Recensie: Eddie Jaku – De gelukkigste man ter wereld

Recensie: Eddie Jaku – De gelukkigste man ter wereld


De honderdjarige Eddie Jaku groeide op als Joodse jongen in Leipzig, Duitsland. Hij was trots op Duitsland, maar dat veranderde allemaal in november 1938 toen hij werd mishandeld, gearresteerd en naar een concentratiekamp werd gebracht. Hij maakte verschrikkelijke situaties mee in Buchenwald, Auschwitz en in een dodenmars. Hij verloor familie, vrienden en zijn vaderland. Eddie overleefde de oorlog en besloot hulde te brengen aan de slachtoffers door zijn verhaal te vertellen, zijn wijsheden te delen en zijn beste leven te leiden. Hij beloofde zichzelf elke dag te glimlachen en zegt de meest gelukkige man ter wereld te zijn.

ISBN: 9789400513860 – Uitgeverij Lev – Aantal pagina’s: 224 – Non-fictie


*****

5 van de 5 sterren – Isolde


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Eddie Jaku is de belichaming van de ultieme overwinning op de Nazi’s, hij heeft overleefd en is gelukkig!’

Hoofdpersonages

*****

In De gelukkigste man van de wereld vertelt Eddie Jaku zijn levensverhaal, dat begin jaren ’30 begint. Al in 1933 is de dreiging zo groot, dat Eddie onder een andere naam 900 kilometer van zijn geboortestad Leipzig een technische opleiding gaat volgen om precisie-instrumenten te kunnen maken. Die opleiding is zijn redding geweest, het besluit om in november 1938 eindelijk zijn familie in Leipzig weer te bezoeken was bijna zijn ondergang. Het was de Kristallnacht en Eddie wordt gearresteerd en naar Buchenwald overgebracht. Dat is het begin van een jarenlange zwerftocht door Europa, waarin hij soms vrij is, maar meestal gevangene is en langs verschillende concentratiekampen, waaronder Auschwitz. Eddies vaardigheden als instrumentenmaker zorgen er meermalen voor dat de Duitsers hem nodig hebben en hem niet de dood in jagen.

Vele mensen uit Eddies leven komen voorbij: zijn ouders en zus natuurlijk, maar ook zijn vrouw die hij na de oorlog ontmoette, zijn kinderen en kleinkinderen en Kurt waar hij al in Buchenwald mee bevriend raakte en wiens pad hij wonder boven wonder steeds weer kruiste.
— Isolde

Sfeer

*****

Als ooggetuige en slachtoffer kan Eddie Jaku uit de eerste hand vertellen wat er allemaal is gebeurd. Hoeveel boeken je ook over de Tweede Wereldoorlog hebt gelezen, hoeveel films je ook hebt gezien, het feit dat dit kon gebeuren en wat er precies is gebeurd blijft niet te bevatten. De gelukkigste man ter wereld doet weer een nieuw schepje bovenop alle gruwelen. Onvoorstelbaar dat iemand de kracht had om dit allemaal te kunnen overleven, dat mensen hun hoop en optimisme levend hebben kunnen houden.

Wat je ook in veel meer boeken leest is de afstandelijkheid van andere landen en de weerstand om vluchtelingen uit Duitsland op te vangen. Dat lees je over Nederland, maar ook in België deed zich dit voor. Ook na de oorlog, als Eddie en Kurt hun leven weer willen opbouwen, moet Eddie iedere zes maanden opnieuw een verblijfsvergunning aanvragen en dat terwijl hij een vaste baan heeft… Uiteindelijk vestigen Eddie en Flore, zijn vrouw, zich in Australië.

Wat je je in deze tijd, met voorzieningen als mobiele telefoons en dataverkeer waardoor je altijd en overal traceerbaar bent en die er tachtig jaar geleden niet waren, maar moeilijk kunt voorstellen is dat vrienden en familieleden elkaar toch steeds weer konden vinden. Je kon niet vanuit Buchenwald even een appje sturen, toch heeft Eddies vader hem daar weggehaald. Eddie en Kurt hebben elkaar in Buchenwald leren kennen, hun wegen scheidden zich, maar al onderweg naar Auschwitz waren ze weer samen. Dat gebeurde nog een keer en nog een keer.
— Isolde

Schrijfstijl

*****

Eddie Jaku schrijft zijn levensverhaal bijna onderkoeld en afstandelijk. Hij heeft er zijn missie van gemaakt om gelukkig te worden en zich niet kapot te laten maken door de Duitse onderdrukkers. Dat is hem gelukt. Hij kan van een afstand kijken naar de gebeurtenissen, al beschrijft hij later ook dat zijn kinderen pas tijdens lezingen voor het eerst iets hebben gehoord over zijn ervaringen.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Auschwitz was een levende nachtmerrie, een oord met onvoorstelbare verschrikkingen. Maar ik heb het overleefd omdat ik het mijn vriend Kurt verschuldigd was om te overleven, om nog een dag te leven om hem weer te zien. Zelfs als je maar een enkele goede vriend hebt, dan krijgt de wereld een nieuwe betekenis. Eén goede vriend kan je hele wereld zijn.
Meer dan het eten, de warme kleding of de medicijnen die we deelden, was dát waar het om ging. Vriendschap is de beste balsem voor de ziel. En met die vriendschap waren we tot het onmogelijke in staat.’

Leesvoorschrift

De gelukkigste man ter wereld is een bijzonder indringend boek. Als je snel droomt over wat je gelezen hebt, is vlak voor het slapen gaan misschien niet het ideale moment voor dit boek. Verder maakt het niet zoveel uit wanneer of waar je het leest. Alles is goed, want geluk en vriendschap vind je op de meest onverwachte plekken.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

224 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.