Darwin is nog maar net aangekomen in Port Angeles, als hij daar een baantje vindt als grafdelver. Hij heeft zijn moeder en het rastafarigeloof achter zich gelaten om zijn fortuin te zoeken in de grote stad. Hier moet ook ergens zijn vader wonen, en Darwin heeft goede hoop dat hij hem in de drukke straten tegen het lijf zal lopen.

In een oud huis op een heuvel, waar het oerwoud en de stad elkaar ontmoeten, ligt de moeder van Yejide op sterven. Haar nalatenschap is bijzonder: ze heeft het vermogen om te communiceren met de doden. De vrouwen in de familie van Yejide stammen af van de corbeaux, de zwarte vogels die naar het oosten vliegen met de zielen van de doden.

Darwin en Yejide hebben elkaar nodig. Hun lotsbestemming is onlosmakelijk verbonden en ze zullen elkaar vinden op Fidelis, de uitgestrekte oude begraafplaats van Port Angeles, waar geheimen en problemen voor het oprapen liggen.

ISBN: 9789403161013 – Uitgeverij De Bezige Bij – Aantal pagina’s: 318 – Roman

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Een boek vol mythen, mysterie en liefde die je nog lang na het lezen aan het denken zet.’

Hoofdpersonages

Emmanuel Darwin is door zijn moeder opgevoed in het rastafarigeloof, dit houdt onder andere in dat hij zijn haar niet mag knippen en geen omgang mag hebben met de doden en alles wat daarmee te maken heeft. Wanneer hij na lang zoeken eindelijk een baan aangeboden krijgt, grijpt Darwin deze met beide handen aan. Hij zet al zijn principes opzij wanneer blijkt dat dit een baan is als grafdelver en zijn moeder weigert nog langer met hem te praten. Darwin trekt naar Port Angeles en komt terecht op Fidelis, de grootste begraafplaats van de stad, waar niet alles is zoals je denkt dat het is.
Yejide St Bernard komt uit een familie waarbij de vrouwen met de doden kunnen communiceren. Dit wordt doorgegeven van moeder op dochter. Haar moeder, Petronella, ligt op sterven tijdens de storm. Petronella heeft nooit echt van haar dochter gehouden en altijd geprobeerd te ontkomen aan het voorbestemde en onontkoombare plan van hun bloedlijn. Yejide heeft zelf ook moeite met deze komende nalatenschap en kan zichzelf niet plaatsen binnen de verwachtingen die nu aan haar gesteld worden.
— Frederique

Sfeer

Toen wij vogels waren heeft een sfeer die een mengeling is van geheimzinnige mythen die toch niet helemaal mythen blijken en het rauwe interne conflict van de personages. De innerlijke strijd van de personages is voelbaar en dat maakt ook dat je door blijft lezen om te zien of ze eruit komen, of de personages een manier vinden om te leven met het verleden die voor hen draagbaar is.
— Frederique

Schrijfstijl

Ayanna Lloyd Banwo heeft een schrijfstijl die je blijft achtervolgen. Ogenschijnlijk lijkt het verhaal niet al te moeilijk en is het straight to the point geschreven, maar gaandeweg door het boek ontdek je dat Toen wij vogels waren veel diepere lagen van betekenis heeft dan dat je op het eerste gezicht denkt. Bijna elke gebeurtenis heeft meerdere betekenissen en kun je op een andere manier bekijken dan je denkt. Het zou een heerlijk boek zijn om een analyse over te schrijven, maar natuurlijk ook gewoon om zo te lezen en dan nog lang over na te denken wanneer je het uit hebt.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Ze gaat bij het raam zitten en kijkt naar de regen. Die komt neer in grijze vlagen, de wind rukt aan de takken, breekt ze af en knalt ze tegen de ruiten, en beneden door het dorp raast de Lengua, die zo gezwollen is dat hij de vallei dreigt te overstromen. Als je in de heuvels woont, dicht bij de lucht waar de wolken als eerste samenpakken en neerslaan, leer je de regen te lezen. Oma zei altijd dat zij uit de storm voortkomen en dat de storm uit hen voortkomt. Dat bracht haar op de gedachte dat elke regen op hun oproep kwam. Dan rende ze met omhooggestoken armen de tuin in en dansten Seema en zij alsof de regen een geschenk voor hen alleen was omdat ze zich goed hadden gedragen of omdat ze juist heel stout waren geweest maar niet betrapt. Ze doet er jaren over om te beseffen dat niet elke storm hetzelfde is.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Linde Faas – Ergens in de sneeuw

Recensie: Chloe Gong – Dochter van de Scharlaken…