Een vervallen, corrupt fabrieksstadje in het Schotland van de vroege jaren 70. Een politiemacht die worstelt met een aanhoudend drugsprobleem. De illegale handel wordt beheerst door twee drugsbaronnen, en één van hen – een meester in manipulatie genaamd Hecate – heeft connecties met de allermachtigsten, en is niet bang deze tegen elkaar uit te spelen.

Centraal aan Hecates sluwe plan ligt de geleidelijke manipulatie van inspecteur Macbeth: hoofd van het swat-team, behoorlijk paranoïde en vatbaar voor geweld. De strijd barst los tussen de ambities van een corrupte politieman en zijn loyale collega’s, tussen een van drugs doordrenkte onderwereld en de greep van jeugdvriendschappen.

ISBN: 9789038801117 – Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar – Aantal pagina’s: 495 – Thriller

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Een heerlijk intrigerende, duistere herschrijving over een hedendaagse Macbeth.’

Hoofdpersonages

De personages van Jo Nesbø’s Macbeth zijn, niet geheel verassend, directe verwijzingen naar de personages van Shakespeares gelijknamige tragedie. Macbeth is in Nesbø’s geval hoofd van het swat-team, rechtvaardig en alom bewonderd. Hij is geliefd door collega’s en het gewone volk van de stad. Echter, Macbeth heeft een duister verleden wat hij niet los kan laten. Hij heeft een relatie met Lady, de eigenaar van Casino Inverness. Lady is hoog sensitief en kan door mensen heen kijken, ze weet altijd precies wat ze moet zeggen om mensen in te palmen.
Duncan is de hoofdcommissaris die probeert zowel de corruptie binnen het politiecorps als de drugshandel van Hecate te stoppen. Duff, hoofd Moordzaken, wil heel graag de goedkeuring van Duncan, maar wordt door de rest  passeert hem voor Macbeth, zijn jeugdvriend.
Daarnaast heb je ook nog Banquo, een soort vaderfiguur van Macbeth en lid van het swat-team, en Malcolm, adjunct-hoofdcommissaris.
— Frederique

Sfeer

De sfeer van Macbeth is heerlijk duister. Het verhaal heeft een kleine aanloop nodig, maar na de eerste hoofdstukken is de spanning om te snijden en leest het boek als een trein. De spanning neemt aan het einde ietwat af omdat je de uitkomst toch wel een beetje aan ziet komen, maar dat mag zeker de pret niet drukken.
— Frederique

Schrijfstijl

Jo Nesbø weet de ongure en raadselachtige sfeer van Macbeth perfect in woorden te vangen. Het boek leest heerlijk vlot, mede door de mysterieuze psyche van de verschillende personages. Zelfs als je bekend bent met Shakespeares Macbeth en het verhaal kent heeft deze herschrijving van Jo Nesbø genoeg interessante nieuwe inzichten.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Het was dezelfde gedachte, hetzelfde besluit als toen. Dat het gedaan moest worden, dat er geen omweg was. Dat de enige weg rechtdoor liep, door het midden, waar je ook op stootte. Net als een pistoolkogel.
Ze legde een hand op Macbeths schouder. Hij sliep als een kind. Sliep voor de laatste keer als een kind. Toen schudde ze hem wakker.
Hij draaide zich mompelend om en greep haar vast. Altijd bereid. Ze hield zijn handen in de hare.
‘Schat,’ fluisterde ze. ‘Je moet hem vermoorden.’
Hij opende zijn ogen, ze gaven licht in het donker. Ze liet zijn handen los. Legde een hand tegen zijn wang. Hetzelfde besluit als toen.
‘Je moet Duncan vermoorden.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: John Grisham – De jongens uit Biloxi

Recensie: Jo Nesbø – Rateiland