Lady Lucie, leider van de suffragettebeweging, is furieus. Ze had het perfecte plan: een uitgeverij kopen om zo haar invloed in de strijd voor vrouwenrechten te vergroten. Helaas had ze hierbij even niet gerekend op de belangrijkste aandeelhouder: Lord Ballantine, haar beruchte aartsvijand. Hij wil haar best zijn deel verkopen, maar alleen als hij één nacht met haar mag doorbrengen…

Lucie zal alles op alles moeten zetten om deze onweerstaanbare schurk te verslaan, die erop uit is haar plannen te dwarsbomen én haar hart te stelen. Terwijl ze probeert hem te slim af te zijn, ontdekt ze al snel dat die ene beroemde dichter gelijk had: in liefde en oorlog is alles geoorloofd.

ISBN: 9789401616812 – Xander Uitgevers – Aantal pagina’s: 479 – (Historische) Roman

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Wederom een fijne feelgood roman van Evie Dunmore.’

Hoofdpersonages

De personages die voor komen in dit boek zijn deels hetzelfde als die in het eerste deel van De vrouwen van Oxford-serie, De hertog op zijn knieën, maar de focus ligt deze keer op andere personages.
Lucie, officieel lady Lucinda Tedbury, is leider van de suffragettebeweging in Oxford. Ze weet heel duidelijk wat ze wil, welke doelen ze wil bereiken én hoe ze deze tracht te bereiken. Ze heeft dan ook het perfecte plan gesmeed om het bereik van de vrouwenrechtenbeweging te vergroten, maar als dat niet gaat zoals ze gepland had is ze furieus. In haar strijd voor de vrouwenrechten wordt ze niet alleen bijgestaan door haar vriendinnen Annabelle, nu hertogin van Montgomery, Catriona Campbell en Hattie Greenfield, maar ook door andere dames in de hoge en rijkere kringen.
Tristan, lord Ballentine, zoon van de graaf van Rochester, is al van jongs af aan een dromer. Vanaf de eerste keer dat hij Lucie zag heeft Tristan al een zwak voor haar. Zijn reputatie is slecht en weinig eervol. Toch weet hij, heel charmant, bijna iedere vrouw die hij tegenkomt in te pakken.
— Frederique

Sfeer

De sfeer van De charmante schurk is vergelijkbaar met die van het eerdere deel, gemoedelijk. Het plot is rustig en gaat niet al te snel. Echter heeft dit deel wel iets meer spanning in het verhaal, waardoor het boek ook behoorlijk wat sneller leest. De spanning in het verhaal gaat gepaard met de frustraties van de personages, het begint redelijk rustig, daarna lopen de gemoederen iets op.
— Frederique

Schrijfstijl

Evie Dunmore heeft een hele prettige schrijfstijl. Ook in dit deel weer ijzersterke dialogen tussen de verschillende personages, wat duidelijk de kracht van dit boek is. Geen ingewikkeld taalgebruik in De charmante schurk, maar juist een heldere en duidelijke schrijfstijl, waardoor je binnen de kortste keren door het boek heen vliegt.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Als ze als man geboren was, zou dit allemaal niet aan de orde zijn. Dan zouden ze haar niet in een muffe wachtkamer laten zitten en zou ze niet het moeizame getik van een oude pendule tellen. De receptionist zou haar geen argwanende blikken toewerpen van achter zijn keurig georganiseerde bureautje. Dan zou ze hier vandaag helemaal niet zijn. Mr. Barnes, de redacteur en huidige eigenaar van de helft van London Print, zou het contract vorige week al hebben ondertekend. In plaats daarvan was hij ‘op moeilijkheden gestuit’ bij het afsluiten van de overeenkomst. Uiteraard. Er waren dingen die een vrouw kon doen alleen omdat ze een vrouw was, dingen zoals in katzwijm vallen om een kleine teleurstelling, en er waren dingen die een vrouw niet kon doen omdat ze een vrouw was. Kennelijk hoorde een vrouw niet zomaar een aandeel van vijftig procent in een uitgeverij te kopen.
Ze liet haar hoofd naar achteren zakken tegen de donkere lambrisering, maar herinnerde zich te laat dat ze een hoed ophad toen die uit protest indeukte.
Het was haar bijna gelukt. Ze hadden het met een handdruk bezegeld; Barnes wilde graag snel verkopen om zich in India te vestigen. Zoals gebruikelijk in haar branche was het domweg een kwestie van afwachten. Jammer genoeg was geduld een deugd die ze niet bezat.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Marina Folkers – Meer dan ooit

Recensie: Evie Dunmore – De ruige heer