Kunstprofessor Luke Perrone stuit in de dagboeken van zijn overgrootvader Vincent Peruggia op een passage waarin hij suggereert dat de Mona Lisa die in het Louvre hangt een replica is. Wat heeft Peruggia met de roof van de Mona Lisa in 1911 te maken en waarom lijkt hij op de hoogte van zoveel details?
Luke stort zich in de wereld van kunst en vervalsing, waarbij hij te maken krijgt met handelaren, vervalsers en verzamelaars. Al snel blijkt dat het zijn zoektocht niet zonder gevaar is…

ISBN: 9789026157042 – Uitgeverij de Fontein – Aantal pagina’s: 381 – Thriller, Historische fictie

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘De andere Mona Lisa is een vermakelijke mengeling van een waargebeurde kunstroof en speculatie over wat er daarna precies gebeurd is.’

Hoofdpersonages

Luke Perrone is kunstprofessor en kunstenaar. Hij is al zijn hele leven geobsedeerd door de rol die zijn overgrootvader Vincent Peruggia had bij de roof van de Mona Lisa in 1911. Het is altijd onduidelijk gebleven wat Peruggia precies te maken had met de roof; en is de Mona Lisa die nu in het Louvre hangt stiekem een vervalsing? Wanneer Perrone van een professor uit Florence te horen krijgt dat het dagboek van Peruggia gevonden is gaat hij op onderzoek uit om de waarheid te achterhalen.
— Frederique

Sfeer

Vanaf bladzijde één zit de spanning er meteen goed in. Door het wisselen tussen de diverse perspectieven, krantenknipsels, het verleden en het heden loopt de spanning goed op. Het hele boek door zit je op het puntje van je stoel en zoek je mee naar wat er precies gebeurd is, met als hoogtepunt de finale.
— Frederique

Schrijfstijl

Jonathan Santlofer weet de zoektocht echt goed spannend in beeld te brengen. Hierdoor leest het boek lekker vlot en heb je eigenlijk niet door hoe snel je leest. Elk hoofdstuk eindigt op zo’n manier dat je meteen het volgende hoofdstuk ook wil lezen en De andere Mona Lisa blijft echt boeiend van begin tot eind.
— Frederique

Passage uit het boek

‘De trein naar Florence was schoon en zag er nieuw uit, met comfortabele stoelen. Ik legde mijn koffer in het rek, deed mijn rugzak af en dommelde een paar keer weg, waarbij ik droomde dat ik vergeefs probeerde pagina’s te grijpen die wegdwarrelden op de wind.
Ik dronk een blikje cola om wakker te blijven en keek naar buiten. Het landschap veranderde geleidelijk, van vlak naar heuvelachtig, naar middeleeuwse dorpjes op nog hogere heuvels in de verte. Het had iets onwerkelijks, alsof ik me in een speelfilm bevond in plaats van onderweg om, zo hoopte ik, eindelijk het antwoord te vinden op een honderd jaar oud raadsel en mijn twintig jaar durende onderzoek te voltooien naar de beruchtste misdadiger uit mijn familie.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Alice Harman – Mona Lisa en de anderen

Recensie: Machiel Hoek – Het meisje dat de wereld veranderde