1687. De West-Indische Compagnie heerst over de Afrikaanse Goudkust. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan schreeuwen de plantages om goedkope arbeidskrachten, maar het aanbod is schaars. Als in de binnenlanden van het Denkyira-koninkrijk de voltallige bevolking van een dorp gevangen wordt genomen zijn de rapen gaar.
Hollanders, Zeeuwen, Brandenburgers en andere Europeanen vechten om de buit. Tegelijkertijd trachten de inheemse stammen hun invloed te vergroten en proberen ze alles te doen om moderne wapens in handen te krijgen. Het resultaat: een moeras van intriges, corruptie en geweld. In die agressieve wereld leven wit en zwart wantrouwend naast elkaar, verbonden door hebzucht en geteisterd door hitte, ziekte en armoede.
Aldemar Burghoutsz, schipper van de Griffioen, probeert zijn ruimen vol te krijgen. Slaven brengen geld op. Zij zijn vee, kroesvee.

ISBN: 9789460229954 – LM Publishers – Aantal pagina’s: 431 – Historische Roman

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Kroesvee laat zien dat het Europese slavernijverleden vol intriges zat en lang niet zo eenvoudig was als je in eerste instantie dacht.’

Hoofdpersonages

Kroesvee heeft nog meer personages dan In Barbarije. Gelukkig staat er een overzicht voorin met de belangrijkste personages. Ook is er een uitgebreide lijst achterin met gebruikte termen die je misschien niet zo bekend voor komen. Ik zal de belangrijkste personages kort benoemen.
Muzelman Ali is een slavenhandelaar die probeert de buitgemaakte slaven uit Denkyira door te verkopen. Hij is slim en weet met welke dingen hij rekening moet houden om zelf geen risico te lopen.
Nicholaas Sweerts, directeur-generaal van de Compagnie in kasteel Elmina, heeft het altijd druk met van alles. Zijn grootste probleem is de constante vraag naar slaven voor de plantages vanuit Amerika, een vraag waaraan hij niet kan voldoen. Wanneer hij hoort van de buitgemaakte slaven uit Denkyira duikt hij op deze kans, dat terwijl de Compagnie een verdrag heeft met het koninkrijk Denkyira.
Aldemar Burghoutsz is schipper van de Griffioen en ervaren slavenhaler. Het is een norse man die niet veel zegt. Hij wil maar een ding en dat is zijn ruim vol.
— Frederique

Sfeer

De sfeer van Kroesvee is constant om te snijden. Je voelt de spanningen van de personages en het tijdperk. Het houdt je aandacht vast en je kunt het boek moeilijk wegleggen. Ook nadat je het boek uit hebt denk je er nog lang over na.
— Frederique

Schrijfstijl

Kroesvee leest net zo lekker weg als In Barbarije. John Meilink heeft een schrijfstijl die je pakt waardoor je door blijft lezen. Ook in dit boek staat een flinke lijst aan primaire en secundaire literatuur over deze tijdsperiode. Het verhaal in het boek is deels gebaseerd op verslagen van de echte Nicholaas Sweerts, maar leest absoluut niet als een saai geschiedenisboek.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Burghoutsz,’ zegt hij, zoekend tussen zijn papieren, en het klinkt niet als een begroeting. ‘Je hebt je tijd genomen.’
De schipper blijft onaangedaan voor het bureau staan, de handen op de rug. Er wordt hem geen stoel aangeboden. Ze kijken elkaar aan, nemen elkaar op.
Sweerts houdt een blad papier omhoog. ‘Kijk: een klaagbrief van de Amsterdamse Kamer. Er zijn nauwelijks slavenschippers te vinden.’ Burghoutsz wekt steevast ergernis bij hem op; er is niets aan diens gezicht wat afleesbaar is. ‘En van hen die bereid zijn de oversteek te maken haakt het grootste gedeelte na één keer af.’ Zijn vingers trommelen op het bureaublad. ‘Eén keer’, herhaalt hij. Hij glimlacht, maar zijn oogopslag straalt niets vriendelijks uit. ‘En daarna sluiten ze zich op in hun hut op Texel of Vlieland.’ Hij leunt achterover in zijn stoel en vouwt zijn handen op zijn buik. ‘Het is een kwestie van persoonlijkheid, natuurlijk. Zij die twee keer de oversteek maken, hebben – hm – een hardere schil, althans zo lijkt het. Toch drukt het op hun geweten. Is het schuldgevoel? Schaamte?’ Nu grijnst hij. ‘Moreel gezien is het knechten van mensen misschien minder draaglijk dan gedacht, ondanks alle rechtvaardiging door de kerk. Het kruipt onder je huid, heb ik me laten vertellen.’ Hij plukt peinzend aan de tropenzweer in zijn mondhoek. Die is aanzienlijk gegroeid. ‘Maar op jou, Burghoutsz, schijnt het geen invloed te hebben: dríe keer heb je je slavenvracht afgeleverd en nog blijf je doorgaan – dat is opmerkelijk.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: John Meilink – Asiento (Zonen van Jafeth #3)

Recensie: John Meilink – In Barbarije