In De schok van Auður Jónsdóttir krijgt hoofdpersoon Saga onverwachts een epileptische aanval. Als ze bijkomt, heeft ze géén idee wat er is gebeurd. Het enige wat ze zich nog kan herinneren is dat ze buiten was met haar zoontje.
In de daaropvolgende dagen wordt het geheugen van Saga op de proef gesteld. Wat gebeurde er voor de aanval? Wie kan ze vertrouwen? Waarom is haar hoofd zo wazig?
Maar dan komen vergeten herinneringen terug en kan Saga de verontrustende waarheid over haar verleden en heden niet langer verdringen.

ISBN: 9789023961680 – Uitgeverij Mozaïek – Aantal pagina’s: 317 – Roman

3 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Een psychologisch drama over de kracht van herinneringen.’

Hoofdpersonages

De hoofdpersoon in De schok is Saga Bjarnadóttir, moeder van haar zoon Ívar en gescheiden van haar voormalige partner Bergur. Ze heeft een filmopleiding in Denemarken gevolgd.

Saga wordt op een winterse dag aangetroffen in een park met een epileptische aanval. Er volgt een ziekenhuisopname. Meteen wordt duidelijk dat Saga aan geheugenverlies en vergeetachtigheid lijdt. Een situatie waar Saga begrijpelijkerwijze maar moeilijk aan kan wennen; ze kan zichzelf niet meer vertrouwen – en vooral niet in het bijzijn van haar zoon Ívar. Daardoor ontwikkelt Saga zich tot een onzekere en kwetsbare vrouw die vol onzekerheid zit en haast koortsachtig probeert om zichzelf terug te vinden.
— Antoine

Sfeer

De schok beschrijft het proces van een jonge vrouw die haar herinneringen, hoe confronterend die ook zijn, probeert te reconstrueren. Het boek ademt somberheid, angst, radeloosheid en lichte hysterie uit. De lezer staat dichtbij Saga en wordt deelgenoot van haar proces, dat in het teken staat van pijnlijke herinneringen en een verstoorde dynamiek binnen haar familie.
— Antoine 

Schrijfstijl

De roman De schok betreft een psychologisch drama, waarin de scheidslijn tussen werkelijkheid en verbeelding is vervaagd. Het boek kan niet worden beschouwd als een ‘easy read’ en vereist de nodige concentratie en aandacht, ook vanwege het feit dat in het boek de aanhalingstekens ontbreken, zodat het niet altijd duidelijk is wanneer een personage al dan niet iets zegt.
— Antoine

Passage ut het boek

‘Want ik kan haar niet vertellen dat ik de persoon die ze half grappend beschrijft nauwelijks ken; ze praat alsof er een zware last van haar af gevallen is en ze me iets belangrijks toevertrouwt – iets wat ik met geen mogelijkheid begrijp. Haar vergezochte ideeën over ons en de rest van de familie, die ik zelden of nooit heb gehad, zijn opeens zo opdringerig dat ik de controle over mijn gedachten verlies: dan heb ik dus niet dezelfde herinneringen als zij. De vraag is: heb ik die herinneringen ooit wél gehad?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lars Kepler – Spin

Boekiewoogie wrap-up 2023