Cliffehaven, 1940.
De vader van de zeventienjarige Rita Smith vertrekt naar het front. Het meisje blijft alleen achter. Gelukkig kan ze rekenen op de steun van haar buren, de Italiaanse familie Minelli. Als Italië betrokken wordt in de oorlog en tegenover het Verenigd Koninkrijk komt te staan, heeft dit dramatische gevolgen voor de Minelli’s en voor Rita. Peggy Reilly, die een pension uitbaat, doet haar best om het eenzame meisje weer hoop te geven op een betere toekomst.

ISBN: 9789026157271 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 367 – Roman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Geef nooit op is een meeslepend verhaal waarin menselijke emoties centraal staan.’

Hoofdpersonages

Rita is zeventien jaar als haar vader naar het front moet vertrekken, haar moeder is al lange tijd geleden overleden. De familie Minelli belooft zorg te dragen voor Rita tijdens de afwezigheid van haar vader. Als Tino Minelli en zijn zoon geïnterneerd worden omwille van hun Italiaanse afkomst, blijven Rita en Louise Minelli alleen achter en zoeken ze steun bij mekaar. Louise is een emotioneel zwakke vrouw die heel afhankelijk is van haar man Tino. Nu steunt ze heel erg op Rita en eist het meisje volledig op.
Peggy Reilly baat een pension uit waar tijdens de oorlogsjaren vluchtelingen opgevangen worden. Zij is degene die Rita steunt om zich los te trekken van de overheersing door Louise en kan proberen haar eigen dromen te verwezenlijken.
— Marita

Sfeer

Het verhaal in Geef nooit op speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Toch is het zeker geen typische oorlogsroman in de zin dat het boek niet gaat over de strijd aan het front. Het is het verhaal over de mensen die thuis achterblijven, over de mensen die moeten leren leven met de gevolgen van de oorlog. Centraal in het boek staan menselijke emoties zoals solidariteit, liefde, hoop, hulpvaardigheid en empathie. Maar ook negatieve emoties komen aan bod, zoals doorgedreven egoïsme, machtsmisbruik, chantage en bedrog.
— Marita

Schrijfstijl

Net zoals de andere boeken, Een nieuw leven en Ver van huis, uit de Een veilige haven-serie, laat ook dit boek zich heel vlot lezen. Geef nooit op is een vervolg op de bovengenoemde verhalen, maar Ellie Dean geeft voldoende informatie mee uit haar vorige boeken om dit boek los van de andere delen te kunnen lezen.
Ellie Dean heeft een vlotte schrijfstijl waardoor je je probleemloos kan inleven in het leven van haar personages.
— Marita

Passage uit het boek

‘Met haar rug naar Rita toe schepte Louise de laatste theeblaadjes in de bruine theepot. ‘Misschien is het maar beter als de moffen een bom op me gooien. Dan ben je vrij om te doen wat je wilt,’ zei ze zacht.
Rita haalde diep adem. ‘Nu sta je gewoon dramatisch te doen.’ Ze ging naar Louise toe, pakte haar bij de armen en dwong haar zich om te draaien. ‘Ik hou van je, Mamma,’ zei ze resoluut, ‘en ik wil niet dat je doodgaat. Waarom zeg je dingen die alleen maar een wig tussen ons drijven? Kun je niet blij voor me zijn? Zie je niet dat ik de kans krijg om mijn opleiding af te maken en te doen wat ik altijd heb willen doen?’
‘Je hebt Tino en Roberto beloofd dat je voor me zou zorgen tot ze terugkomen,’ zei Louise koppig. ‘Ik heb gehoord dat je dat beloofde, hier in deze kamer, op de avond dat ze werden gearresteerd.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ellie Dean – Voor altijd

Recensie: Ellie Dean – Ver van huis