Japan, 1957. De 17-jarige Naoko Nakamura wijst de man die haar ouders voor haar hebben uitgezocht af. Ze is vastbesloten haar hart te volgen en te trouwen met de Amerikaanse soldaat van wie ze houdt. Als gevolg van die beslissing wordt ze verstoten door haar familie. De schande van een huwelijk met een buitenlander, een Amerikaan nota bene, is te groot. Als Naoko’s geliefde niet terugkeert van een missie en ze zwanger blijkt te zijn, kan Naoko nergens terecht. Haar vader is onverbiddelijk: ze mag enkel terugkomen naar huis als ze het halfbloed kind dat ze draagt opgeeft…

Amerika, nu. Tori Kovac zorgt voor haar vader in zijn laatste dagen. Hij geeft haar een brief die haar leven op zijn kop zet, en die duizenden vragen oproept over haar vader, over hun familie en over wat ze dacht te weten. Ze gaat op zoek naar antwoorden, een zoektocht die naar Japan leidt…

ISBN: 9789026150005 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 368 – Roman

5 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een indrukwekkende historische roman over de intens verdrietige wonden die een oorlog nog decennialang kan achterlaten.’

Hoofdpersonages

Het meisje in de witte kimono speelt zich in twee verschillende tijdperken af: in 1957 en in het heden. De hoofdpersoon in 1957 is het jonge meisje Naoko. Ze is smoorverliefd op een knappe Amerikaanse soldaat, die gelegerd is op de Amerikaanse basis in de buurt en wil niet trouwen met de Japanse man die haar ouders voor haar hebben uitgezocht.
Het wederzijdse wantrouwen en eigenlijk de wederzijdse haat tussen Japanners en Amerikanen is twaalf jaar na de Tweede Wereldoorlog nog steeds levensgroot. Het is niet acceptabel dat een Japans meisje uit een goede familie gaat trouwen met een Amerikaan, en Hajimi is zelfs een Amerikaanse soldaat.
Naoko blijkt ook nog eens zwanger te zijn van deze Amerikaan, halfbloedbaby’s zullen onder het gesternte van 1957 in Japan geen gelukkig leven tegemoet gaan.

Hoofdpersoon in het heden is Tori Kovac. Ze staat haar vader bij in zijn laatste dagen en doet een grote ontdekking over zijn verleden als ze op zijn verzoek een brief leest die hij aan een Japanse vrouw heeft gestuurd. Het is geen spoiler hier te vermelden dat het bijna niet anders kan dan dat Tori’s vader Naoko’s knappe Amerikaan is… Tori gaat op onderzoek uit, in de archieven en oude fotoboeken van haar vader. Haar zoektocht brengt haar naar het hedendaagse Japan, zou ze Naoko en wellicht haar halfbroertje of –zusje vinden?
— Isolde

Sfeer

Het is al benoemd, Het meisje in de witte kimono speelt zich deels in 1957 en deels in het verleden af. En dan ook nog eens in twee verschillende landen met totaal verschillende culturen: in de Verenigde Staten en in Japan. Japan was een verliezer van de Tweede Wereldoorlog en is na de oorlog zeven jaar bezet door de Amerikanen (zoals de Geallieerden dat dichterbij huis ook in Duitsland hebben gedaan). Dit heeft geleid tot een diepgeworteld wantrouwen, eigenlijk zelfs haat, van de Japanners jegens de Amerikanen. Andersom was de sympathie overigens ook maar beperkt… Dit heeft geleid tot diep verdrietige situaties, die in dit boek worden beschreven.

Als je het al niet bovenaan het hoofdstuk had gezien, kan je direct aan de sfeer in het hoofdstuk opmaken in welke tijd en waar het hoofdstuk zich afspeelt. Ik denk dat Ana Johns op een zorgvuldige en respectvolle wijze de Japanse cultuur heeft neergezet en de situatie in 1957 heeft beschreven.

Het gevoel dat bij mij achter is gebleven, naast dat ik kennis heb gemaakt met een stuk van de geschiedenis dat ik niet kende, is een heel verdrietig en vertwijfeld gevoel. Natuurlijk kijk ik met de ogen van een westerse vrouw in 2020 die in de gelukkige omstandigheid verkeert geen oorlogen meegemaakt te hebben, maar ik blijf me verbazen over wat het heeft kunnen gebeuren en vraag me af waarom het niet anders kon…
— Isolde

Schrijfstijl

Ana Johns heeft een prettige schrijfstijl die vlot en makkelijk leest. Maar verkijk je er niet op. Je kan haar betrappen op veel poëtische zinnen en onweerlegbare Japanse wijsheden. Als je met aandacht leest, zul je op verschillende momenten zien dat ze heel subtiel interessante verwijzingen heeft gedaan naar andere gebeurtenissen in het boek en zo op heel veel manieren verleden en heden in elkaar vlecht.

Het meisje in de witte kimono is een mengeling van fictie en waargebeurde verhalen. Johns heeft het verhaal over Naoko gebaseerd op verhalen en ervaringen die haar vader haar vertelde en feiten die ze met onderzoek heeft gevonden.

Johns richt zich met haar boek misschien primair op vrouwen, maar in mijn ogen is het voor mannen net zo interessant. Het gaat om je interesse voor een tijdperk en situaties, niet zozeer om de vraag of je man of vrouw bent.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Omdat ik er niet bij was toen de laatste voorbereidingen werden getroffen, heb ik Vader en Obaachan niet durven vragen welke persoonlijke voorwerpen ze Okaasan hebben meegegeven. En of ze eraan hebben gedacht de zes munten in de kist te doen, voor een voorspoedige oversteek van de Sanzu.
De Sanzu is de rivier die de doden moeten oversteken op hun reis naar het leven na dit leven. De plek waar je de oversteek maakt hangt af van je deugdzaamheid tijdens je leven.
Er zijn maar drie mogelijkheden: een brug, een ondiepe, doorwaadbare plaats, en een stroomversnelling waarin het krioelt van de slangen.
Als goed mens met een schuldeloos hart mag Okaasan de oversteek maken over de brug. Daar ben ik van overtuigd.
Mijn schouder wordt nat van Kenji’s tranen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Nguyen Phan Que Mai – De geheimen van de bodhiboom

Recensie: Anne Jacobs – De scheepsdochter