Stella heeft een uniek talent: niet alleen kan ze geweldig schilderen, maar ze ziet de wereld ook nog eens in technicolor. Elke kleur heeft zijn eigen gevoel en zijn eigen betekenis. Maar dan raakt Stella haar baan kwijt, en valt al haar houvast weg. De kleurrijke wereld die ze altijd kende heeft plotseling alleen nog maar grijstinten.

Stella besluit haar oudtante Letizia op te zoeken. Als ze bij haar op zolder een koffer vol tekeningen vindt, voelt Stella meteen de kleuren en haar gevoel weer in haar opleven. Wie heeft deze mysterieuze tekeningen gemaakt, en wat houdt haar oudtante verborgen?

Tijdens haar zoektocht naar antwoorden stuit Stella op een indrukwekkend familiegeheim, waardoor ze Letizia nooit meer in hetzelfde licht zal zien…

ISBN: 9789401617390 – Xander Uitgevers – Aantal pagina’s: 349 – Roman

3 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Prima roman, die de verwachtingen net niet helemaal waarmaakt.’

Hoofdpersonages

Stella is haar baan kwijtgeraakt en in paniek vertrokken naar het huis van haar oudtante Letizia in Bardolino. Ze gaat een poosje bij haar logeren en besluit het huis van Letizia wat op te ruimen en van buiten te schilderen. Letizia voelt zich nogal eenzaam sinds het overlijden van haar man Orlando.

Orlando heeft voor Stella verschillende cadeautjes achtergelaten. Ogenschijnlijk eenvoudige cadeaus, zoals een doos kleurpotloden of een treinkaartje naar de Bardolino. Als Stella gaat opruimen ontdekt ze meer cadeautjes en langzaam ontdekt ze een geheim dat Letizia haar hele leven heeft verzwegen.

Naast het verhaal in het heden bevat De kleuren van de liefde ook een verhaallijn in het verleden. Deze speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een jonge vrouw probeert een groep joodse kinderen, die tijdelijk zijn ondergebracht in een villa in Nonantola, te ondersteunen en beschermen.
— Isolde

Sfeer

De sfeer in de verhaallijn in het heden is soms wat lastig te peilen. Er gebeurt erg veel: Stella die haar baan is verloren, Letizia die behoorlijk in de war lijkt, de zoektocht naar de cadeautjes van Orlando en de achterliggende betekenis, de relatie die opbloeit tussen Stella en Alexander die ze in de trein heeft ontmoet. Afhankelijk van de situatie is het verhaal romantisch, onderhoudend of ingewikkeld.
De verhaallijn in het verleden is beklemmend en verontrustend. Bijzonder is dat Xander Uitgevers ongeveer gelijktijdig met De kleuren van de liefde het boek De kinderen van Villa Emma (geschreven door Ivan Sciapeconi) heeft uitgegeven. Villa Emma is de villa in Nonantola waar ook fragmenten uit dit boek zich afspelen.
— Isolde

Schrijfstijl

Cristina Caboni heeft in mijn ogen te veel willen vertellen in het beperkte aantal bladzijden van De kleuren van de liefde. De verhaallijnen zijn niet allemaal volledig afgerond en de samenhang van de gebeurtenissen is niet altijd duidelijk. De flaptekst suggereert van alles over kleuren en de betekenis dit kleuren voor Stella hebben, maar dat komt onvoldoende uit de verf in het verhaal. Ieder hoofdstuk beginnen met een beschrijving van de betekenis van een kleur volstaat daarvoor niet. Het wordt af en toe benoemd, maar is geen thema dat helemaal vervlochten is in het verhaal.
Al lijkt het misschien niet zo, toch is het boek boeiend en wil je doorlezen om te weten hoe het zit. Het is vooral de verhaallijn uit het verleden die hier verantwoordelijk voor is.
— Isolde

Passage uit het boek

‘De tekeningen die haar oom haar had achtergelaten, hadden niet alleen haar tante van streek gemaakt, ze hadden hetzelfde effect op haar gehad.
Ze had geen idee waarom Letizia zo buiten zichzelf was geraakt, maar van zichzelf wist ze dat wel.
Het was haar grootste geheim en datgene waar ze zich het meest voor schaamde.
Maar het was ook het meest waardevolle dat ze had, en waardoor ze voelde dat ze leefde.
Want al zo lang als ze zich kon herinneren waren kleuren voor haar het symbool van vrolijkheid geweest, van lachen en van het grootst mogelijke geluk. Vanaf het moment ze de tekeningen had gezien was het alsof ze haar leven weer binnengekomen waren. En de kleuren hadden nog iets gedaan: ze hadden haar eraan herinnerd hoe ze vroeger was.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Teri Terry – Slated 3 – Versplinterd

Recensie: Marieke ten Berge – Kleur