Binnen de muren van Grave, het weeshuis waar Nica opgroeide, werden altijd al verhalen verteld bij het kaarslicht. De bekendste was die van de tranenmaker, een mysterieus figuur met ogen zo helder als glas, en de veroorzaker van alle angsten die mensen voelen.

Op haar zeventiende lijkt het moment gekomen om de verhalen uit haar kindertijd achter zich te laten. Nica’s droom wordt werkelijkheid wanneer de Milligans haar adopteren. Maar ze is niet de enige. Rigel, een rusteloze, mysterieuze wees, wordt ook uit Grave weggehaald. En hij is de laatste persoon die Nica als adoptiebroer zou wensen. Rigel is intelligent, speelt betoverend piano en is onvoorstelbaar knap, maar heeft een donkere, onaangename kant.

Hoewel Nica en Rigel een verleden delen vol verdriet en gebrek aan liefde, is het onmogelijk om samen te wonen. Vooral als de legende hen achtervolgt en de tranenmaker echt lijkt te bestaan. Maar Nica heeft er alles voor over om haar droom te beschermen, en alleen als ze haar angsten onder ogen komt zal ze haar vleugels kunnen uitslaan, zoals de vlinder waarnaar ze vernoemd is.

ISBN: 9789400516083 – A.W. Bruna Uitgevers – Aantal pagina’s: 285 – Young adult

3 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een young-adultroman die helaas niet aan de verwachtingen voldeed.’

Hoofdpersonages

De tranenmaker is geschreven vanuit Nica, die na jaren in het weeshuis wordt geadopteerd. Eindelijk kan ze dan een normaal leven gaan leiden en zich koesteren in de liefde van ouders. Tegelijk met haar wordt ook Rigel geadopteerd, die ook in het weeshuis is opgegroeid. Rigel heeft een duistere en ongrijpbare kant. Tussen Nica en Rigel is een aantrekkingskracht, maar het zijn net magneten die elkaar afstoten als je ze via de verkeerde kant bij elkaar brengt.
— Isolde

Sfeer

De sfeer in het boek in onheilspellend en niet prettig. Dat heeft met name te maken met het karakter van Rigel en de manier waarop Nica daarop reageert. Ze wil gelukkig zijn, maar het lukt haar elke keer (net) niet.
— Isolde

Schrijfstijl

Erin Doom schrijft mooi en poëtisch, maar ondertussen verloopt het verhaal tergend traag. Nica en Rigel blijven maar om elkaar heen draaien, elkaar aantrekken en weer afstoten en op een gegeven moment begon het me te irriteren dat er geen schot in de zaak zat. Ik vond het lastig grip te krijgen op het verhaal en kon er daardoor niet goed in komen. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, maar zijn helaas niet waargemaakt.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ik had hem moeten minachten. Om zijn karakter, zijn uiterlijk, de manier waarop hij alles altijd wist te verpesten. Dat had ik moeten doen, maar… ergens kon ik het niet.
Want Rigel en ik hadden elkaar zien opgroeien, we hadden ons leven doorgebracht tussen de tralies van dezelfde gevangenis. Ik kende hem al sinds hij klein was en een deel van mijn geest had hem inmiddels zo vaak op deze manier gezien dat ik niet meer de rauwe afstandelijkheid voelde die ik had willen ervaren. Ik was op een vreemde manier aan hem gewend geraakt en had de empathie ontwikkeld die je voelt voor iemand met wie je heel lang iets hebt gedeeld.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Freddy Was – Gijzeling in kamer 2.28

Recensie: Laura de Grave – Natuurlijk Oostenrijk