‘Als je er binnen 48 uur achter komt waarom ik deze vrouw heb ontvoerd, zal ze in leven blijven. Zo niet, dan sterft ze.’

Met dit bericht begint het perverse spel van een seriemoordenaar. Hij hongert zijn slachtoffers uit, verdrinkt ze in inkt of giet ze levend in beton.

Rechercheur Sabine Nemez uit München is wanhopig op zoek naar een verklaring en een motief. Pas als een Nederlandse collega van de Federale Recherche in Wiesbaden, de markante profiler Maarten S. Sneijder, wordt geraadpleegd, ontdekken ze in elk geval één patroon. Een oud kinderboek dient als wrede inspiratiebron voor de dader. En dat herbergt nog veel meer sinistere ideeën…

ISBN: 9789400515741 – A.W. Bruna Uitgevers – Aantal pagina’s: 448 – Thriller

4 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Gruber’s thriller Stervensuur smaakt beslist naar meer.’

Hoofdpersonages

De hoofdrolspeler in Stervensuur is weggelegd voor Sabine Nemez. Nemez werkt als commissaris bij de Parate Eenheid van de politie van München. Ze is gek op haar zus Monika en op haar drie nichtjes. Ze is wars van machogedrag, schuwt niet om buiten de spreekwoordelijke lijntjes te kleuren en is een gevoelsmens.

Nemez wordt geconfronteerd met een ontvoering van iemand uit haar directe omgeving. Ook de verdachte komt uit de naastenkring van Nemez. Het ongeloof bij Nemez slaat toe. Nemez schakelt juridische bijstand in, maar het lijkt erop dat de degene die – ten onrechte – wordt verdacht in de juridische molen blijft steken.

Al gauw wordt Maarten S. Sneijder, forensisch recherchepsycholoog van de Federale Recherche in Wiesbaden, toegevoegd aan het rechercheteam. De arrogante en autoritaire Sneijder betrekt Nemez bij zijn onderzoek, omdat Nemez een belangrijke ontdekking doet in de werkwijze van de dader. Nemez en Sneijder zullen snel moeten handelen om de seriemoordenaar te ontmaskeren, want het duo ontdekt gaandeweg dat er de afgelopen tijd al meerdere dodelijke slachtoffers zijn gevallen…
— Antoine

Sfeer

Nemez en Sneijder maken in allerijl jacht op een seriemoordenaar, die zijn ideeën ontleent aan een oud kinderboek. Voorkomen moet worden dat de seriemoordenaar nog meer slachtoffers maakt. De seriemoordenaar ontvoert zijn slachtoffers en hun naasten krijgen de beklemmende opdracht om binnen slechts 48 uur tijd achter de reden van de ontvoering te komen. Lukt het de naasten van de slachtoffers niet om tot een oplossing te komen, dan zien de gekidnapte slachtoffers een wrede dood tegemoet, nadat zij eerst op ijzingwekkende en afschuwelijke manieren zijn verminkt.
— Antoine

Schrijfstijl

De gebeurtenissen in het verhaal volgen zich in razendsnel tempo op en beslaan slechts drie dagen. De thriller is snel leesbaar. De dialogen zijn goed uitgewerkt; de dialogen tussen de seriemoordenaar en zijn psychotherapeute zijn zelfs subliem uitgewerkt. Het verhaal scoort een voldoende qua geloofwaardigheid en realiteit.
Enige kritiek is er ook. Het verhaal in de thriller over een seriemoordenaar is niet bijzonder origineel. Tevens lijkt het karakter van Nemez wat vlakker te zijn dan het karakter van Sneijder, waardoor Nemez afsteekt tegen de (zichzelf superieur vindende) Sneijder.
Ik zie ernaar uit om Nemez wat beter te leren kennen in de andere delen van de serie over Nemez en Sneijder.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Ondertussen was de onweersbui losgebarsten. Instinctief voelde ze dat ze zich in een kelder bevond. Straatverlichting was er niet. Het licht van de bliksem viel door een raampje en toverde bizarre schaduwen op de lakens. Bij de volgende bliksemschicht draaide ze haar hoofd de andere kant op. Op een bijzettafeltje stond een nierbekken vol ouderwetse martelinstrumenten. Mondklemmen, tandartsgereedschap, duimschroeven, een botzaag en een groot aantal scalpels, messen en scharen. Het meest schrok ze echter van de snoeischaar met veer en gebogen messen, die wel wat weg hadden van de snavel van een papegaai. Ze dacht dat ze helemaal gek werd.
‘Mes, vork, schaar en licht, is voor de kleintjes niet geschikt.’
Ze kromp in elkaar.
Het laken werd aan de kant getrokken. Carl Boni liep op de werkbank af. Een magere gestalte met lange armen en slanke vingers. Hij droeg nog steeds de zwarte trui met capuchon. ‘Uitgeslapen? Dan kunnen we beginnen.’
Hij pakte de snoeischaar en klemde haar duim tussen de messen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Bart Debbaut – Rauwkost

Recensie: Chris Carter – Handtekening van het kwaad