In het tweede boek over de rechercheurs Joy Purperhart en Joop Dijkstra krijgt Joy een opdracht die bij haar ambitie en sociale betrokkenheid past. Ze moet in Amsterdam bewijs verzamelen tegen een crimineel die kwetsbare jongeren gebruikt als geldezel om drugsgeld wit te wassen. Maar het geldezelonderzoek wordt al snel een moordonderzoek. Joop gebruikt zijn vakantiedagen om de familiebanden aan te trekken. Om zijn zus een plezier te doen gaat hij met tegenzin op zoek naar zijn neef Daan die van de aardbodem verdwenen lijkt. Joop raakt verzeild in een erg netelige situatie met een motorbende. Ondertussen vragen zijn collega’s zich af of Joop iets te maken heeft met de moord op een bekende van hem uit het schaakcafé The Bishop.

ISBN: 9789465018935 – Eigen beheer – Aantal pagina’s: 214 – Thriller, detective

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘De Loper zit vol fijne personages, spanning en top speurwerk.’

Hoofdpersonages

Joy Purperhart is een rechercheur die van een uitdaging houdt. Wanneer ze in Amsterdam deel uit kan maken van een onderzoek naar geldezels grijpt ze deze uitdaging met beide handen aan. Ze wil graag het verschil maken en de crimineel die de geldezels ronselt opsporen en oppakken. Alleen, dan wordt de hoofdverdachte vermoord aangetroffen in een park.
Joop Dijkstra heeft een overschot aan vakantiedagen en besluit verlof op te nemen nu Joy tijdelijk naar Amsterdam is. Zijn tante Bé uit Amsterdam moet worden geopereerd en zoekt iemand om op haar kat Aletta te passen. Joop biedt zich aan om op de kat te passen en besluit tegelijkertijd dat hij het échte Amsterdam wil leren kennen. Zo komt hij na omzwervingen terecht in een louche schaakcafé waar hij rustig de krant kan lezen en leert schaken. Tegelijkertijd vraagt zijn zus hem om hulp met het opsporen van haar zoon Daan. Voordat Joop het weet zit hij opeens midden in een politieonderzoek.
— Frederique

Sfeer

De Loper begint qua spanning een beetje traag en gemoedelijk. Als het verhaal eenmaal op gang is en de verhaallijnen samen komen, wordt het steeds spannender. Je speurt als lezer actief mee en bedenkt tijdens het lezen allerlei theorieën over wie de dader zou kunnen zijn. De spanning neemt toe naarmate je verder in het boek komt en het boek blijft echt spannend tot het eind.
— Frederique

Schrijfstijl

Net zoals het eerste deel (Tunnelvisie) heeft Ben Schaafsma ook in dit deel een schrijfstijl die gewoon echt heel fijn leest. De personages voelen nog verder uitgewerkt aan ten opzichte van deel 1 en komen menselijk op je over. De setting, het speurwerk en de dialogen zijn gewoon allemaal top en dat maakt De Loper tot een heerlijk boek om te lezen.
— Frederique

Passage uit het boek

‘De schaakkroeg zag er heel anders uit dan alle andere cafés rond het Leidseplein, waar volgens Joop de inrichting was bedacht op het kantoor van een biermerk. Als er in The Bishop in de laatste dertig jaar geld was verdiend, dan was het in ieder geval niet aan het meubilair uitgegeven. Er stonden zes tafeltjes, drie tegen elke wand, en op vijf daarvan stond een schaakbord met de stukken in de beginopstelling. Het was er wel lekker rustig. Rechts aan het tweede tafeltje zaten twee mannen aan een backgammonspel. Achter de bar stond een vrouw van rond de zestig met een kapsel dat Joop deed denken aan het suikerspinkapsel uit de jaren dertig. Ze had wat van een bescheiden model van Dolly Parton, de Europese uitvoering zeg maar.
Joop had nog nooit geschaakt. In zijn jeugd was hij er te ongedurig voor geweest. Zijn opa had wel pogingen gedaan om het hem te leren, maar er stond dan steeds weer een vriendje met een voetbal voor de deur. De kroeg werd vanwege de schaakborden alweer als ongeschikt afgestreept, maar toen hoorde Joop de muziek. Het was hem door het bescheiden volume niet meteen opgevallen, maar hij herkende de stem van Willie Nelson.
Look around you / Look down the bar from you / The lonely faces that you see / Are you sure that this is where you want to be?
Dit moest een teken zijn dat hij genoeg had rondgeslenterd.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ben Schaafsma – Tunnelvisie

Recensie: Wim Hendrikse – Rust zacht