China, negentiende eeuw. Het meisje Kleine Bloem wordt door haar arme ouders verkocht aan een rijke familie. Ze wordt het dienstmeisje van hun dochter Linjing. Omdat Kleine Bloem gebonden voeten en borduurtalent heeft, is Linjing jaloers op haar en doet ze er alles aan om haar dwars te zitten. Ondanks hun ongelijke positie binnen de familie hebben ze elkaar nodig om hun toekomst veilig te stellen. Dan gebeurt er iets wat het leven van beide meisjes volledig op de kop zet en voor altijd verandert.

ISBN: 9789026365898 – Uitgeverij Ambo Anthos – Aantal pagina’s: 400 pagina’s – Roman, historische roman

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een prachtige roman die je een beetje meer inzicht geeft in de ingewikkelde Chinese maatschappij van ruim een eeuw geleden.’

Hoofdpersonages

In een veelheid aan personages staan Kleine Bloem en Linjing centraal. Als ze zes jaar is, verkoopt Kleine Bloems moeder haar aan de familie Fong om dienstmeisje van Linjing te worden. Hoe jong ze ook zijn, Linjing is jaloers op Kleine Bloem. Kleine Bloem heeft gebonden voeten, al sinds haar vierde, én ze kan ontzettend goed borduren. Dit laatste kost Linjing heel veel moeite en het eerste zal ze nooit krijgen omdat ze wordt uitgehuwelijkt naar een familie die dit – naar het schijnt – niet belangrijk vindt.
Met de gebonden voeten en het borduurwerk hebben we ook gelijk de twee belangrijkste rode draden van Gouden lotus te pakken. Zonder te veel van het verhaal te onthullen: Linjing doet er – uit jaloezie – alles aan om Kleine Bloem dwars te zitten. Linjing denkt niet echt na bij wat ze doet en is er puur op gericht om zich goed te voelen.
Het lot van de twee is echter met elkaar verbonden. Linjing kan niet zonder Kleine Bloem en al doet Kleine Bloem verschillende pogingen om los te komen van Linjing, het lukt haar niet. En dat heeft een paar keer hartverscheurende gevolgen.
— Isolde

Sfeer

In Gouden Lotus voert Jane Yang ons mee naar het China aan het einde van de negentiende eeuw. Een tijd waarin de verschillende sociale klassen bepalend waren voor de maatschappij. Een tijd waarin het normaal was voor de rijke families om de voetjes van kleine meisje vast te binden, zodat ze kleine voetjes hadden. Dat was een teken van rijkdom én met gebonden voeten had je een uitstekend talent om te borduren.
Voor ons, lezers in het westen in de eenentwintigste eeuw, kan het behoorlijk vervreemdend zijn om het verhaal van Kleine Bloem en Linjing te lezen. We kunnen ons niet zo goed voorstellen hoe de Chinese maatschappij er toen uitzag. Jane Yang heeft het verhaal heel treffend neergezet en weet de lezer goed mee te nemen in de geschiedenis.
— Isolde

Schrijfstijl

Gouden lotus is qua schrijfstijl heel prettig om te lezen. Het boek is afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Linjing en dat van Kleine Bloem. Jane Yang zet ze allebei als volledige karakters neer en zorgt ervoor dat je met beide meisjes kunt meeleven. Gelukkig heeft Linjing meer kanten dan alleen de jaloezie en het blijkt dat Kleine Bloem niet een bedeesde slavin is, maar flink van zich af kan bijten.
Het is fijn dat er achter in het boek een verklarende woordenlijst staat van de Chinese woorden die in het boek voorkomen. Helaas is er toch nog een enkel woord dat in de lijst ontbreekt.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Kunst was niet het enige wat me overeind hield in de lange maanden waarin het gemis van Aa Noeng en het verlies van mijn gouden lotussen me soms teisterden als een zere kies. Lenteregen sloeg in die tijd vaak een arm om mijn smalle, schokkende schouder, hield me vast tot mijn gesnik verstilde en het verdriet langzaam zakte. Met haar hulp leerde ik me door mijn slavenbestaan te navigeren en van al haar lessen bleek het ondoorgrondelijke masker de waardevolste. In de periode van tien jaar waarin ik miss Linjing diende, had ik geleerd hoe ik me erdoorheen kon slaan: mijn uitdrukkingsloze gezicht was mijn beste pantser, een dat ik al lang geleden had geperfectioneerd. Mijn mondhoeken strak, mijn ogen als spiegels die uitsluitend reflecteerden was zij in een muizai wilde zien. Het was alleen niet voldoende om me tegen haar jaloezie te wapenen. Dat haar moeder ons met elkaar vergelijk, stak als een angel in haar vlees, en ik zou nooit haar sympathie of goedkeuring winnen. Ook zouden we nooit dezelfde band krijgen als lady Fong en Cerise.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Alice Hemming & Nicola Slater – Dat is mijn bloem!

Recensie: Ildefonso Falcones – De vrouwen van de…