Art weet het zeker: er gaat iets ergs gebeuren in de National Portrait Gallery in Washington D.C. Maar zijn enige bewijzen zijn ijskoffie, tweeënveertig stappen en een mysterieuze vrouw die op gezette tijden in het museum verschijnt.
Art en zijn beste vriendin Camille gaan op onderzoek uit en ontdekken een plan voor de grootste kunstroof ooit. Maar met een miljard dollar aan schilderijen op het spel en niemand die hen gelooft, is het aan Art en Camille om dit complot op te lossen.

ISBN: 9789026167133 – Uitgeverij de Fontein – Aantal pagina’s: 188 – Jeugdboek

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Een verhaal vol spanning met een vleugje kunstgeschiedenis.’

Verhaal

Art en Camille zijn twee vrienden die in het eerste boek van de Kunstbende, Het van Gogh-mysterie, een van de grootste kunstfraudes ooit weten te voorkomen. Arts vader is directeur van de National Portrait Gallery in Washington. Binnenkort wordt er een grote tentoonstelling geopend en Art en Camille mogen bij de prestigieuze opening aanwezig zijn. Maar dan ontdekt Art een vreemde vrouw die elke dag naar het museum komt, daar een rondje loopt van precies acht en een halve minuut, zonder naar de schilderijen te kijken en dan weer vertrekt. Art is ervan overtuigd dat ze vooronderzoek doet voor een inbraak en samen met Camille gaat hij op onderzoek uit.
— Ies

Het boek

De Rembrandt-roof is het tweede deel in de Kunstbende-serie, maar is ook prima als standalone te lezen. In het begin wordt kort samengevat wat er in deel 1 gebeurd is, maar de gebeurtenissen uit dat boek hebben geen invloed op dit tweede boek. In het boek staan QR-codes die je kunt scannen. Je wordt dan doorgestuurd naar de site van Uitgeverij de Fontein, waar je een schilderij ziet dat in het verhaal voorkomt, met nog wat extra informatie erover. Op zich een leuk concept, maar het voegt niet zo heel veel toe aan het verhaal. Sterker nog, het haalt je als lezer uit het verhaal omdat je steeds je telefoon erbij moet pakken, en na het scannen weer moet zoeken waar je gebleven was in het verhaal.
— Ies

Schrijfstijl

Er zit vaart in het boek; het verhaal is geen moment saai of langdradig. Wat mij wel licht stoorde, was hoe vaak werd benoemd welke schilderijen er hingen: Rembrandt, Manet, Vermeer, Degas etc. Het is je als lezer wel duidelijk dat het om wereldberoemde en onbetaalbare kunstwerken gaat, dat hoeft niet vijftien keer herhaald te worden.
— Ies

Passage uit het boek

‘‘Dat meen je niet, toch?’ zei Camille. ‘Er zal die avond overal politie zijn. Dit lijkt me juist het slechtste moment om de schilderijen te stelen.’ ‘Klopt,’ zei Art. ‘Er zijn die avond overal politieagenten in het museum, maar ze zullen er niet zijn om de kunst te beschermen.’ Art heeft gelijk. ‘Ze zijn daar om de koningin te beschermen,’ zei Camille. ‘Precies,’ antwoordde Art. ‘De belangrijkste taak van de politie die avond is het beschermen van de koningin van Engeland. Alle andere dingen zijn bijzaak. Je hebt mijn vader gehoord: het museum heeft allerlei dure hightechbeveiliging en ze vertrouwen daar volledig op. Ze hebben geen idee dat er iemand is die daar alles van weet. Dus terwijl iedereen druk is met de koningin –’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Fiep Westendorp – Pim en Pom ontdekken Vermeer

Recensie: Jonathan Santlofer – De andere Mona Lisa