Het geluid van de stilte is het persoonlijke verhaal van strafadvocaat Inez Weski, die op 21 april 2023 werd gearresteerd en naar een onbekende ondergrondse plaats in isolatie werd weggevoerd. Ze leek van de aardbodem verdwenen. Voor het eerst vertelt zij over die tijd in detentie, over de traumatische maar soms ook absurde gebeurtenissen.
Haar boek gaat over het eenzame lot van de advocaat. Over misbruik van macht en het opstaan tegen overheersing. Over mededogen en moed, en over hoe zij met de kracht van haar voorouders haar lot als geheimhouder zal blijven dragen. Bevlogen als altijd spreekt Weski over het belang van de rechtsstaat en weet ze dit alles te overleven door haar analytisch vermogen en haar humor.

ISBN: 9789021489896 – Uitgeverij Lux – Aantal pagina’s: 280 – Non-fictie

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Het indrukwekkende verhaal van advocaat Inez Weski.’

Hoofdpersonages

Het geluid van de stilte vertelt het verhaal van strafadvocaat Inez Weski. Zij beschrijft dat zij als advocaat van een verdachte in het Marengo-proces wordt verdacht van het doorsluizen van informatie. Je leest hoe zij haar tijd in gevangenschap heeft beleefd en overleefd. Daarnaast wijdt Inez Weski uitgebreid uit over de Nederlandse rechtbank en het Openbaar Ministerie.
— Eline

Sfeer

Het geluid van de stilte bevat passages die direct beschrijven hoe het Inez Weski vergaat in gevangenschap. Deze passages zijn te herkennen aan het dikgedrukte lettertype wat daarvoor is gebruikt. Deze passages hadden mijn volledige interesse en aandacht. Ik vond het huiveringwekkend wat ik las. De andere passages weiden uitgebreid uit over het rechtssysteem in Nederland en de gebreken die het vertoont. Deze passages hadden mijn interesse minder. Bij deze passages vond ik het taalgebruik wollig en had ik moeite om het te blijven volgen.
Daarnaast had ik verwacht meer te lezen over het laatste proces waaraan Inez Weski heeft gewerkt, namelijk het Marengo-proces. Dit besloeg mijns inziens maar een heel klein deel van dit boek.
— Eline

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Inez Weski in Het geluid van de stilte is bij tijden spannend en meeslepend, maar bij andere passages wollig en wat moeilijk te volgen. Er zijn dan veel moeilijke termen te lezen en er wordt veel bijgehaald, zoals wat mensen in het verleden hebben gedaan.
— Eline

Passage uit het boek

‘Rond 7.30 in de ochtend van 21 april 2023 wordt bij mijn hek aangebeld. Nog niet gegeten, nog geen katten gevoerd enzovoort. Op mijn camera zijn twee agenten in uniform te zien. Zij willen mij spreken. Ik vraag waarover. Willen ze niet zeggen. Ik vraag of ze me als getuige willen spreken en zeg dat ik niet zomaar iemand binnenlaat. Dan verschijnt ineens schuin in beeld het hoofd van een officier van justitie die zegt dat ik zal worden aangehouden en dat men naar binnen wil. Ik doe het hek en de deur open. Er komt een enorm gezelschap binnen, waaronder nog een andere officier van justitie, twee rechters-commissaris en allerlei verbalisanten en onbekenden in diverse uniformen, enkele gehuld in een soort gevechtstenue, met wapens en sommige met, naar ik meen, bivakmutsen op.
Hier en daar loopt nog een enkele hond. Geen robothond of android zo te zien, ik meen een Duitse of Mechelse herder.
Men blijkt op zoek naar gegevensdragers en ze willen alles doorzoeken. Ik weet niet of er later, toen ik al in een busje was afgevoerd, nog een roedel honden is ingezet, maar die hond is volgens een van die bivakmutsen getraind op het vinden van elektronica. Ik zeg: ‘U kan toch gewoon direct die hond laten zoeken? Dan hoeft niet het hele huis overhoop.’ Nee, dat moet wel. Mijn zuster mag ik bellen om naar mijn huis te komen. Zij is ook advocaat. Ik beloof haar dat ik zal proberen te overleven voor mijn naasten. Dat blijkt later nog erg lastig.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Joren Vermeersch – Vlaanderens waanzinnigste eeuw

Recensie: Marc Raabe – Sleutel 17