Catriona Campbell heeft behoorlijk wat aan haar hoofd: een noodlijdend landgoed, een academisch writer’s block in haar werk op Oxford en een spannende tijd voor de Engelse vrouwenrechtencampagne. Natuurlijk droomt ze van romantiek, maar aangezien al haar eerdere pogingen in de liefde op niets zijn uitgelopen, houdt ze haar hart nu stevig in bedwang. Het laatste waar ze zin in heeft is gastvrouw spelen nu haar vaders (woest aantrekkelijke) collega Elias Khoury naar Oxford komt voor een uitwisseling.

Elias heeft op zijn beurt heel andere plannen op de universiteit, en Catriona verleiden zou de sleutel tot zijn succes kunnen zijn. Maar zo makkelijk geeft ze zich niet gewonnen, en al snel komen zijn goed uitgedachte plannen in gevaar…

ISBN: 9789401621649 – Xander uitgevers – Aantal pagina’s: 412 – Historische roman, historische fictie

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘De nobele valsspeler leest net zo heerlijk weg als de eerdere delen en is een mooie afsluiter van de serie.’

Hoofdpersonages

Net als bij de drie eerdere delen van De vrouwen van Oxford-serie (De hertog op zijn knieën, De charmante schurk en De ruige heer) spelen in dit boek weer andere personages de hoofdrol en zijn de personages van de eerdere delen wel aanwezig, maar wat meer naar de achtergrond.
Lady Catriona Campbell is lichtelijk cynisch, gelooft niet in de liefde en vindt grote groepen mensen maar vermoeiend. Tegelijkertijd strijdt ze voor vrouwenrechten en probeert ze een boek te schrijven om de zaak te ondersteunen, ze weet alleen nog niet helemaal waar het boek over moet gaan. Ze ondersteunt haar vader, die professor is, op de universiteit met zijn werk en komt zo in aanraking met Elias Khoury. Elias is charmant, vriendelijk en opmerkzaam. Hij ziet dat er meer in Catriona schuilt dan men in eerste instantie denkt, maar is Elias wel helemaal eerlijk over zichzelf?
— Frederique

Sfeer

De sfeer van De nobele valsspeler is gemoedelijk, waardoor je heel makkelijk helemaal in het boek zit. Het plot heeft meer onverwachte wendingen dan de eerdere delen, maar stiekem weet je ook al bij het begin meteen waar het verhaal heengaat. Maakt dit uit voor het leesplezier? Absoluut niet, je wilt hoe dan ook weten of je inderdaad gelijk hebt en daardoor leest dit boek van Evie Dunmore wederom als een trein.
— Frederique

Schrijfstijl

Evie Dunmore heeft in dit deel een schrijfstijl die vergelijkbaar is met de eerdere delen van de serie. De schrijfstijl is helder en rechtdoorzee, het leest heel prettig. De dialogen tussen de personages zijn wederom sterk en er zitten genoeg verrassende elementen in die het (lichtelijk) voorspelbare plot interessant houden.
— Frederique

Passage uit het boek

‘‘U gaat naar buiten,’ zei ze op een nonchalante toon.
‘Dat klopt,’ antwoordde hij.
Nu zag ze zijn verrekijker, die over zijn rechterschouder hing. ‘Gaat u vogelen?’
‘Ja.’
Hij liep langs haar heen, zijn arm raakte haar schouder net niet. De geur van mannelijke woede bleef aan hem hangen, scherp en zout. Het weerhield haar er niet van hem te volgen. Hij stopte en draaide zich om, een ongeduldige trek om zijn mond.
‘Vogelen,’ herhaalde ze. ‘Nu?’
Zijn ogen flikkerden. ‘Het is dát,’ zei hij met lage, harde stem, ‘of terugkeren naar de eetzaal.’ Hij wees in de richting ervan. ‘Waar ik…’Hij beet op zijn lip en hield de details van Mr. Leightons ondergang voor zich.
Ze hief haar handen alsof ze die tegen zijn borst wilde leggen. ‘Hij is vreselijk,’ zei ze. ‘Het spijt me.’
Dit zorgde dat hij haar met hernieuwde belangstelling aankeek. ‘Bent u familie van hem?’
Ze trok zich terug. ‘Zeker niet.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Dan kunt u zich niet voor hem verontschuldigen.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: De charmante schurk – Evie Dunmore

Recensie: Evie Dunmore – De hertog op zijn knieën