwen in de verbindingsdienst leefden er toen nog slechts 28). In de epiloog bleek dat deze vrouwen hebben bijgedragen aan de invoering van het vrouwenkiesrecht. Enerzijds begrijp ik dat de auteur deze belangrijke punten wilde benoemen, maar het is zo summier uitgewerkt in het lopende verhaal dat het voelt alsof het er met de haren bij gesleept is. Het doet een beetje af aan de kwaliteit van het verhaal.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ondanks mezelf deed ik mijn mondkapje af en kuste hem op een onbedekt stuk wang. Het liefst zou ik in zijn armen willen kruipen en samen in slaap vallen. Maar in plaats daarvan waakten we over Margot, totdat de hemel in het oosten weer licht werd en de zon opging boven een verwoest land.’

Leesvoorschrift

Stemmen aan het front lees je omdat het een mooie roman is, maar ook uit respect voor de mensen die honderd jaar geleden aan het front streden. Zoek een rustig plekje, zet een grote pot thee en gun jezelf een luchtig plakje cake.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

65%

35%

Hoe dik is de pil?

384 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.