Ze ziet de Pool voor het eerst wanneer hij het podium op schrijdt, een buiging maakt en plaatsneemt achter de Steinway; een lange man met opvallende zilveren manen. Zij zit in het organisatiecomité dat hem heeft uitgenodigd in Barcelona, voor een van zijn controversiële vertolkingen van Chopin. Na het concert, in een restaurant, spreken ze traag Engels. Voor haar houdt het daar op, zijn interpretatie van zijn landgenoot Chopin kon haar toch al niet bekoren. Maar voor hem begint het pas.
De pianist valt als een blok voor de twintig jaar jongere, elegante Beatriz. Zij weert zijn avances eerst af, ze is geen vrouw voor avontuurtjes. Maar als hij later terug is in Spanje om masterclasses te geven en haar uitnodigt hem te bezoeken, gaat ze weifelend op het aanbod in.

ISBN: 9789464520590 – Uitgeverij Cossee – Aantal pagina’s: 160 – Literaire Roman

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘De Pool is een boek dat niet in één zin te omschrijven is. Het is een gelaagd verhaal dat je goed na laat denken over de inhoud.’

Hoofdpersonages

Beatriz is lid van een comité dat muziekrecitals organiseert in Barcelona, avonden waarvoor het comité artiesten uitnodigt voor optredens. Beatriz is de gastvrouw wanneer de Pool optreedt voor een van de recitals. De Pool, zijn echte naam is Witold Walczykiewicz, is meteen helemaal weg van Beatriz. Na deze avond denkt Beatriz hem nooit meer te zien, maar ze blijven contact houden via de mail.
— Frederique

Sfeer

De Pool is een heerlijk boek om nog lang over de betekenis na te denken. De vragen van Beatriz en de ongewone stroeve liefde van Beatriz en de Pool weerspiegelen zich in hoe je als lezer het boek leest. Beatriz probeert enorm hard de verborgen boodschappen in de muziek van de Pool te ontwaren, waardoor je als lezer ook nadenkt over alles wat er in het boek gebeurt. Hierdoor verveelt het boek eigenlijk geen moment.
— Frederique

Schrijfstijl

J.M. Coetzee heeft een schrijfstijl die heel eigen is. Als je niet eerder een werk van hem hebt gelezen is het misschien wat moeilijk om in het boek te komen, heb je dat wel dan is dit boek een parel. De Pool leest vlot en lijkt ogenschijnlijk simpel qua schrijfstijl, maar niets is minder waar. De schrijfstijl grijpt je en laat je nadenken over de gelaagdheid van het verhaal en de woorden die Coetzee daarvoor gebruikt.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Hij speelt de Haydnsonate met heldere, tintelende lijnen, als om te laten zien dat grote handen geen onhandige handen hoeven te zijn, maar juist even teder met elkaar kunnen dansen als die van een vrouw. De stukjes Lutosławski zijn nieuw voor haar. Ze doen haar denken aan Bartók, aan diens boerendansen. Ze vindt ze mooi.
Ze vindt ze mooier dan de Chopin die volgt. De Pool mag dan naam hebben gemaakt als Chopinvertolker, de Chopin die ze kent is intiemer en subtieler dan wat hij te bieden heeft. Haar Chopin is bij machte haar mee de Barri Gòtic uit te voeren, Barcelona uit, naar de salon van een groot oud landhuis op een verre Poolse vlakte, waar een zomerdag ten einde loopt, een briesje de gordijnen beroert en een zweem van rozen naar binnen waait.
Meegevoerd worden, in vervoering raken: een ouderwets idee, naar alle waarschijnlijkheid, over wat muziek met haar luisteraars doet, ouderwets en vermoedelijk nog sentimenteel ook. Maar dat is wat ze van deze bewuste avond verlangt, en dat is waarin de Pool niet voorziet.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Joyce Pool – Stamppot met kogels

Recensie: Michael Reefs – De geheime spokentocht…